Ο Αλέκος Αρβανιτάς αναλύει και σχολιάζει τα δρώμενα για την εβδομάδα που μας πέρασε… Στο επίκεντρο η Κιβωτός του Κόσμου αλλά και η υπόθεση “Ιωάννα Κολοβού”
Ο Γιώργος Κατσιφάρας, υπουργός κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ευρισκόμενος σε κατάσταση νηφαλιότητας, ευθυμίας και με αρκετή δόση ειλικρίνειας, ξεστόμισε μια φράση η οποία έμεινε ιστορική: «Αν δεν υπήρχε ο Αντρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας»! Ο Αχαιός πολιτικός ουσιαστικά εντόπισε το πρόβλημα χαμηλής ποιότητας του προσωπικού της χώρας, καθώς στην πολιτική σκηνή αναδείχτηκαν αρκετοί μέτριοι, λόγω άστρου, οικογενειοκρατίας, συγκυριών, ευνοϊκών συνθηκών, ανάδρομου Ερμή, ό,τι θέλετε πείτε τέλος πάντων. Έτσι, φάγαμε στη μάπα κάτι μυστήριους τύπους, οι οποίοι έγιναν βουλευτές, υπουργοί, ακόμη και πρωθυπουργοί, τους οποίους, όντως, υπό κανονικές συνθήκες, «δεν θα γνώριζε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους»! Αυτοί, λοιπόν, αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μας. Όταν, όμως, είσαι «τενεκές ξεγάνωτος», όπως έλεγε μια πασοκική ψυχή, τότε πώς θα διαχειριστείς όλα όσα σου ανατίθενται, με σωφροσύνη, σοβαρότητα και κυρίως πειθώ;
* Αναμφίβολα πρόκειται για το γεγονός της εβδομάδας. Η «Κιβωτός του Κόσμου» λειτουργεί πάνω από 20 χρόνια, με τους κανόνες που διέπουν τις ΜΚΟ της χώρας. Υποτίθεται ότι βασικός στόχος της είναι να βρουν καταφύγιο οι πονεμένες παιδικές ψυχές, οι οποίες γεννήθηκαν σε διαλυμένες οικογένειες. Ας επισημάνουμε, λοιπόν, δύο πράγματα. Πρώτον: Είναι απαράδεκτο στον 21ο αιώνα το κράτος να εκχωρεί υποχρεώσεις του σε ιδιώτες. Κληρικούς ή λαϊκούς δεν έχει σημασία. Αντί να υπάρχουν δημόσιες δομές για ανήλικα παιδιά προβληματικών οικογενειών, κακοποιημένες γυναίκες, άστεγους, διαπιστώνουμε πως τα χρήματα των φορολογούμενων πολιτών κατευθύνονται σε ανούσια πράγματα, ξεχνώντας ότι η βασική μέριμνά του είναι ή πρέπει να είναι η προστασία των πολιτών, ειδικώς των ευπαθών ομάδων. Δεύτερον: Κάποτε πρέπει να μπει τάξη σε ό,τι αφορά στον τρόπο λειτουργίας των ΜΚΟ. Να υπάρξει λογιστικός έλεγχος στα βιβλία τους. Να μάθουμε πού πηγαίνουν τα χρήματα των χορηγών, των φιλάνθρωπων συνανθρώπων μας, του Ελληνικού Δημοσίου, ειδικά των κρατικών και αυτοδιοικητικών επιχορηγήσεων. Επίσης, να γνωρίζουμε την οικονομική κατάσταση κάθε μέλους μιας τέτοιας οργάνωσης, μέσω του Πόθεν Έσχες. Και αν προκύψει κάτι περίεργο, να επιληφθεί η δικαιοσύνη πάραυτα. Όταν μιλάμε για τις ΜΚΟ, αναφερόμαστε σε όλες μα όλες τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Σε όλες χωρίς καμιά εξαίρεση…
