Είχαμε δει τη συγκεκριμένη παράσταση στη Νάξο… Τώρα πάει στην Τήνο και σε έναν ιδιαίτερο χώρο…
Η θεατρική παράσταση “Το Δάκρυ της Παναγίας, ένας ύμνος για την Σμύρνη” ταξιδεύει στην Τήνο, την Τετάρτη 9 Αυγούστου στις 21:00, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Εύρεση της Πάνσεπτου Εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πρόκειται για μια καθηλωτική παράσταση, σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλλα, σε κείμενο του συγγραφέα Θανάση Ν. Σταυρόπουλου και σε παραγωγή της εταιρείας ”ΔΙΩΝΗΣ-ΑΙΝΙΓΜΑ”.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, μια θεατρική παράσταση θα παρουσιαστεί στον αύλειο χώρο της Παναγίας της Τήνου. Η παράσταση διακρίνεται και για το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή από μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη.
Το θεατρικό αυτό έργο είναι μία πρόταση που συνθέτει δύο τόσο διαφορετικές πτυχές της ιστορίας. Αυτής του Θείου Δράματος, και συγκεκριμένα την πορεία Του Ιησού προς τον Γολγοθά, και τον μαρτυρικό διωγμό των Ελλήνων, και όχι μόνο, από την πολύπαθη Σμύρνη.
Λίγα λόγια για την παράσταση:
Μία γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μία άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα της παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια.
Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά. Θα της παρουσιάσει την άκρα πικρία της Μητρός μπροστά στο πέρασμα του Υιού της. Εκεί η Ελπίδα θα κατανοήσει ότι το δράμα Του εμπεριέχεται στο προσωπικό δράμα του καθενός μας ξεχωριστά. Η μεγαλοσύνη της Παναγίας θα της διδάξει ότι η καρτερία και η συγχώρεση είναι αρετές σπουδαιότερες και ισχυρότερες του πόνου. Μπροστά από τα μάτια της Ελπίδας θα παρελάσουν πρόσωπα του Θείου Δράματος, αλλά και της Καταστροφής της Σμύρνης.
Ο Άγιος Ιωάννης, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο Ιούδας, ο Πόντιος Πιλάτος, η Μοιχαλίδα, ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νουρεντίν Πασάς, αλλά και απλοί άνθρωποι θα παρουσιαστούν και θα μιλήσουν για τα δρώμενα, ενώ ταυτοχρόνως το υμνολόγιο και τα λόγια των Ευαγγελίων της Εκκλησίας και η προφορική μας παράδοση θα πλαισιώνουν τους λόγους των ηρώων.
Σκοπός της παράστασης:
Ο σκοπός της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι άλλος από το να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να προσεγγίσει μία τόσο σημαντική και εξαιρετικά επίκαιρη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, από μία πλευρά διαφορετική. Η Σμύρνη, όσο και αν ακουστεί κοινότυπο, δεν αποτελεί ουδεμία εξαίρεση από τις υπόλοιπες πόλεις του Ελληνισμού, που στα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού υπέστησαν διωγμούς, καταστροφές, σφαγές, εξανδραποδισμούς και υποδουλώσεις. Από τη Βασιλεύουσα έως την πρόσφατη μαρτυρική Κύπρο ο κατάλογος των πόλεων είναι αμέτρητος.
Η παρουσία όμως της χριστιανικής πίστεως και των ιερέων της, υπήρξε αρωγός βασικός και ουσιώδης. Ήταν το στοιχείο αυτό, που μαζί με το φρόνημα του λαού κράτησαν ψηλά την αντοχή, την ελπίδα, την καρτερία και την υπομονή των διωχθέντων. Έτσι λοιπόν, με την παρουσία της στο έργο, η Παναγία, που αντιπροσωπεύει για όλους τους χριστιανούς στη Γη, το μέγιστο παράδειγμα υπομονής και εγκαρτέρησης, προστρέχει ως η απόλυτη και πανταχού παρούσα, «μάνα», να παρηγορήσει τα παιδιά της.
Τα παιδιά της, αυτά που στο πρόσωπο της Ελπίδας, της Σμυρνιάς μάνας, υποφέρουν και στενάζουν την αποφράδα εκείνη ημέρα της Καταστροφής της Σμύρνης. Η νοητή μεταφορά της Ελπίδας, από την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη, στην Οδό του Μαρτυρίου, υποδεικνύει και επισημαίνει τη μέγιστη στιγμή του ανθρώπινου γένους. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ως ελεύθερο ον, κατά Θεού παραχώρηση αλλά και προσωπική επιλογή, αποφασίζει να «σκοτώσει» τον Αθάνατο και Έναν δημιουργό του. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το Θείο Δράμα η Ελπίδα κατανοεί ότι η Καταστροφή της Σμύρνης δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακόμα μία τραγική στιγμή της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία αναβίωση μετά από τέσσερις αιώνες του Λειτουργικού Δράματος που εμφανίστηκε στο Μεσαίωνα και άκμασε μέχρι και το 16ο αιώνα.
Συντελεστές
Ηθοποιοί: Γεωργία Ζώη, Κατερίνα Κόρου, Άννα Μοραΐτου, Ευτυχία Αργυροπούλου, Σταύρος Βόλκος, Κωνσταντίνος Νιάρχος, Πέτρος Τσαπαλιάρης ( Χρήστος Ιντζέογλου β’ διανομή), Ιωάννα Μαρμάρου (Ελένη Μαρμάρου β’ διανομή)
Σκηνοθεσία: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας
Κείμενο: Θανάσης Ν. Σταυρόπουλος
Διδασκαλία Εκκλησιαστικών ύμνων: Σταύρος Βόλκος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αρετή Τσιαμπόκαλου
Σκηνικά/επιμέλεια κοστουμιών: Μενέλαος Τζαβέλλας
Ήχος και Φώς: Χρήστος Φιοράντης
Φωτογραφίες: Μάνος Βλαστός – Ευάγγελος Κάλλοου
Γραφιστική επιμέλεια αφίσας: Αντιγόνη Παναγιωτοπούλου
Διεύθυνση και Οργάνωση παραγωγής: ΔΙΩΝΗΣ – ΑΙΝΙΓΜΑ
Μουσική Επιμέλεια: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας
Hair stylist – Makeup artist: Ευσταθία Τζαβέλλα
Πληροφορίες παράστασης
Ημερομηνία: 9 Αυγούστου 2023
Χώρος: Αύλειος χώρος της Μεγαλόχαρης προ του Ναού της Ευρέσεως (Παναγία της Τήνου)
Ώρα: 21:00
Διάρκεια: 90′ λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Είσοδος ελεύθερη
