Εδώ και μερικές ημέρες έχουν σταματήσει οι εργασίες στο αλιευτικό καταφύγιο στη πόλη της Νάξου. Με βάση την σχετική ενημέρωση τόσο από το Δήμαρχο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων κο Δημήτρη Λιανό όσο κι από τον Πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου κο Στέλιο Μαυρογιαννόπουλο, το πρόβλημα εντοπίζεται στην ανεύρεση ενός κίονα που βάζει σε σκέψεις τις αρμόδιες υπηρεσίες του Πολιτισμού…
Ο Στράτος Φουτάκογλου ανοίγει όμως το “ντουλάπι των αρχείων” μέσα από τις τοπικές εφημερίδες αλλά και τις αναμνήσεις παλαιότερων. Και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και κυρίως δεν έχουν σχέση με τα όποια αστεία που λέμε αυτές τις ημέρες ελέω πρώτης Απριλίου…
Τι μας πληροφορεί;
“Σε πολύ μεγάλο πρόβλημα έχει αναδειχθεί τις τελευταίες ημέρες η καθυστέρηση του έργου της εκβάθυνσης του κόλπου της “Μυρτιδιώτισσας” και της αποκατάστασης των κρηπιδωμάτων στην παραλιακή ζώνη.
Εδώ, με αυτή την ανάρτηση, προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως στην ιστορία. Ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ” ΝΑΞΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ” της 26 Μαρτίου 1952 κάνει λόγω για τα έργα του λιμανιού, αναφερόμενο προφανώς στην κατασκευή της μεγάλης σκάλας όπου βρίσκεται ο σημερινός προβλήτας. Στο δημοσίευμα λοιπόν γίνεται λόγος για την αναγκαιότητα της κατασκευής του ντοκ ( το οποίο υπάρχει σήμερα), προκειμένου να αγκυροβολούν με ασφάλεια τα αλιευτικά σκάφη.
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι σε μια μικρή έρευνα που έκανα σήμερα ανακάλυψα ότι τα κόκαλα (!!) που λέγεται ότι βρέθηκαν και απασχόλησαν τους αρχαιολόγους, οφείλονται στην ρίψη οστών από ζώα που έριχναν οι χασάπηδες της παλιάς Χώρας στο τέλος της ημέρας μετά την επεξεργασία των κρεάτων….!!!.
Η ρίψη γινόταν εκεί μπροστά στο καρνάγιο και προφανώς εμπλουτιζόταν ο πυθμένας της περιοχής γύρω από τη νησίδα της Παναγιάς του Μώλου (Μυρτιδιώτισσας).
Στη κεντρική φωτογραφία, του 1955, φαίνεται καθαρά το καρνάγιο κοντά στο κτίσμα που μοιάζει με περίπτερο και στέγαζε το διασαφηστήριο ( τελωνείο της εποχής).
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που φαίνεται στις τρεις φωτογραφίες της ανάρτησης μου, είναι η απόληξη του Μώλου του Λυγδαμη ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για χρόνια ως λιμενοβραχίονας που απαγκιαζε το λιμάνι από τον βοριά. Δύο πέτρινα εξογκώματα και ένα τρίτο που μοιάζει με υποβρύχιο και παραπέμπει περισσότερο σε ύφαλο, είναι κομμάτια από τον αρχαίο μώλο ο οποίος λέγεται ότι κατέληγε στο σημείο που επιλέχθηκε να κτιστεί η Παναγία ( μάλλον το 17ο αιώνα), εξ ού και ” η Παναγιά του Μώλου”.
Τέλος για τις 120 (!!) σακούλες θραυσμάτων από πήλινους αμφορείς, θα ήθελα, με κάποια επιφύλαξη, να υποθέσω ότι προέρχονται από αμφορείς που αλιευοταν από ψαροκάικα, κυρίως ανεμοτρατες, οι οποίες όταν καθάριζαν τα δίχτυα τους έριχναν τα “άχρηστα” αυτά αντικείμενα στη θάλασσα.
Σε κάθε περίπτωση πληροφορίες υπάρχουν τόσο από μαρτυρίες όσο και απο γραφές και φωτογραφίες οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στην επίσπευση της συνέχισης του έργου, έτσι ώστε το καλοκαίρι να μην υπάρχουν επί πλέον εμπόδια στην ήδη βεβαρημένη κίνηση του λιμανιού.
ΣΣ: να σημειωθεί ότι υπάρχουν στη διάθεσή κάθε εμπλεκομένου δεκάδες ακόμη φωτογραφίες που ίσως να φανούν χρήσιμες
