Το διήμερο 16 – 17 Οκτωβρίου έφερε διαδοχικές ειδήσεις που προκάλεσαν θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο της Ελλάδας. Ο γνωστός ηθοποιός Αίας Μανθόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 61 ετών και ακολούθησε η Ματούλα Κουτροπούλου, πιο γνωστή ως “Ματούλα του Κολωνακίου” της… Σημείο αναφοράς το γεγονός ότι η 76χρονη εντοπίστηκε νεκρή μετά από επτά ημέρες που είχε να δώσει σημεία ζωής.
Η Αλεξάνδρα Τσόλκα μέσα από τη σελίδα της στα social media αποχαιρετά με τον δικό της τρόπο αυτά τα δύο πρόσωπα, τα οποία και γνώρισε από κοντά και είχε ιδιαίτερη σχέση μαζί τους..
Απώλειες 1: Τη Ματούλα την είχα γνωρίσει εποχές life style εντύπων -π.Χ σα να λέμε!- σε κοινές παρέες. Έζησε τη ζωή της όπως ήθελε. Τη γλέντησε! Τη γιόρτασε! Ερωτεύτηκε τους πιο ωραίους. Ξενύχτησε με τους πιο φαντεζί. Μεράκλωσε με παρέα τον Ωνάση. Έζησε μια θυελλώδη σχέση με τον Μάρλον Μπράντο. Έκανε κοληταρηλικια με τη Λάσκαρη και τον Βοσκόπουλο. Κολωνάκι και Μύκονος και ταξίδια σε όλο τον κόσμο και καμπάνες στον Αστέρα και σκάφη και παρατεταμένα καλοκαίρια. Εξαρτήθηκε. Αγωνίστηκε. Φυλακίστηκε. Καθάρισε. Πλήρωσε το τίμημα των επίλογων της και κάθε χρέος της στην οργανωμένη κοινωνία της εποχής με τις αρχές της.
Και όταν έφηβη πήγε αναμορφωτήριο απ τον πατέρα της τον ίδιο, με τη κατηγορία «προληπτικώς αλητεία» έγινε όχι σύμβολο εποχής αλλά ενδεικτικό γέννημα της, ναι! Νόμος περί τεντιμποϊσμού! Προίκες! Κανένα δικαίωμα στις γυναίκες, που και χήρες αν έμεναν έπρεπε να τις αναλάβει ένας άνδρας συγγενής του πεθαμένου συζύγου, ανίκανες και κάνα για αποφάσεις ακόμα και σε ποιο σχολείο θα πάει το παιδί τους.
Αυτή έσπασε τη φόρμα και έκανε ό,τι γούσταρε. Και ναι, την ίδια περίοδο σύμβολα ήταν ο Παναγούλης, ο Γλέζος, ο Κοροβέσης, ο Μουστακλής, η Αμαλία Φλέμινγκ, για να διαλέξω στα γρήγορα. Δεν της άξιζε να πεθάνει μονή, με την αγωνία του τέλους, χωρίς ούτε ένα βλέμμα θλίψης και παρηγοριάς και να ξεχαστεί για μια εβδομάδα. Σε κανέναν δεν αξίζει…
Απώλειες 2: Τον Αίαντα τον είχα γνωρίσει, όταν έκανε κολλητή παρέα με έναν άλλο όμορφο της εποχής, τον Ανδρέα Ανδρεόπουλο. Κάποτε στο Αερόστατο, σύνορα Κολωνάκι – Εξάρχεια! Στο Μεταίχμιο! Ήταν απ τα ωραιότερα αγόρια της Αθήνας. Και ένας καλός άνθρωπος. Θυμάμαι να παίρνει φαγητό στα τσιγγανάκια, που τότε κατέκλυζαν τις νύχτες με πανεράκια με λουλούδια.
Και να είναι πάντα με τον αδύναμο. Και να υποστηρίζει με μανία τα δίκια όσων δεν σταθήκαν τυχεροί. Πάρα τους οιωνούς του ξεκινήματος του -καλή οικογένεια, διακεκριμένοι συγγενείς, ευκατάστατο περιβάλλον, καλά σχολεία, σπουδές- τίποτα δε του πήγε καλά. Ούτε στις σχέσεις του, ούτε στην καριέρα που του ταίριαζε.
Προσπάθησε. Αγωνίστηκε. Κουράστηκε. Και αν στη δικαστική διαμάχη τους κράτησε εφτά ολόκληρα χρόνια και που ήταν σκανδαλώδης αθωώθηκε, τι να το κάνεις! Οι πόρτες έκλειναν για αυτόν μια – μια! Ας ξεκουραστεί ο ωραίος της νιότης μου…
