Το θέατρο, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, ο πολιτισμός μας από σήμερα είναι ακόμη πιο φτωχός.. Κι αυτό γιατί θα χειροκροτήσει για τελευταία φορά, έναν καταπληκτικό ηθοποιό, έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών…
Πριν από περίπου 40 ημέρες ο Γιώργος Μιχαλακόπουλου υπέστη εγκεφαλικό και νοσηλευόταν στο Σισμανόγλειο, σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΡΤ. Ο σπουδαίος ηθοποιός κατέληξε σήμερα το πρωί, στο νοσοκομείο.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Φεβρουαρίου 1938 και ξεκίνησε σπουδές στην υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Συμμετείχε στις παραστάσεις, “Όρνιθες”, “Η άνοδος και η πτώση του Αρτούρο Ούι”, “Νέα Παιδιά”, “Ρινόκερως” (Θέατρο Τέχνης). “Θέμα της Ημέρας” “Φώτο φίνις”, “Άνθρωπος για όλες τις εποχές”, “Τρεις Αδελφές” (Θέατρο Μουσούρη). “Εκκλησιαάζουσες”, “Αντιγόνη” (Θέατρο Λυκαβηττού-Άννας Συνοδινού). “Αγία Ιωάννα”, “Πέπσυ” (Θέατρο Διονύσια-Έλλης Λαμπέτη). “Δον Ζουάν”, “Σγαναρέλος” (Θίασος Δημήτρη Χορν). “Ένας Ιππότης για τη Βασούλα”, “Ζήτησε τη Βίκυ”, Έντα Γκάμπλερ” (Θέατρο Καρέζη). “Τέσσερις Συνταγματάρχες”, “Επικίνδυνο φορτίο”, “Καληνύχτα Μαργαρίτα”, “Ο Διάσημος 702” (Θέατρο Άλφα).
Το 1973 ίδρυσε το θέατρο Σάτιρας και έπαιξε στα έργα, “Ω, τι κόσμος μπαμπά” του Μουρσελά, “Ας παίξουμε τους δολοφόνους”, “Σάκκο και Βαντζέττι”, “Συνεργός” του Ντύρενματτ, “Αίτηση σε γάμο”, “Βλαβερές συνέπειες του καπνού” κ.ά..
Στη συνέχεια στο Θέατρο Κάππα (1975-1981) “Ο γλάρος”, “Ανταπόκριση”, “Ψηλά απ’ τη γέφυρα”. Στο Θέατρο Αθήναιο, “Καινούρια σελίδα”. Στο Θέατρο Αλίκης “Καμπαρέ”, “Άννυ”. Στο Θέατρο Διονύσια “Τσάο”. Στο Θέατρο Αλάμπρα “Επιστάτης”. Στο Φεστιβάλ Αθηνών (Ηρώδειο 1985) “Ειρήνη” στο ρόλο του Τρυγαίου. Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου (1986) “Βάτραχοι” στο ρόλο του Διόνυσου. Στο Εθνικό Θέατρο (1986-1987) “Αχ! Αυτά τα φαντάσματα”, “Ο γλάρος”. Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου (1989) “Θεσμοφοριάζουσαι” στο ρόλο του Μνησίλοχου.
Ακολουθούν οι παραστάσεις: Εθνικό Θέατρο “Περιποιητής φυτών” (1988), “Δωδέκατη Νύχτα” (1989-1990) στο ρόλο του Μαλβόλιο, “Ερρίκος ο Δ’” (1991) του Πιραντέλλο και “Ιππής”. Στο Φεστιβάλ Αθηνών, Εθνικό Θέατρο “Κατά φαντασίαν ασθενής” (1992), Στο Εθνικό Θέατρο “Ο Βασιλιάς πεθαίνει” (1992), “Η τρέλα του Γεωργίου του Γ’” (1993) του Άλαν Μπένετ, ” Νεφέλες” στο ρόλο του Στρεψιάδη. Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, Εθνικό Θέατρο “Ο έμπορος της Βενετίας” (1995) στο ρόλο του Σάυλοκ. Στο Φεστιβάλ Αθηνών 1995 “Αχαρνείς” ως Δικαιόπολις. Στο Εθνικό Θέατρο “Η άνοδος και η πτώση του Αρτούρο Ούι” (1996) Στο Φεστιβάλ Επιδαύρου “Εκκλησιάζουσες” (1996) ως Πραξαγόρα. Στο Εθνικό Θέατρο “Ρινόκερως” (1997), Στο Θέατρο Μουσούρη “Κάτω απ’τη σκάλα” (1997-1998) και στο Θέατρο Μουσούρη “Καρέκλες” του Ιονέσκο (1998-1999).
Σκηνοθέτησε στο θέατρο “Τα παιδιά στο Δάσος” του Ρομπέν, τα μονόπρακτα “Καρέκλες” και “Μάθημα” του Ιονέσκο στο Εθνικό θέατρο, “Πάρτυ στη Σαχάρα” στο Θέατρο Καρέζη, “Διπλό παιχνίδι” στο Θέατρο Άλφα”, και “Loot ” στο Θέατρο Αθηνά. Σκηνοθετησε στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας αρκετές παραστάσεις ενώ στο Θέατρο Διαδρομή τα έργα “Θεσμοφοριάζουσες” και “Εκκλησιάζουσες” του Αριστοφάνη, “Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν” και “Επιστάτης”.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε ταινίες όπως “Ξύπνα Βασίλη”, “Η ωραία του κουρέα”, “Ένας ιππότης για τη Βασούλα” και “Το βλέμμα του Οδυσσέα”. Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε τη δεκαετία του ’70 στην τηλεοπτική σειρά “Εκείνος κι εκείνος” που έγραψε ιστορία για την αντίδραση στο τότε κατεστημένο.
Στην πολύχρονη καριέρα του είχε κερδίσει το Α’ Βραβείο Ανδρικού ρόλου Καρόλου Κουν και το βραβείο «Αιμίλιος Βεάκης». Επίσης, είχε διατελέσει Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων (1974-1986) και αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ.
Ήταν παντρεμένος και είχε δύο κόρες, την Ιωάννα, που είναι σκηνοθέτρια, και την Ελένη, που είναι ζωγράφος. Είχε δηλώσει πως είναι αριστερός, αλλά δεν ανήκει σε κάποιο κόμμα.
