Δεν είναι η πρώτη φορά… Δεν θα είναι και η τελευταία… Τα λιμάνια στις Κυκλάδες κακά τα ψέματα δεν καλύπτουν τις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες τόσο των κατοίκων που ζούν στα νησιά, όσο και στα νέα δεδομένα που φέρνει η εξέλιξη και τα μεγαλύτερα πλοία στην Ακτοπλοϊα…
Ομως, οι ναυτικοί μας κάθε φορά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους… Και βλέποντας από τη θέση του παρατηρητή τη προσπάθεια που κάνουν για να δέσουν τα πλοία, νιώθεις τόσο μικρός και τόσο αβοήθητος… Τελευταία εικόνα; Αυτή που μας έρχεται από την Ανάφη και την Σίκινο με σημείο αναφοράς την Τετάρτη 4 Μαρτίου όταν και είχε απαγορευτικό απόπλου πλοίων έως τις 10 το πρωί…
Το “Πρέβελης” για μία αφορά παλεύει με τον νοτιά να δέσει… Κάνει αρκετές προσπάθειες αλλά εις μάτην… Στο τέλος φεύγει για τα υπόλοιπα λιμάνια. Οπως διαβάζουμε όμως σε ανάρτηση που έχει κάνει η Ευαγγελία Ρούσσου και την ευχαριστούμε για το video ” Μία ώρα προσπαθούσε ο καπετάνιος μας να προσεγγίσει το λιμάνι μας, ήταν όμως αδύνατον έχοντας 8 μποφόρ νοτιά με πολύ δυνατό αέρα. Το πιο συγκινητικό όμως που έχω ακούσει από τη γέφυρα του πλοίου είναι : Έφυγα άρον άρον, θα έσπαγε το πλοίο αν εμένα στο λιμάνι, όμως αν υπάρχει ανάγκη γυρίζω και κάνω άλλη μια προσπάθεια!!! Α ρε πρεβελαρα πόσο σε Αγαπάμε εμείς οι Αναφιωτες…. Αλλά ξέρω, τα συναισθήματα είναι αμοιβαία!!!
Το ίδιο όμορφο συναίσθημα γεννά και η ανάρτηση του Παναγιώτη Κουντούρη – ταξιδιωτικού πράκτορα – από τη Σίκινο… Με το “Αδαμάντιος Κοραής” επίσης να παλεύει για να δέσει, όμως αυτό τα κατάφερε… Και όπως γράφει (σ.σ. επίσης τον ευχαριστούμε για το video) ” δέκα (10) χρόνια στην γραμμή μας και τα δρομολόγια που έχει χάσει η εταιρεία λόγο καιρού είναι κυριολεκτικά μετρημένα στα δάχτυλα.. τίποτα τυχαίο.. Σας ευχαριστούμε για όλα και ευχόμαστε ο θεός να σας έχει καλά και να συνεχίσετε να προσφέρεται στα νησάκια μας..”
Εμείς απλά λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ναυτικούς μας…
