Γρηγόρης Λαμπράκης. Έλληνας γιατρός, αθλητής και πολιτικός, που αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία και την Ειρήνη, και δολοφονήθηκε από παρακρατικούς. Πότε; Στις 22 Μαΐου 1963 παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή. Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α’ Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.
Σήμερα 61 χρόνια μετά φεύγει από τη ζωή, ο γιός του Γιώργος… Σε ηλικία 65 ετών. Ειρωνεία της Τύχης; Θέλημα Θεού; Οπως κι εάν έχει, ημέρα θλίψης για την Ελλάδα.
Ανακοίνωση για τον θάνατό του εξέδωσε το ΚΚΕ, αναφέροντας:
«Αποχαιρετάμε τον πολύτιμο σύντροφο Γιώργο Λαμπράκη, σεμνό αγωνιστή – κομμουνιστή, μαχητή της ζωής, που έδωσε με παλικαριά και την τελευταία του μάχη. Και αυτό μας γεμίζει θλίψη, επειδή ο σ. Γιώργος είχε ακόμη πάρα πολλά να προσφέρει. Ο σ. Γιώργος, γεννήθηκε το 1959, γιος του βαλκανιονίκη, γιατρού, αντιπροέδρου της ΕΕΔΥΕ και βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1983 στην ΚΟΒ εργαζομένων Δήμου Πειραιά, όπου εργαζόταν. Ως συνδικαλιστής και για χρόνια μέλος του διοικητικού συμβουλίου οδηγών – μηχανικών και εργατών καθαριότητας του Δήμου Πειραιά, είχε την αμέριστη εκτίμηση των συναδέλφων του ως συνεπής και πρωτοπόρος σε κάθε διεκδίκηση και αγώνα.
Στις δύσκολες στιγμές που πέρασε το Κόμμα μας το 1991, στάθηκε στη σωστή πλευρά υπερασπιζόμενος το Κόμμα και την αταλάντευτη πάλη για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ και μέχρι και σήμερα αντιπρόεδρός της. Ο σύντροφος Γιώργος, βάδισε χιλιάδες χιλιόμετρα της Ειρήνης και του Αγώνα, περπάτησε σε όλες τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, ένας πραγματικός μαραθωνοδρόμος».
Καταλήγοντας εκφράζει τα βαθύτατα συλλυπητήριά του στη γυναίκα του, συντρόφισσα Δέσποινα, τα παιδιά και τα εγγόνια του.
H ΕΕΔΥΕ αναφέρει σε ανακοίνωσή της:
«Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) με βαθιά θλίψη και σεβασμό αποχαιρετά τον αντιπρόεδρό της Γιώργο Λαμπράκη, που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα, σε ηλικία 65 χρονών.
Ο Γιώργος Λαμπράκης γεννήθηκε το 1959 και ήταν γιος του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, βαλκανιονίκη, γιατρού, βουλευτή της ΕΔΑ και αντιπροέδρου της ΕΕΔΥΕ, Γρηγόρη Λαμπράκη, που σαν σήμερα, στις 22 Μαΐου του 1963 δέχθηκε δολοφονική επίθεση στη συμβολή των οδών Ερμού και Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.
Ο Γιώργος Λαμπράκης από μικρή ηλικία έδειξε ότι είχε μια καρδιά που δεν σήκωνε την αδικία και την εκμετάλλευση. Σε όλη του τη ζωή στάθηκε στο πλευρό των αδύναμων, των καταπιεσμένων. Πήρε θέση και αγωνίστηκε ως το τέλος μέσα από τις γραμμές του εργατικού – λαϊκού κινήματος για να ξημερώσουν για τον λαό μας καλύτερες μέρες χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά.
Μέσα από την πρωτοπόρα δράση που ανέπτυξε καταξιώθηκε στη συνείδηση των συναδέλφων του στον Δήμο Πειραιά όπου εργαζόταν. Πρωτοστάτησε στους αγώνες και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων ως πρόεδρος του σωματείου του.
Η επαφή του με το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με την ΕΕΔΥΕ, ξεκίνησε το 1983, όταν ο συναθλητής του Γρηγόρη Λαμπράκη, Σωτήρης Νάνος, τον έφερε σε επαφή με τους συνοδοιπόρους του Γρηγόρη Λαμπράκη, Παντελή Γούτη, Μπάμπη Παπαδόπουλο και Ανδρέα Μαμμωνά. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Για περισσότερα από 40 χρόνια, από το 11ο έως και το 19ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ, ο Γιώργος Λαμπράκης διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάπτυξη της δράσης του αντιπολεμικού -– αντιιμπεριαλιστικού κινήματος τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του για τη διατήρηση του αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα και την ανασυγκρότηση της ΕΕΔΥΕ τη δεκαετία του 1990, όταν μαζί με τον τότε οργανωτικό γραμματέα της, Γρηγόρη Πετρόπουλο, γυρνούσαν ολόκληρη την Ελλάδα για τις πορείες Ειρήνης.
