Η καθαρή εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας και η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ αναδιατάσσουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, δύσκολη, αχαρτογράφητη και κυρίως πρωτόγνωρη. Εκτίμησή μου είναι ότι βαδίζουμε σε μια καθαρά συντηρητική στροφή της κοινωνίας, με την ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς να είναι κυρίαρχη πέραν πάσης αμφιβολίας. Δυστυχώς, η ύπαρξη δύο αδύναμων πόλων στον χώρο της Κεντροαριστεράς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εισερχόμαστε σε μια εποχή Ερντογάν για την Ελλάδα. Ποιος μπορεί άραγε να αμφισβητήσει, κοινοβουλευτικά πάντα, την κυριαρχία του πρωθυπουργού και του κόμματός του;
* Αναμφίβολα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπήρξε ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Έχοντας ανοίξει μέτωπα σε όλη την κοινωνία, κυβερνώντας με απίστευτη σκληρότητα, οδηγώντας τον βασικό αντίπαλό του στα βράχια, το γεγονός ότι κατόρθωσε να αυξήσει τα ποσοστά και τις έδρες του κόμματός του το λες και θρίαμβο. Ό,τι και να πούμε οι υπόλοιποι για την πολιτική του, ο ελληνικός λαός την επιδοκίμασε και μάλιστα σε συνθήκες δύσκολες, με απλή αναλογική. Τα υπόλοιπα είναι να ’χαμε να λέμε…
* Ο κύριος Γεωργιάδης κάλεσε τους Έλληνες να ψηφίσουν ξανά τη Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να πιάσουν τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών, ώστε να αναθεωρήσουν κάποια άρθρα του Συντάγματος. Ξέχασε βεβαίως να πει στον κόσμο ότι αν κάποιο κόμμα έχει 180 βουλευτές, δεν μπορεί να καταστήσει αυτήν τη Βουλή αναθεωρητική αλλά την επόμενη, στην οποία απαιτείται ο αριθμός των 151 βουλευτών, προκειμένου να αναθεωρηθούν μόνο τα άρθρα που όρισε η προηγούμενη Βουλή. Μικρές λεπτομέρειες θα πείτε. Ποιος ασχολείται τώρα με δαύτες. Ποιος;
* Ο συγκεκριμένος, πάντως, θριάμβευσε στην εκλογική του περιφέρεια. Φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί που ζουν ανάμεσά μας, οι οποίοι έλκονται από τις τσιρίδες και τα απίστευτα σόου που δίνει καθημερινά. Γιατί, όπως λέει και ο λαός «ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό». Και ο κύριος αντιπρόεδρος θα παραμείνει στις επάλξεις για να αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό και τις προκλήσεις της εποχής…
* Ένας από τους νικητές της βραδιάς αναδείχτηκε αναμφίβολα ο Κώστας Καραμανλής. Οι 23.168 ψήφοι απέδειξαν ότι ο ελληνικός λαός και κυρίως οι πολίτες των Σερρών επιβραβεύουν τους γόνους των μεγάλων οικογενειών. Η μαϊμού-παραίτησή του, για την τραγωδία των Τεμπών, ουδόλως επηρέασε τους συντοπίτες του, καθώς τον ανέδειξαν πρώτο βουλευτή του νομού. Τελικά, ως λαός έχουμε τους βουλευτές που μας αξίζουν.