* «Κιβωτός του Κόσμου» 2: Όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, σε τούτο τον τόπο, θεωρούσαν ότι το έργο του πατρός Αντωνίου και της ΜΚΟ του ήταν το λιγότερο θεάρεστο. Μέχρι που άνοιξαν στόματα. Παιδιά που έζησαν σ’ αυτές τις δομές κατήγγειλαν επωνύμως κάποια πράγματα, που σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο. Οι βασανισμοί, το ξύλο, οι τιμωρίες και η σεξουαλική παρενόχληση αποτελούν πολύ σοβαρές καταγγελίες. Προσωπικά, για λόγους αρχής, είμαι πάντα με τους καταγγέλλοντες. Στηρίζω τα αδύναμα πλάσματα. Και εν προκειμένω, αδύναμα πλάσματα είναι τα νεαρά άτομα. Φανταστείτε, τώρα, να είσαι 15 ετών, να έχεις υποστεί… διάφορα, το σπίτι σου να είναι διαλυμένο και συ να πρέπει να μιλήσεις. Είναι εύκολο; Σίγουρα, όχι. Όταν ακούω όμως τον… άγιο πατέρα να δηλώνει ότι «κάποια παιδιά δεν μας συγχωρούν επειδή πήραμε τη θέση των γονιών τους. Δεν πρόκειται για… κανονικά παιδιά. Προέρχονται από παραβατικές οικογένειες», με πιάνει τρόμος! Αυτά δήλωσε πάνω-κάτω η αυτού… αγιότης του. Τι ήθελε προκύψει, πλέον; Τον λόγο έχει η δικαιοσύνη. Όμως, και κει δεν είμαστε σίγουροι ότι όντως θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο και δεν θα κουκουλωθεί η υπόθεση. Αναμένουμε, λοιπόν, με αγωνία, για τα παιδιά, κυρίως…
* «Κιβωτός του Κόσμου» 3: Ανακοινώθηκε η νέα σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου της συγκεκριμένης δομής, ύστερα από την καθαίρεση του πατρός Αντωνίου. Πρόεδρος ανέλαβε η κυρία Αλεξάνδρα Μαρτίνου, σύζυγος του εφοπλιστή Ανδρέα Μαρτίνου. Η χώρα μας διακρίνεται, εκτός των άλλων, και για την έλλειψη μέτρου. Μετά τον παπά, στη θέση του τοποθετήθηκε σύζυγος εφοπλιστή, η οποία έχει ιδιαίτερες σχέσεις με το κυβερνών κόμμα. Με το σπαθί της, προφανώς. Της αριστείας κι αυτή…
* Η Ιωάννα Κολοβού είναι εξαιρετική συνάδελφος. Το λάθος της; Χρωστούσε 15.000 ευρώ στην Εθνική Τράπεζα. Όχι από δάνειο αλλά από κάρτες. Με τους τόκους και τα λοιπά συμπαρομαρτούντα το ποσό χρέους διπλασιάστηκε. Έτσι, η Εθνική έβγαλε το σπίτι της σε πλειστηριασμό! Μιλάμε για την τράπεζα την οποία εμείς οι φορολογούμενοι ανακεφαλαιοποιήσαμε, με τα λεφτά μας, εννοείται, έτσι; Και για να γίνει όλο αυτό, η Ιωάννα και η κάθε Ιωάννα είδαν τη σύνταξη τους να κατρακυλά στα 700 ευρώ! Το ρεπορτάζ λέει ότι το σπίτι παραχωρήθηκε σε fund για ενοικίαση σε airbnb. Την ίδια ώρα, δύο κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και Ν.Δ.) οφείλουν στο Ελληνικό Δημόσιο 720 εκατομμύρια ευρώ! ΠΑΣΟΚάρα και η κυβερνησάρα μας καλά την έχουν βολέψει. Ποιος θα τους ενοχλήσει; Το κράτος εξακολουθεί να επιδοτεί αυτά τα κόμματα, μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού, αλλά η Ιωάννα έχασε το σπίτι της μόλις για 15.000 ευρώ! Την ίδια ώρα, χαρίστηκαν στον επιχειρηματία Κωνσταντίνο Πηλαδάκη χρέη ύψους 138 εκατομμυρίων ευρώ! Για δε τον Μαραβέγια και τον Πάτση, «γαλάζιους» βουλευτές, τα εκατομμύρια έστησαν χορό γύρω τους. Το σύνθημα «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» αποκτά ξανά αξία, βρε παλιάνθρωποι. Αξία…
