Εάν ρωτήσεις έναν κάτοικο της Ανάφης, στο νοτιότερο σημείο των Κυκλάδων τι σκιάζεται περισσότερο: τον σεισμό ή την απουσία πλοίων, τι πιστεύετε ότι θα σας απαντήσει; Τον σεισμό; Είστε απλά έξω από την καθημερινότητα ενός νησιώτη… Ο ακτοπλοϊκός αποκλεισμός είναι αυτός που “πονάει”. Είναι ο τρόπος επικοινωνίας με τον .. έξω κόσμο. Εκεί στο νοτιότερο σημείο των Κυκλάδων, το νησί που “ενώνει” Κυκλάδες – Κρήτη – Δωδεκάνησα μέσα από το δρομολόγιο του αγαπημένου “Πρέβελης” οι Αναφιώτες είχαν επικοινωνία…
Στην Ανάφη περίπου 230 ψυχές με ιώβεια υπομονή και καρτερικότητα προσπαθούν να προσαρμόσουν την κατά τα άλλα ήρεμη καθημερινότητα τους στις νέες συνθήκες που έχει επιβάλλει η φύση. Οι ταλαντώσεις και η ανατριχιαστική βοή από τα έγκατα της γης είναι μόνιμη συντροφιά τους ενώ από την Τρίτη 4/2 τα 7-8 μποφόρ συνθέτουν ένα άγριο και απόκοσμο ορισμένες φορές σκηνικό.
Όλοι ανησυχούν αλλά και ελπίζουν πως το φαινόμενο θα κοπάσει όπως έγινε και το 2011, ενώ οι μεγαλύτεροι θυμούνται τη δοκιμασία του 1956 και είναι έτοιμοι για όλα. Το παράδοξο είναι πως οι ντόπιοι αλλά και οι λιγοστοί δημόσιοι λειτουργοί δεν ανησυχούν τόσο από τον χορό των Ρίχτερ αλλά από την απομόνωση και μη μείνει από ρεύμα το νησί.
«Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε»
Τα λόγια του δημάρχου Aνάφης Ιάκωβου Ρούσσου στο ethnos είναι χαρακτηριστικά: «Κουνιόμαστε συνέχεια αφού είμαστε πολύ κοντά στο επίκεντρο. Δεν μπορούμε να ησυχάσουμε και να κοιμηθούμε. Υπάρχει έκδηλη ανησυχία αλλά υπάρχει και μία αξιομνημόνευτη υπομονή και καρτερικότητα από όλους τους κατοίκους. Οι Αναφιώτες είμαστε μαθημένοι στους σεισμούς και για να είμαστε ειλικρινείς το νησί μας δεν έχει την ίδια σύνθεση πετρωμάτων με τη Σαντορίνη. Το νησί μας να το πω λαϊκά έχει πιο στέρεα πετρώματα, δεν έχουμε κατολισθήσεις που παρατηρούνται στην Σαντορίνη».
«Μείναμε χωρίς σύνδεση με τα άλλα νησιά»
Ο δήμαρχος της Ανάφης τονίζει πως πάνω από τον φόβο των Ρίχτερ είναι το αίσθημα ανασφάλειας που νιώθουν οι κάτοικοι του νησιού. Από τη μία η απομόνωση και από την άλλη έλλειψη προσωπικού στην υπηρεσία του ΔΕΔΔΗΕ και εξηγεί: «Το νησί μας επικοινωνεί με τον Πειραιά με πλοίο δύο φορές την εβδομάδα και λίγο πιο συχνά με τη Σαντορίνη. Έχουμε γιατρό και καλό γιατρό αλλά άνθρωποι είμαστε. Αν συμβεί κάτι πιο σοβαρό ή χρειαστεί κάποια άλλη ανάγκη δεν έχουμε συχνή επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Το καράβι από και προς Πειραιά ήρθε σήμερα (Τρίτη 4/2) και πάλι θα έρθει σε τρις ημέρες.
Αυτό που μας λείπει είναι το δρομολόγιο που μας συνέδεε με τα άλλα νησιά των Κυκλάδων. Αυτό καταργήθηκε τον περασμένο Αύγουστο μετά τα γεγονότα αν θυμάστε με το SAOS στην Άνδρο. Εμείς όμως χάσαμε την σύνδεση μας με τον έξω κόσμο. Με την ευκαιρία κάνω έκκληση σε όλους που μπορούν να μας βοηθήσουν. Ειδικά τώρα που υπάρχει αυτή η κατάσταση και ο κόσμος είναι ανήσυχος είναι καλό να έχουμε πιο συχνή συγκοινωνία. Είμαστε εντελώς απομονωμένοι ακόμα και για να πάμε στην Σαντορίνη».
Αναδημοσίευση από τη σελίδα στα social media της ΠΕΝΕΝ – (βλ ethnos)
