“… Αυτή τη στιγμή στο Νότιο Αιγαίο, σε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, λειτουργούν 56 μονάδες αφαλάτωσης. Το ζήτημα είναι ότι η λειτουργία αυτών των μονάδων έχει υψηλό ενεργειακό κόστος και αυτό το κόστος μετακυλίεται ή θα μετακυλιστεί ( αργά ή γρήγορα) στην τιμή του νερού.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυξάνονται οι ανάγκες λόγω του τουρισμού . Υπολογίζεται ότι σε 10 χρόνια η ζήτηση για πόσιμο μόνο νερό στις Κυκλάδες θα έχει αυξηθεί κατά 35% και με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες....”
Μέρος από τη παρέμβαση του αναπληρωτή Τομεάρχη Νησιωτικής Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Πολυχρονάκου με θέμα ο ζήτημα της βιώσιμης διαχείρισης των υδατικών πόρων…
Τίτλος της παρέμβασης ” Θα μιλήσει κανείς για το πρόβλημα του νερού στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου;’’
Κι όπως διαβάζουμε
‘’Η επικείμενη επανέναρξη του έργου κατασκευής του Φράγματος Τσικαλαριού στη Νάξο για να καλύψει τις αρδευτικές ανάγκες, ανοίγει τη συζήτηση για το πρόβλημα του νερού στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου.
Ένα πρόβλημα για το οποίο δεν μιλάει κανείς.
Και εξηγούμαι: τα επόμενα χρόνια η βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών μας θα εξαρτηθεί σε ένα μεγάλο βαθμό από την επάρκεια νερού.
Αυτή τη στιγμή στο Νότιο Αιγαίο, σε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, λειτουργούν 56 μονάδες αφαλάτωσης. Το ζήτημα είναι ότι η λειτουργία αυτών των μονάδων έχει υψηλό ενεργειακό κόστος και αυτό το κόστος μετακυλίεται ή θα μετακυλιστεί ( αργά ή γρήγορα) στην τιμή του νερού.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυξάνονται οι ανάγκες λόγω του τουρισμού . Υπολογίζεται ότι σε 10 χρόνια η ζήτηση για πόσιμο μόνο νερό στις Κυκλάδες θα έχει αυξηθεί κατά 35% και με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες.
Μάλιστα αυτή τη στιγμή, εν έτει 2023, στην Άνδρο, στη Κίμωλο και στη Τήνο υπάρχουν οικισμοί που δεν έχουν δίκτυα υδροδότησης.
Αντιλαμβάνονται όλοι το μέγεθος του προβλήματος. Καιρός όμως είναι να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό σχέδιο για να εξασφαλίσουμε την επάρκεια των νησιών μας σε πόσιμο νερό για τα επόμενα χρόνια.
Άξονες αυτού του σχεδίου πρέπει να είναι:
- Τοπικό Σχέδιο διαχείρισης υδάτινων πόρων σε κάθε Δήμο.
- Κατασκευή μικρών φραγμάτων και όχι φαραωνικών έργων σε κάθε νησί, με παράλληλη δημιουργία δικτύων. Γιατί έχουμε και το παράδοξο της Σερίφου, που υπάρχουν φράγμα και τεχνητή λίμνη αλλά χωρίς δίκτυο!
- Έργα αναβάθμισης των υπαρχόντων υποδομών ύδρευσης αλλά και των δικτύων αφού υπάρχουν μεγάλες απώλειες νερού.
- Η ενεργειακή αναβάθμιση των μονάδων αφαλάτωσης προκειμένου να μειωθεί το κόστος.
- Προγράμματα για την εξοικονόμηση και επαναχρησιμοποίηση του νερού από τουριστικές και ξενοδοχειακές μονάδες με μεγάλες καταναλώσεις.
Η νησιωτική πολιτική που για τους περισσότερους είναι ένα λεκτικό σχήμα και μόνο, έχει ως σημείο αναφοράς υπαρκτά προβλήματα και ένα από αυτά είναι το πρόβλημα του νερού στα νησιά.
Και απέναντι στα προβλήματα , χρειάζονται προτάσεις. Αυτό κάνουμε εμείς, όσο και αν ενοχλεί”.