* Η πρώτη αποτίμηση του αποτελέσματος από τον Αλέξη Τσίπρα έδειξε ότι δεν κατάλαβε τίποτα για το… έγκλημα. Του φταίνε τα ΜΜΕ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, η απλή αναλογική, ο ανάδρομος Ερμής. Ίχνος αυτοκριτικής για την κατάντια του κόμματός του. Ένα κόμμα το οποίο καθημερινά διολίσθαινε όλο και πιο δεξιά. Το οποίο δεν είχε καμιά σχέση με την κινηματική δράση, καθώς περίμενε να πέσει η κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο. Το οποίο δεν κάλεσε τον κόσμο σε μια υποτυπώδη συγκέντρωση για την ακρίβεια, τη διαφθορά, τις παρακολουθήσεις. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση του COVID, που αντί να υπερασπιστεί όσους δεν ήθελαν να εμβολιαστούν, αποδέχτηκε το κυβερνητικό αφήγημα περί ακροδεξιών και ψεκασμένων! Σχεδόν 7.000 υγειονομικοί τέθηκαν σε αναστολή εργασίας από την κυβέρνηση, αλλά στην Κουμουνδούρου αμόλαγαν αετό. Έτσι, δεν πας πουθενά. Και τα παραδείγματα είναι άπειρα. Από τον καναπέ του σπιτιού σου, πάντως, αντιπολίτευση δεν γίνεται.
* Σε συνθήκες ασφυκτικής μιντιακής πίεσης, απαιτούνται τουλάχιστον ισχυρές, μαζικές οργανώσεις, με πρωταγωνιστές νέους ανθρώπους και όχι συνταξιούχους. Η δυναμική των οργανώσεών του ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Στα συνδικάτα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει έρεισμα και αυτό κάτι δείχνει. Το μονοψήφιο μέχρι πρότινος ΠΑΣΟΚ αναδείκνυε την ΠΑΣΚΕ πρώτη δύναμη εδώ και πολλά χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε σαν να ήταν το κόμμα του 3%. Στην Αυτοδιοίκηση η δύναμή του ήταν και παραμένει αναιμική. Καμιά Περιφέρεια της χώρας, κανένας μεγάλος Δήμος δεν βρίσκεται στα χέρια του. Αυτό αποδεικνύει ότι η δυναμική του εξαντλείται μόνο στην κοινοβουλευτική παρουσία του, μέχρι που ήρθε το αποτέλεσμα της Κυριακής.
* Όταν εμφανίζονται κάποια στελέχη σαν τον Σταθάκη να αντιπαρατεθούν στην κυβέρνηση και αντί να της επιτεθούν για τα πεπραγμένα της, απολογούνται τι δεν έκαναν καλά την τετραετία που κυβέρνησαν, τότε έχεις χάσει με αυτογκόλ από τα αποδυτήρια. Η κυβέρνηση είχε πολλά θέματα για να τη στριμώξεις στα σχοινιά. Αρκεί να ακολουθούσες μια στοιχειωδώς μαχητική τακτική και να αποδομήσεις τα έργα και τις ημέρες της. Καλύτερα, τελικά, να χάνεις ως αριστερός παρά να συντρίβεσαι ως κεντρώος…
* Όταν το μαύρο πρόβατο της κοινωνίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, δύο μέρες πριν από τις εκλογές μιλάει για αύξηση 20% των ασφαλιστικών εισφορών, και μάλιστα το λέει ενώπιον του κυρίου Γεωργιάδη τρεις φορές, μήπως και δεν το εμπεδώσουμε, τότε να πας, κύριέ μου, να κάνεις άλλη δουλειά! Ακόμη και ο πιο ευφάνταστος οπαδός της Νέας Δημοκρατίας τέτοιο δώρο δεν το περίμενε. Και τα δώρα δεν επιστρέφονται. Πώς να το κάνουμε, είναι αγένεια…
* Όταν στις φοιτητικές εκλογές κάθε χρόνο πατώνεις, πιάνοντας ποσοστό 2,5%, τότε μην αναρωτιέσαι γιατί στις ηλικίες 17-24 η Νέα Δημοκρατία αναδεικνύεται πρώτο κόμμα. Καλές οι επερωτήσεις, αλλά η νέα γενιά έχει απαιτήσεις από σένα. Και συ πέρασες κάτω από τον πήχη, δυστυχώς. Πολύ κάτω.