* Ιωάννα Κολοβού (2): Οι κάτοικοι της γειτονιάς της, στα Άνω Ιλίσια, εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους, καθώς σε χρόνο-ρεκόρ συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι της, προκειμένου να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στη γυναίκα. Η Ιωάννα κατήγγειλε ότι αστυνομικοί έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της με ηλεκτρονικό πριόνι. Ακόμη και η ΕΣΗΕΑ προέβη σε επίσημη καταγγελία διαμαρτυρίας και έστω προσωρινά η κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμναν! Άνθρωποι, ωστόσο, κάθε ηλικίας βρέθηκαν πλάι της για να συμπαρασταθούν στο δράμα που βιώνει και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο κέρδος. Το μήνυμα; Κανείς μόνος στην κρίση. Οι βουλευτές τόσο του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, όσο και του ΜΕΡΑ25, Κρίτων Αρσένης, βρέθηκαν επίσης δίπλα της για να της εκφράσουν την αλληλεγγύη των πολιτικών φορέων τους. Δυστυχώς, εκεί εμφανίστηκε και η κυρία Όλγα Γεροβασίλη, εκπροσωπώντας την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Και λέω δυστυχώς, γιατί, όταν το κόμμα της ήταν στην κυβέρνηση, ψήφισε τον νόμο για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, και με αυτό το τερατούργημα η γυναίκα πετάχτηκε στον δρόμο. Γιατί να τον αλλάξουν οι άριστοι; Γιατί να μη χρησιμοποιήσουν οτιδήποτε αντιλαϊκό ψηφίστηκε από τους προηγούμενους, ρίχνοντας την ευθύνη στους άλλους; Πώς, όμως, να χαρακτηρίσεις το παραπάνω; Ξετσιπωσιά; Υποκρισία; Ντροπή της ντροπής; Πάντως, μια αραβική παροιμία λέει για τέτοιες περιπτώσεις «Αν θέλεις να κάνεις κάτι, θα βρεις έναν τρόπο. Αν δεν θέλεις, θα βρεις μια δικαιολογία»!
* Ο καλός φίλος και γείτονάς μου, Γιάννης, περιγράφει σε μια παράγραφο τι είναι ο καπιταλισμός: «Αν πτωχεύσεις, η τράπεζα σου παίρνει το σπίτι. Αν πτωχεύσει η τράπεζα, είναι υποχρέωσή σου να τη χρηματοδοτήσεις, να σωθεί, για να μπορεί να σου πάρει το σπίτι»… Αυτά, γκρινιάρηδες μαδουραίοι. Αυτά…
* Ο λαοφιλής πρωθυπουργός μας, Κυριάκος, εκτός των άλλων προτερημάτων του, μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας και δεν μασάει (δική του έκφραση) τίποτα. Έτσι, ανακοίνωσε στους διαμαρτυρόμενους και φωνασκούντες της χώρας: «Σε όποιον δεν αρέσει το καλάθι του νοικοκυριού, να πάρει το ακριβό του κουβαδάκι και να παίξει αλλού». Τελικά, πόσο τυχεροί είμαστε -μέσα στη ατυχία μας- που ο Κύριος μας έστειλε επί της Γης τον έναν, τον μονάκριβο, τον ανεπανάληπτο, Κυριάκο. Ο Μεγαλοδύναμος Θεός να μας κόβει μέρες και να του δίνει χρόνια. Και τετραετίες, εννοείται, για να σωθούμε οι ολόμαυροι. Να σωθούμε…
* Το σημαντικότερο ποδοσφαιρικό γεγονός του πλανήτη άνοιξε τις πύλες του στο Κατάρ: το Παγκόσμιο Κύπελλο των χιλιάδων νεκρών. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό θα περάσει στη συλλογική ποδοσφαιρική μνήμη ως «Το Μουντιάλ της ντροπής και του αίματος»! Με την έναρξή του ειπώθηκε ότι θα είχαμε διάφορες δράσεις κινηματικού χαρακτήρα, στις οποίες θα καταγγέλλονταν σκληρές συνθήκες για καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες. Ο αρχηγός της Αγγλίας, Χάρι Κέιν, θα φορούσε περιβραχιόνιο που θα στήριζε την LGBT κοινότητα. Τελικά, ύστερα από πιέσεις της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας έκανε πίσω. Πάντως, τη Δευτέρα, η έκπληξη ήρθε από την Εθνική Ιράν. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας αρνήθηκαν να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους και έμειναν αμίλητοι στο κέντρο του γηπέδου. Ήταν μια πρώτη αντίδραση για όσα σοκαριστικά συμβαίνουν στη χώρα τους. Για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την ωμή βία και καταστολή των δυνάμεων του καθεστώτος, για τις φυλακίσεις και τις εξαφανίσεις αντιφρονούντων πολιτών. Οι διεθνείς Ιρανοί έστειλαν το μήνυμα ότι η ανθρωπιά και η ελευθερία αποτελούν υπέρτατα αγαθά σήμερα. Υπέρτατα και, κυρίως, αδιαπραγμάτευτα…
