Το σωστότερο πράγμα που άκουσα αυτές τις μέρες προέρχεται από τον φίλο μου και πρώην ευρωβουλευτή, με το κόμμα των Πρασίνων, Νίκο Χρυσόγελο: «Ας κάνουμε μια ευχή, να πραγματοποιηθούν οι ευχές μας»! Πόσο δίκαιο έχει… Το 2022 μάς αποχαιρέτησε, μπαίνοντας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Ωστόσο, το 2023 δεν μπήκε δα και με τους καλύτερους οιωνούς. Η υπόθεση του φαρμάκου θα παίξει σημαντικό ρόλο στην επικαιρότητα αλλά και στη ζωή μας. Ετοιμαστείτε, πάντως, να ξηλωθείτε. Όσο για τα πρόσωπα; Μηταράκης, Χειμάρας, Πλεύρης, Οικονόμου, Πορτοσάλτε, Γκουαϊδό και άλλα εγχώρια και διεθνή φιντάνια είχαν την τιμητική τους. Η καθημερινότητά μας συνεχίζεται με τον ίδιο και απαράλλακτο τρόπο που βιώσαμε κατά το προηγούμενο έτος. Σκληρή, βάναυση, απάνθρωπη…
* «Το να βοηθάς ανθρώπους παράνομα, είτε για ιδεολογικά είτε για οικονομικά οφέλη, προκριμένου να μπουν στην Ε.Ε., είναι ποινικό αδίκημα»! Νότης Μηταράκης, υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου. Θέλω να λάβετε υπ’ όψιν τα εξής: Οι ανθρώπινες δηλώσεις, ακόμη και αν προέρχονται από κυβερνητικά στελέχη, είναι καλοδεχούμενες. Ο κύριος Νότης ξεχειλίζει από ουμανισμό, θέτει ευθέως το νομικό πλαίσιο και λειτουργεί μακριά από ιδεοληψίες και άλλα τέτοια απαράδεκτα και ποταπά πράγματα. Θα μπορούσε όμως να ήταν πιο συγκεκριμένος και περισσότερο διαφωτιστικός, αν έλεγε: Για να εισέλθει κάποιος στη χώρα -θαλασσοδαρμένος, θαλασσοπνιγμένος, πληρώνοντας χιλιάδες ευρώ σε Τούρκους και Έλληνες δουλεμπόρους- πρέπει να φέρει μαζί του τα εξής έγγραφα: α) ταυτότητα, β) διαβατήριο ή εκλογικό βιβλιάριο ή έστω δίπλωμα οδήγησης, γ) εκκαθαριστικό εφορίας από τη χώρα που προέρχεται, δ) λευκό ποινικό μητρώο. Και, εννοείται, όλα αυτά μεταφρασμένα και να έχουν την έγκριση, μέσω σφραγίδας και υπογραφών, της εκεί ελληνικής πρεσβείας! Απλά πράγματα, καθαρά και κυρίως νόμιμα. Γιατί, ως γνωστόν, σ’ αυτήν τη χώρα ξεχειλίζουμε από νομιμότητα, η οποία είναι κορόνα στο κεφάλι μας, φτωχές λαϊκάντζες. Εντάξει;
* Την τελευταία μέρα του χρόνου, ένας ακόμη βουλευτής της αριστείας και της κανονικότητας, ονόματι Θέμης Χειμάρας, εντοπίστηκε με συμβάσεις άνω των 400.000 ευρώ, πάντα με το… κακό Δημόσιο της Σοβιετίας μας. Ο συγκεκριμένος κύριος, πάντως, διευκρίνισε ότι οι υπάλληλοί του αγνοούσαν τη διάταξη περί ασυμβίβαστου των βουλευτών με τέτοιου είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες! Με λίγα λόγια -για να μην αδικήσουμε τον άνθρωπο- βάστα μη σου τύχει η κακιά στιγμή και πέσεις σε σκιτζή υπάλληλό σου. Τι να πρωτοκάνεις και συ; Να οργανώσεις την καθημερινότητά σου μακριά από την ελληνική γραφειοκρατία; Να τρέξεις το επιχειρείν; Να ενημερώσεις τους ανθρώπους σου στα νομικά και θεσμικά ζητήματα; Να σώσεις τη χώρα από τους… βαρβάρους και απολίτιστους αριστερούς; Πείτε μου, στον Θεό σας, τι;