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέπεμψε σαφές μήνυμα. «Θέλω να κυβερνήσω αυτοδύναμα, για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος». Από την άλλη, υπήρχε ένα θολό τοπίο. Θα συγκυβερνήσουμε με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αρνιόταν καθαρά. Δεν υιοθετήθηκε ποτέ ο στόχος της αυτοδυναμίας. Έγλειφε τη Χαριλάου Τρικούπη, μην τυχόν και την κακοκαρδίσει, ενώ αυτή αποκαλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ χορηγό της κυβέρνησης! Μιλάμε για το κόμμα που ψήφισε με τη Νέα Δημοκρατία τρία μνημόνια. Που μαζί της συγκυβέρνησε και πέρασε τα πιο αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας πεντηκονταετίας! Που στελέχη του σημιτικού μπλοκ είτε υπουργοποιήθηκαν (Χρυσοχοΐδης, Πιερρακάκης, Σκέρτσος, Γεραπετρίτης) είτε εκλέχτηκαν βουλευτές (Βασίλης Οικονόμου) είτε υποστήριξαν με δηλώσεις τους το κυβερνών κόμμα (Πάγκαλος, Χριστοφιλοπούλου) είτε θα υπουργοποιηθούν, όπως ακούγεται, (Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης). Και με αυτό το κόμμα ήθελαν συνεργασία. Ας πρόσεχαν, όμως. Ας πρόσεχαν…
* Αναμφίβολα, ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ συγκαταλέγονται στους νικητές των εκλογών. Έπιασαν διψήφιο νούμερο, έβαλαν ξανά το κόμμα στον χάρτη και αμφισβητούν ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Μπορεί το μήνυμα «είμαστε εδώ, με κανέναν από τους δύο» να ήταν σαφές και πεντακάθαρο, αλλά επί της ουσίας δεν εκφράστηκε κανένα πολιτικό σχέδιο για τα μεγάλα προβλήματα και την έξοδο της χώρας από τη σχεδόν δεκαπενταετή κρίση. Πώς θα γινόταν να κατατεθεί διαφορετικό πρόγραμμα απ’ αυτό της κυβέρνησης, όταν υπερψήφισε το 70% των νομοσχεδίων της; Ψιλά γράμματα. Ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες;
* Το ΚΚΕ αύξησε τα ποσοστά του και τους ψηφοφόρους του. Ασφαλώς και το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται επιτυχημένο. Συγκέντρωσε 127.066 ψήφους παραπάνω από το 2019 και 1,93% επιπλέον ως ποσοστό. Όμως, μέχρι εδώ. Οι πανηγυρισμοί, όταν υπάρχει η «γαλάζια» επέλαση, ξενίζουν. Όταν σ’ αυτές τις συνθήκες, με τη συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική από τη μια και την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, ανεβαίνεις ελάχιστα, αντί να αποτελέσεις μαζικό, εναλλακτικό αριστερό πόλο, αυτό επιβάλλεται να σε προβληματίσει. Όταν στους νέους ανθρώπους 17-24 καταλήγεις τέταρτο και καταϊδρωμένο με ποσοστό 6,4%, αυτό σημαίνει ηχηρό καμπανάκι, μην πω καμπάνα κανονική. Μπροστά του ανοίγεται η ευκαιρία να αναλάβει δράση, με ενωτικές κυρίως πρωτοβουλίες και καλέσματα, ώστε να δοθεί αριστερή απάντηση στην επίθεση που θα ακολουθήσει στα λαϊκά εισοδήματα την τρέχουσα τετραετία. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
* Μεγάλος χαμένος ήταν και το ΜΕΡΑ25. Παρά την αριστερή ριζοσπαστική στροφή του, δεν μπόρεσε να πείσει τους ψηφοφόρους ότι αποτελεί εργαλείο λαϊκής αντεπίθεσης, στις μέρες που έρχονται. Στη νεολαία εμφάνισε τα ίδια προβλήματα με το ΚΚΕ, καταλήγοντας σε ένα ισχνό ποσοστό της τάξης του 5%! Έστω και οριακά, θεωρώ ότι θα μπει στην επόμενη Βουλή. Η ήττα όμως δεν παύει να είναι ήττα. Ας αναλογιστεί η ηγεσία του τι δεν έκανε σωστά και ας φροντίσει να διορθώσει τάχιστα τα λάθη του, ώστε να αποτελέσει μια αριστερή φωνή στο Κοινοβούλιο αλλά και στην κοινωνία.
