Πένθος στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας της Σύρου (και όχι μόνο), καθώς “έφυγε” από τη ζωή χθες Δευτέρα 2 Οκτωβρίου ο Επίσκοπος Φραγκίσκος Παπαμανώλης πρώην Σύρου, Σαντορίνης και Κρήτης. Ο πρώην Καθολικός Επίσκοπος Σύρου τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της Σύρου.
Την είδηση έκανε γνωστή, μέσω ανάρτησής του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Ιωάννης Σπιτέρης, Αρχιεπίσκοπος πρώην Κερκύρας. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του “Μας άφησε ο Πατέρας, ο αδελφός, ο φίλος Επίσκοπος Φραγκίσκος πρώην Σύρου, Σαντορίνης και Κρήτης για να συναντήσει τον Κύριο του, που χαμογελώντας ευσπλαχνικά, του ψιθύρισε : «εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ!… εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου» .
Μας έδεναν με αυτόν δεκαετίες φιλίας, συνεργασίας, αμοιβαίας εκτίμησης και αλληλεγγύης. Η χιλιοειπωμένη φράση: «Θα μας λείψει» δεν μπορεί να εκφράσει όλη την οδύνη μας.
Αυτήν την στιγμή, ένα πράγμα τολμώ να ισχυριστώ: χωρίς αμφιβολία, ο Πατέρας Φραγκίσκος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνας καθολικός Επίσκοπος που πέρασε από αυτόν τον τόπο.
Ακόμα μόνο μια λέξη: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ πολυαγαπημένε Πατέρα Φραγκίσκο, δεν θα σε ξεχάσουμε. Η ιστορία θα γράψει τα υπόλοιπα. Αιωνία σου η μνήμη!
Ποιος ήταν ο Καθολικός Επίσκοπος, Φραγκίσκος Παπαμανώλης
Ο Φραγκίσκος Παπαμανώλης, γεννημένος στην Άνω Σύρο στις 5 Δεκεμβρίου 1936, ήταν πρώην καθολικός Επίσκοπος Σύρου – Μήλου, Θήρας και Αποστολικός Τοποτηρητής Κρήτης.
Έγινε δεκτός στο Τάγμα των Φραγκισκανών Καπουκίνων στις 7 Αυγούστου 1954. Χειροτονήθηκε ιερέας στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της Άνω Σύρου στις 29 Απριλίου 1962, ενώ υπηρέτησε ως Εφημέριος την Ενορία της Ιεράς Καρδίας του Ιησού στην Κέρκυρα.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1968 διορίστηκε Γενικός Ηγούμενος των Πατέρων Καπουκίνων στην Ελλάδα. Με αυτή την ιδιότητα, φρόντισε για την ανοικοδόμηση της Ιεράς Μονής των Πατέρων Καπουκίνων (εγκαινιάστηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1970) και του Ιερού Ναού του Αγίου Φραγκίσκου (εγκαινιάστηκε στις 4 Οκτωβρίου 1970) στους Αγίους Αναργύρους Αττικής.
Υπήρξε μέλος των Συνοδικών Επιτροπών της Ποιμαντικής, της Κατηχητικής και της Λειτουργικής, ενώ η Ιεραρχία τον διόρισε και Δικαστή του Πρωτοβάθμιου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου για υποθέσεις γάμων. Την περίοδο 1970-1974, οργάνωσε την ποιμαντική της περιοχής των Αγίων Αναργύρων Αττικής, την οποία το 1975 ο Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος Φώσκολος ίδρυσε ως ενορία.
Στις 27 Ιουνίου 1974, ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ τον ονόμασε Επίσκοπο Σύρου, Θήρας και Αποστολικό Τοποτηρητή Κρήτης. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 20 Οκτωβρίου 1974 στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Άνω Σύρο (έδρα της Επισκοπής Σύρου) από τον προκάτοχό του, Γεώργιο Ξενόπουλο και τους συγχειροτονούντες Αρχιερείς Ιωάννη Περρή (Αρχιεπίσκοπο Νάξου-Τήνου) και Νικόλαο Φώσκολο (Αρχιεπίσκοπο Αθηνών).
Το 2014, έπειτα από σαράντα συναπτά έτη και αφού είχε ξεπεράσει κατά τρία χρόνια το όριο ηλικίας (75 έτη), αποφάσισε να αποχωρήσει από τη θέση του Επισκόπου. Στις 2 Ιουλίου του ίδιου έτους, χειροτόνησε στη θέση του τον Πέτρο Στεφάνου.
Ήταν Πρόεδρος της Συνόδου της Ιεραρχίας και της Συνοδικής Επιτροπής για τη Θεία Λατρεία. Υπήρξε Πρόεδρος των Συνοδικών Επιτροπών για την Κατήχηση, την Ποιμαντική της Νεολαίας και Εκπρόσωπος της Ιεραρχίας στον Σύνδεσμο Καθολικού Εφημεριακού Κλήρου Ελλάδος.
Με πληροφορίες από την εφημερίδα “Κοινή Γνώμη”