* Μιας και αναφερθήκαμε στο Μουντιάλ, αξίζει να θυμίσουμε ότι τα τηλεοπτικά δικαιώματα της διοργάνωσης απέκτησε ο ΑΝΤ1. Με την εξής καινοτομία, όμως. Τα μισά θα βλέπαμε σε ελεύθερη πρόσβαση και τα άλλα μισά στη συνδρομητική πλατφόρμα του σταθμού, με υποχρεωτική συνδρομή εξαμήνου της τάξης των 20 ευρώ! Έως εδώ καλά. Τι καλά, δηλαδή. Κακά, ψυχρά και ανάποδα. Όταν τελικά ήρθε η ώρα μετάδοσης του πρώτου αγώνα (Ιράν-Αγγλία) συνδρομητικά, έπεσε ένα μαύρο στις οθόνες, πιο μαύρο και από το σκοτάδι. Επειδή όμως είμαστε ανεκτικοί άνθρωποι, είπαμε: «Άντε, αρχή είναι, όλα θα στρώσουν». Αμ, δε. Η συνέχεια ήταν εξίσου απογοητευτική. Ο συνδρομητές έχαναν το σήμα, η εικόνα κολλούσε και οι μεταδόσεις συνεχίζονταν από το κακό στο χειρότερο. Ηθικό δίδαγμα. Ο Θεός μάς λυπήθηκε που δεν πήρε τα δικαιώματα η ΕΡΤ! Φαντάζεστε τώρα να ζούσαμε τους «τεμπέληδες δημοσίους υπάλληλους, τους χαραμοφάηδες που τους πληρώνουμε εμείς με το τέλος στην κρατική ραδιοτηλεόραση;». Ενώ, βρε παιδί μου, οι ιδιώτες διαθέτουν κομψότητα, φινέτσα, αισθητική. Αποπνέουν μια essence άλλο πράγμα! Ουφ, ευτυχώς γλιτώσαμε από τη Σοβιετία. Ευτυχώς…
* Ο κύριος Νίκος Κοκλώνης, γνωστός τηλε-αστέρας, συνέστησε μονοπρόσωπη εταιρία τηλεοπτικών παραγωγών ονόματι BARKINGWELL PROGRESS και επιδοτήθηκε με το ποσό των δύο εκατομμυρίων ευρώ, υπαγόμενη στο καθεστώς ενίσχυσης της Επιχειρηματικότητας Πολύ Μικρών και Μικρών Επιχειρήσεων. Μόλις έγινε γνωστό το συγκεκριμένο θέμα, Άδωνις Γεωργιάδης και Παύλος Πολάκης μαλλιοτραβήχτηκαν για το ποιο κόμμα ψήφισε τον συγκεκριμένο νόμο και πλέον αποτελεί κρατική υποχρέωση. Μέχρι να βγει άκρη, πάντως, τα κορόιδα -δηλαδή εμείς τα γνωστά υποζύγια- θα κληθούμε να πληρώσουμε το μάρμαρο. Τελικά, σ’ αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει καμιά σωτηρία.. Μα καμία, όμως…
* Από τον φίλο και καλό συνάδελφο, Πέτρο Τσαγκάρη: «Μπράβο στον Θεοδωρικάκο για την επέμβαση στα Προσφυγικά, στην Αλεξάνδρας. Άξιζε τον κόπο η στρατιωτική επιχείρηση, καθώς συνελήφθησαν ο Χριστοφοράκος, ο Καραβέλας, οι δολοφόνοι του Καραϊβάζ, οι ναρκέμποροι του ‘‘Noor1’’ και άλλοι μεγαλοεγκληματίες. Και πάλι μπράβο. Δεν πάνε χαμένα τα λεφτά των φόρων μας». Χωρίς σχόλιο…
Καθημερινά βιώνουμε απίθανα πράγματα. Και το πιο τραγικό είναι πως αρκετοί συμπολίτες μας θεωρούν κανονικότητα όλον αυτόν τον τραγέλαφο. Ο νόμος του Μέρφι, ωστόσο, εντοπίζει το πρόβλημα, στη σωστή του διάσταση: «Αν όλα τα οχήματα έρχονται κατά πάνω σου, είσαι σε λάθος λωρίδα»! Αναρωτιέμαι εγώ ο αφελής… Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε, επιτέλους, λωρίδα; Μήπως; Καλή μας εβδομάδα…
