Ο Λευτέρης Ελευθερίου έχει ένα απίστευτο ταλέντο… Μπορεί να προσαρμοστεί σε όλους σχεδόν τους ρόλους που έχει να ενσαρκώσει… Είτε αυτοί έχουν σχέση με κωμωδία είτε με δράμα… Αλλωστε, η πιο δύσκολη παράσταση είναι αυτής της κωμωδίας, Ομως, οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ως κωμικό τον δικό μας “Λευτέρη” και σε κάθε παράσταση που πηγαίνουμε περιμένουμε να γελάσουμε.. με τις κινήσεις τους, τον τρόπο που ενσαρκώνει έναν ήρωα ή που … μεταμορφώνεται. Οπότε, όσοι βρέθηκαν πριν από δύο ημέρες στο Αθλοθέατρο “Ψαρράς” στο Φιλώτι της Νάξου για να παρακολουθήσουν την παράσταση ” Στα ξένα Ελληνας και στην Ελλάδα … Ξένος” η αλήθεια είναι ότι έμειναν για λίγο … στήλη άλατος.
Αλλα περίμεναν. Αλλα είδαν. ¨Ομως στο τέλος κατάλαβαν την σημασία ενός έργου που μπορεί μεν να έχει ως ήρωα έναν Ελληνα που βρέθηκε ως μετανάστης στην Γερμανια του 60, ορισμένα όμως πράγματα, γεγονότα ή συνθήκες δεν έχουν αλλάξει και πολύ εν έτη 2018… Και ο Λευτέρης Ελευθερίου (όπως και οι συνεργάτες του και δη ο Γιώργος Σουξές) έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους… Οι συνθήκες για έναν μετανάστη είναι παντού οι ίδιες, Δυστυχώς… Παρά τα πενήντα χρόνια που έχουν περάσει…
Οσο για την ιστορία; “Η ύπαιθρος κατεστραμμένη από τον πόλεμο, εγκαταλειμμένη στην φτωχή της μοίρα, ερημώνεται. Στις πόλεις ο φόβος του χαφιέ, η αναδουλειά, δύσκολη η επιβίωση. Πολλοί στις φυλακές και στην εξορία και πιο πολλοί κυνηγημένοι, αυτοεξόριστοι και φυγάδες. Η οικογένεια κάποιου φυλακισμένου, εκτοπισμένου ή πρόσφυγα, δεν είχε περιθώρια προόδου ή έστω κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας.
Η περίοδος αυτή ήταν το αποκορύφωμα της μετανάστευσης της ελληνικής νεολαίας στη Γερμανία, αφού χιλιάδες ήταν οι νέοι που έφευγαν με μια βαλίτσα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό.
Η ιστορία του Στάμου είναι η ιστορία ενός νέου, που κατατρεγμένος από το καθεστώς του κράτους και του παρακράτους που τον πιέζει να υπογράψει δήλωση μετανοίας, καθώς ο πατέρας του ήταν πολιτικός κρατούμενος, αρνείται και αποφασίζει να πάρει τον δρόμο της ξενιτιάς. Φεύγει στη Γερμανία, εργάτης σε ορυχείο. Δουλεύει, τρώει, κοιμάται. Δουλεύει. Η επικοινωνία με την μάνα του και την αδελφή του δύσκολη. Η μόνη άμεση επαφή με την πατρίδα είναι το ραδιόφωνο κι η εκπομπή για τους μετανάστες στα βραχέα, με αφιερώσεις και τραγούδια, κυρίως του Καζαντζίδη”.
Ευχαριστούμε τον Πέτρο Τσακωνιάτη για το μοντάζ στο βιντεο … Και βέβαια να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη παράσταση έγινε με την αρωγή του ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
Οι συντελεστές της παράστασης που μετά τη Νάξο έχει μετακομίσει στη Πάρο..
Σκηνοθεσία & Θεατρική Προσαρμογή: Γιώργος Σουξές
Κείμενο: Θανάσης Σκρουμπέλος
Σκηνικά – Κουστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη
Κινησιολογία: Βάσια Αγγελίδου
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Χαραλάμπους
Ηχητικά εφέ: Γιώργος Ζιώτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίρις Τσιμπρή
Φωτογραφίες: Γιούλη Γεωργαντίδου
Σχεδιασμός αφίσας: Νίκος Γουζιλόπουλος
Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη
Οργάνωση Παραγωγής: Χρυσάνθη Γεωργαντίδου
Παίζουν
Λευτέρης Ελευθερίου,
Γιώργος Σουξές
Συμμετέχουν
Φωνή Εκφωνητή: Νίκος Μενεμένογλου
Φωνή Φράου Γκρίτε: Ίρις Τσιμπρή