Ο Γιώργος Λαμπράκης μαζί με μια ομάδα συναγωνιστών εκείνη την εποχή συνέβαλαν όχι μόνο στο να κρατηθεί όρθια η ΕΕΔΥΕ, αλλά σιγά – σιγά να αναπτύξει τη δράση της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γιώργος Λαμπράκης περπάτησε σε όλες τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Ξεχωρίζει η συνεισφορά του στις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία το 1999.
Με τη σεμνότητα που τον χαρακτήριζε ο Γιώργος τίμησε στην πράξη με τη δράση του τη μνήμη του πατέρα του και των άλλων αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Ύψωσε το ανάστημά του στην προσπάθεια αλλοίωσης και καπηλείας της ιστορικής μνήμης και παρακαταθήκης τους.
Όπως σημείωνε ο ίδιος στην ανοιχτή επιστολή του το 2013 με αφορμή τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: “Η τιμή στον Γρηγόρη Λαμπράκη συμβάλλει κι ατσαλώνει τη διαπαιδαγώγηση των νέων αν συνδέεται στην πράξη με την ανυπακοή στην κυρίαρχη πολιτική, με τον αγώνα κατά της κοινωνικής αδικίας και των αιτιών που την προκαλούν, με τον αγώνα για την ανατροπή του καθεστώτος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η τιμή στον Γρηγόρη Λαμπράκη είχε και έχει περιεχόμενο πάλης, συνειδητής και συγκεκριμένης και επειδή η μήτρα των αιτιών της δολοφονίας του υπάρχει και εξακολουθεί το ίδιο “έργο”, η καλύτερη τιμή σε εκείνον είναι η πάλη για την εξάλειψή της. Όλα τα άλλα -και δεν θα το θέλαμε- θα είναι ένα “μνημόσυνο” και μια “επάλειψη” με άλλοθι “τα χρόνια εκείνα” “όρκων” που δεν κρατήθηκαν και “χρεών” που παραμένουν ανεξόφλητα.
Είναι για “μνημόσυνα” -έστω και “λαμπρά”- ο άνθρωπος που κατέβηκε από τον Τύμβο του Μαραθώνα με αυτήν την περπατησιά;
Όσοι ανατρίχιασαν και ανατριχιάζουν μπροστά στο βλέμμα που είναι αποτυπωμένο σε εκείνη τη φωτογραφία και μπορούν να “δουν” το δρόμο που άνοιξε και περπάτησε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ας σκεφθούν…”
Ιδιαίτερη ήταν η ανησυχία του και το ενδιαφέρον του για τη νέα γενιά και για το π’ως αυτή θα ενταχθεί ακόμη περισσότερο στον αγώνα και στο κίνημα. Με τη στάση του βοηθούσε τους νέους συναγωνιστές να παίρνουν πρωτοβουλίες, να μελετάνε την ιστορία του κινήματος, να αναδεικνύονται στην πρώτη γραμμή της πάλης.
Ακούραστος, με το πλατύ του χαμόγελο, πραγματικός εργάτης στην υπηρεσία της πάλης του λαού μας άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην πάλη της ΕΕΔΥΕ, στην πάλη του λαϊκού κινήματος.
Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σκύβουμε το κεφάλι και αποχαιρετάμε με μεγάλο σεβασμό τον σύντροφο και συναγωνιστή Γιώργο, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε και θα δυναμώσουμε τον αγώνα μας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για μια κοινωνία με πραγματική ειρήνη, φιλία, αλληλεγγύη, με σχέσεις αμοιβαίου οφέλους ανάμεσα στους λαούς. Γιατί με τον τρόπο αυτόν ξέρουμε ότι τιμάμε στην πράξη τους αγώνες τους δικούς του και όλων των υπόλοιπων αγωνιστών του κινήματος.
Η ΕΕΔΥΕ εκφράζει τα πιο βαθιά της συλλυπητήρια στη γυναίκα του Δέσποινα, τα παιδιά και τα εγγόνια του, καθώς και σε όλους τους οικείους του.
Πηγή: newsbomb.gr