* Μεγάλος ηττημένος των εκλογών ήταν οι δημοσκοπήσεις. Όχι για τον λόγο που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν καν το τελικό αποτέλεσμα. Όταν όλες μα όλες οι εταιρίες έδιναν προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας 6-9 μονάδες και η μπίλια κάθισε στο +20, τότε, συγγνώμη κιόλας, αλλά δεν κάνεις για τη δουλειά. Άλλαξε επάγγελμα, γιατί τελικά αποδεικνύεσαι το λιγότερο ανεπαρκής.
* Πλεύση Ελευθερίας και ΝΙΚΗ τα πήγαν εξαιρετικά και εκτιμώ ότι θα βρίσκονται στην επόμενη Βουλή. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπήρξε το δυνατό χαρτί του κόμματός της. Τη ΝΙΚΗ ομολογώ ότι την άκουσα πρώτη φορά την Κυριακή το βράδυ. Όταν όμως εμπλέκονται θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις, ο σκοταδισμός αλλά και η δύναμη στα συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας είναι εκ των ων ουκ άνευ.
* «Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Οι πολίτες δεν θέλουν εξάλειψη της διαφθοράς. Θέλουν περισσότερες ευκαιρίες να συμμετάσχουν σ’ αυτή. Ο πολιτικός μου κύκλος κλείνει εδώ. Δώσαμε ένα τίμιο αγώνα κόντρα στον λαϊκισμό και την πελατειακή λογική, για να μπορούμε να κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια»! Τάδε έφη Θάνος Τζήμερος. Το κενό ασφαλώς είναι δυσαναπλήρωτο και ο τόπος θα το βρει μπροστά του! Άλλη μία φορά αισθάνθηκα έτσι. Όταν αποχώρησε -εύχομαι προσωρινά- από την πολιτική σκηνή ο ογκόλιθος που ακούει στο όνομα Ευάγγελος Βενιζέλος. Μεγάλη απώλεια, δυστυχώς. Μεγάλη…
* Όταν έχεις εμπιστοσύνη στο πρόγραμμά σου, τότε επιβραβεύεσαι. Ο Δημοσθένης Βεργής, ο οικολόγος, έλαβε μία ψήφο σε όλη την επικράτεια! Γι’ αυτό έχει επιδοθεί σε αδυσώπητο αγώνα, προκειμένου να εντοπίσει τον ψηφοφόρο του! Μάλιστα, του έχει τάξει ένα τραπέζι, προκειμένου να τον ευχαριστήσει. Ας σημειωθεί ότι ο κύριος Δημοσθένης μετά της συζύγου του, σύμφωνα με δήλωσή του, ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί «το παιδί είναι ο πιο μορφωμένος Έλληνας»! Άβυσσος η ψυχή του αρχηγού, αλλά τι να γίνει; Υποκλινόμαστε στην ανωτερότητά του και στο μεγαλείο ψυχής που επέδειξε…
Όπως αποδείχτηκε για ακόμη μία φορά, η πλέον ενδεδειγμένη αντιπολίτευση δεν γίνεται στη Βουλή αλλά στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς, στο πεζοδρόμιο. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με τη δράση τους, μπορούν να ξυπνήσουν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, ώστε αυτά να θέσουν τα πραγματικά προβλήματα με έναν εμφατικό και ενωτικό τρόπο και να οργανώσουν τις αντιστάσεις της κοινωνίας. Μέχρι τις επόμενες εκλογές θα υπάρχει μια κάποια κοινωνική ειρήνη. Μετά τις εκλογές, όμως, ειδικά μετά τα… μπάνια του λαού, θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Ας οπλιστούμε με υπομονή γιατί ο δρόμος έχει πολλή ανηφόρα. Καλή μας εβδομάδα…