* Κοιτάξτε τώρα κάτι συμπτώσεις. Απολύτως καθαρές, όμως! Αρχίζουμε, λοιπόν: Ο Πάτσης δεν γνώριζε ότι απαγορεύεται ένας βουλευτής να έχει off shore εταιρίες. Ο Χειμάρας δεν γνώριζε περί ασυμβίβαστου και έπρεπε να αλλάξει κάτι σε σχέση με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Η Σπυράκη δεν γνώριζε ότι ο συνεργάτης της ήταν όντως κοπανατζής στην εργασία του και ολίγον… πιαστράκιας. Ο Αβραμόπουλος δεν γνώριζε ότι δεν μπορεί να αμείβεται από το Κατάρ, χωρίς να κάνει τίποτα. Ο Τσιάρας δεν ήξερε ότι η σύζυγός του και συνεταίρος του Πάτση ήταν μέτοχος σε εταιρία, την οποία ξέχασε να δηλώσει στο Πόθεν Έσχες. Ο Μητσοτάκης δεν γνώριζε ότι η ΕΥΠ, της οποίας ήταν προϊστάμενος, έκανε παρακολουθήσεις. Τελικά, σ’ αυτήν την κυβέρνηση, όντως ισχύει ότι δεν γνωρίζει η Ακροδεξιά της τι ποιεί η Δεξιά της. Πρέπει να είναι η πρώτη κυβέρνηση στην Ιστορία της χώρας με τόση άγνοια. Μιλάμε για πολλή άγνοια, αν δεν το αντιληφθήκατε!
* Στην αρχή μάς είπε ότι οι γιατροί ευθύνονται για την έλλειψη φαρμάκων, καθώς συνταγογραφούν παραπάνω απ’ ό,τι χρειάζεται. Έχουν και αυτοί οι άνθρωποι τα κουσούρια τους. Στη συνέχεια, υπαίτιοι βαφτίστηκαν η Κίνα και η Ινδία. Για να ολοκληρώσει, τοποθετώντας στο κάδρο και τους γονείς. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος επί του θέματος και περί ου ο λόγος, όμως, υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, ουδεμία ευθύνη φέρει. Ο πρωθυπουργός μας, ωστόσο, δεν έδωσε λύση στο θέμα. Τι θέλετε τώρα; Όλα αυτός θα τα κάνει; Άλλωστε, οι υπουργοί του απ’ αυτόν δεν έχουν επιλεγεί; Σάμπως δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Για να μην ανησυχείτε, ο υπουργός, κύριος Θάνος, μας διαβεβαίωσε ότι θα υπάρξει λύση στο πρόβλημα. Αχ, βρε Μητσοτάκη άρχοντα, μας πήρες τα υπάρχοντα…
* Φάρμακα (2): Το πρόβλημα, ωστόσο, απασχόλησε και τη δημοσιογραφική αριστεία. Έτσι, στον ΣΚΑΪ, ο κύριος Οικονόμου ρωτά τον κύριο Πορτοσάλτε: «Γιατί έχουμε έλλειψη φαρμάκων στην Ελλάδα;». Για να απαντήσει ο κύριος Άρης, πάντα ορθολογιστής, χωρίς να μασάει τα λόγια του, μακριά από τον λαϊκισμό της εποχής μας: «Ζούμε σε ένα κράτος και έχουμε την ευλογία του φθηνού φαρμάκου. Να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Ένα από τα αντίμετρα είναι να αυξηθεί η τιμή του, για να κρατούνται στην Ελλάδα και να μην εξάγονται»! «Άρα θα την πληρώσουμε εμείς πάλι», αναρωτιέται με… οδύνη ο κύριος Οικονόμου! «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, πάντα κάποιος την πληρώνει», συνέχισε απτόητος ο κύριος Άρης. Δεν είπε ακριβώς ότι τα γνωστά υποζύγια -μισθωτοί και συνταξιούχοι- θα πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά ήταν τόσο προφανές αυτό που ξεστόμισε. Πάντως, ο συγκεκριμένος κύριος, αν ζούσε στην Κατοχή, θα είχε εξελιχθεί σε έναν υπέροχο μαυραγορίτη. Ασυναγώνιστο. Τώρα, απλώς ανέλαβε τον ρόλο του… λαγού της κυβέρνησης. Ο καθείς εις το είδος του…
* Φάρμακα (3): Τελικά, το θέμα έχει πολύ ψωμί. Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μίνα Γκάγκα, ανέλυσε, με τον πλέον κατατοπιστικό τρόπο, το όλο πρόβλημα: «Τα πολύ φθηνά φάρμακα είναι κάτι που πρέπει να σκεφτούμε. Δηλαδή, πρέπει να αξίζει τον κόπο να τα παράξει κάποιος για να έχουμε. Δεν είναι λογικό να τα παράγουμε κάτω του κόστους»! Με λίγα λόγια, εκείνο που μετράει, όταν παράγεται ένα φάρμακο, δεν είναι πόσους ασθενείς θα θεραπεύσει, αλλά αν αποφέρει το ανάλογο κέρδος στους παραγωγούς, τουτέστιν στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες. Οι τύποι θα μας πεθάνουν εντελώς, που έλεγε ο συχωρεμένος, Κώστας Βουτσάς. Μα εντελώς, όμως…
* Φάρμακα (4): Για να μην ανησυχείτε, πάντως, ο υπουργός, κύριος Θάνος μίλησε για το πρόβλημα που αγγίζει άπαντες. Μας διαβεβαίωσε ότι «υπάρχει εξασφαλισμένη επάρκεια φαρμάκων στην αγορά, αλλά θα υπάρξει διόρθωση τιμών στα φθηνά σκευάσματα». Επειδή οι περισσότεροι δεν σκαμπάζετε από απλή Πολιτική Οικονομία, να σας εξηγήσω ότι, όταν αναφερόμαστε σε διόρθωση τιμών, μιλάμε προς τα πάνω, έτσι; Μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα;
* Σ’ αυτόν τον γιδότοπο έχει χαθεί κάθε έννοια της λέξης «έλεγχος». Αναφέρομαι ειδικώς στον κρατικό έλεγχο, δηλαδή την παρέμβαση της πολιτείας στον καθορισμό των τιμών σε βασικά αγαθά. Κοιτάξτε τώρα πώς παίζεται το παιχνίδι. Βλέπουν οι πετρελαιάδες και οι πάροχοι ενέργειας ότι η χώρα είναι ένας ατέλειωτος οίκος ανοχής, ένα ξέφραγο αμπέλι, δεν τους ελέγχει κανείς και λένε: «Μάγκα μου, εδώ είμαστε. Ευκαιρία να θησαυρίσουμε»! Βλέπουν οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ τούς πετρελαιάδες και τους παρόχους ενέργειας και λένε: «Τι, μόνο αυτοί θα κονομάνε; Εμείς εδώ τι είμαστε; Μπρίκια κολλάμε;»! Βλέπουν οι φαρμακοβιομήχανοι τα σούπερ μάρκετ, τα οποία βλέπουν τους πετρελαιάδες και τους παρόχους ενέργειας και λένε: «Καλά, εμείς τι είμαστε; Μ@λ@κες; Βουρ στον πατσά»! Θα με ρωτήσετε τώρα, «μα καλά, η αριστεία τι κάνει;». Θα σας απαντήσω. Γιατί να το αποφύγω; Η κυβέρνηση λοιπόν πρόσεχε τη Λαζάρου, που πρόσεχε την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου, που μίλαγε με τη Γιαδικιάρογλου! Νομίζω ότι σας τα εξηγώ ωραία. Αυτά είναι απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας. Στα πιο σύνθετα υπάρχει ο καθηγητής κύριος Στουρνάρας. Τι, ίσα και όμοια όλοι μας; Άδικο. Πολύ άδικο…
* Ο Άρης Πορτοσάλτε, αυτός ο ζωντανός θρύλος της δημοσιογραφίας, χτύπησε ξανά. Μιλώντας με τον Δημήτρη Οικονόμου για το θέμα του παραιτηθέντος βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, Θέμη Χειμάρα, για τη γνωστή του υπόθεση, ανέφερε: «Υπάρχει και άλλο φάουλ στη Ν.Δ. Εδώ τα λέμε όλα. Είναι ότι αυτοί είναι φρέσκοι». Για να ολοκληρώσει τον συλλογισμό του: «Φέρτε πίσω την παλιά γενιά που τα ’ξερε. Για να το πω αλλιώς, που ήξερε τα κόλπα». Δεν είναι σαφές, ξάστερο και κατανοητό όλο αυτό; Δηλαδή, φέρτε πίσω τους παλιούς που ήξεραν να κλέβουν. Εμένα πάντως μου θύμισε την ατάκα του μεγάλου κωμικού μας, Ντίνου Ηλιόπουλου, στην ταινία «Φωνάζει ο κλέφτης». «Ου… Ου… Μύλος γίνεται στον οργανισμό. Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, ω παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταρέοι». Αυτά…
* Διάβασα απίστευτες βλακείες, ειδικά στα αφιερώματα για τον χρόνο που έφυγε. Κάποιοι πανηγυρίζουν, γιατί στη ζωή μας εμφανίζεται το διαφορετικό. Στη Βρετανία έχουμε Ινδό πρωθυπουργό. Δισεκατομμυριούχο, αλλά, πάντως, Ινδό. Στις ΗΠΑ έχουμε Ινδή αντιπρόεδρο και Αφροαμερικανό υπουργό Εξωτερικών. Γυναίκες πρωθυπουργοί βρίσκονται επικεφαλής των κυβερνήσεών τους στην Ιταλία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία, ενώ η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας είναι επίσης γυναίκα. Στο Λουξεμβούργο, ο πρωθυπουργός είναι ομοφυλόφιλος. Στο Ευρωκοινοβούλιο, έχουν εκλεγεί ΑΜΕΑ και ομοφυλόφιλοι ευρωβουλευτές. Όσοι, ωστόσο, χαίρονται για την ανάδειξη μειονοτικών στην κορυφή της πυραμίδας, όσοι βλέπουν να… δικαιώνεται ο δικαιωματισμός, ας παρκάρουν το καλάμι τους. Κινήματα χωρίς ταξικό πρόσημο, χωρίς τελικά αμφισβήτηση του καπιταλισμού, δεν αφορούν την κοινωνία. Αυτά καλούνται να κάνουν τη «βρόμικη δουλειά», αφομοιώνονται από το σύστημα και καταλήγουν όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι. Άλλωστε, βιώνουμε την εποχή της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και τα δείγματα κάθε άλλο παρά θετικά είναι. Γι’ αυτό, πρωτεύον είναι να στεκόμαστε στις πολιτικές που ασκούνται και όχι στα δευτερεύοντα και ανούσια…
* Πολυχρονεμένε μας πρωθυπουργέ, τα μάθατε τα νέα; Η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας κατάργησε -για να ακριβολογώ, καθαίρεσε- εκείνον τον απίθανο τύπο, πρακτορίσκο των ΗΠΑ, Χουάν Γκουαϊδό, ο οποίος το έπαιζε αδικημένος, νικητής των εκλογών και μεταβατικός πρόεδρος της χώρας! Τότε, αν ενθυμείσθε, αγαπητοί μαδουραίοι, τον είχαν αναγνωρίσει 50 χώρες από τα 193 κράτη-μέλη του ΟΗΕ, ως νομίμως εκλεγέντα πρόεδρο! Πρώτη-πρώτη, βεβαίως-βεβαίως, έτρεξε η κυβέρνησή μας, μην τυχόν και χάσει τέτοιο τεφαρίκι. Προς υπουργείο Εξωτερικών: Μήπως -λέω μήπως- να κινηθείτε γρήγορα, γιατί αν περιμένετε τις γεωπολιτικές αναλύσεις του κυρίου Ιάσονα Πιπίνη, την κάτσαμε τη βάρκα, φίλοι της αριστείας. Την κάτσαμε και την παρακάτσαμε…
Οι πολιτικοί, οι οποίοι αναλαμβάνουν τις τύχες μιας χώρας και ενός λαού, οφείλουν να γνωρίζουν. Άγνοια δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο. Είτε αυτή είναι προσποιητή είτε, ακόμη χειρότερα, πραγματική. Γιατί, όπως λέει ο απλός κόσμος, «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Βλέπετε, όμως, ότι την άγνοια δεν επιχειρούν να δικαιολογήσουν μόνο οι δικοί μας αετοί, αλλά και οι άλλοι, διεθνείς παίκτες και προσωπικότητες. Ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός, Ουίνστον Τσόρτσιλ, τα εξηγούσε με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο: «Ο Κολόμβος, όταν ξεκίνησε, δεν ήξερε πού πήγαινε. Και όταν έφτασε, δεν ήξερε πού βρισκόταν»! Καλή μας εβδομάδα…
