Το Κουφονήσι είναι προικισμένο με ομορφιές αντιστρόφως ανάλογες του μεγέθους του. Ίσως γιατί όλα γύρω μας είναι σοφά μοιρασμένα…
Το Κουφονήσι είναι προικισμένο με ομορφιές αντιστρόφως ανάλογες του μεγέθους του. Ίσως γιατί όλα γύρω μας είναι σοφά μοιρασμένα… Αυτό που μου έκανε εντύπωση σ’ αυτόν το γλυκό τόπο είναι ο έναστρος ουρανός που ακολουθεί το βλέμμα σου σ’ όποιο σημείο κι αν βρίσκεσαι.
Κείμενο – Φωτογραφίες: Μαρία Τσακωνιάτη
Αυτά τα “επίμονα αστέρια” δεν κρύβονται ακόμα κι αν περιβάλλεσαι από φώτα και πολυκοσμία. Τίποτα δεν δείχνει να τα ενοχλεί, γιατί είναι κι αυτά ένα αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού κάλλους αυτού του τόπου. Φτάνοντας στο Κουφονήσι νιώθεις μια αλλιώτικη αύρα να σε περιβάλλει, να σε ηρεμεί και να σου αδειάζει το μυαλό από κάθε ένταση και δύσκολη σκέψη. Γίνεσαι ακούσια ένα κομμάτι μιας μεγάλης παρέας που χαίρεται με τα απλά και απολαμβάνει τα ουσιώδη.
Όχι, το Κουφονήσι δεν είναι ένας προορισμός για όλους. Δεν θα πας στο Κουφονήσι αν αναζητάς οργανωμένες παραλίες, αν θέλεις ξέφρενη νυχτερινή ζωή, αν θέλεις να συχνοτιστείς με διασημότητες και celebrities, αν δεν αγαπάς το περπάτημα και το ποδήλατο.
Αν όμως το επιλέξεις, δεν θα ταξιδέψεις εσύ σε αυτό. Εκείνο θα ταξιδέψει εσένα, σε κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά, σε χρώματα κι αρώματα, σε γεύσεις και χαρές που σε γυρίζουν πίσω στα χρόνια της αθωότητας.
Τότε που καθόσουν με τις ώρες στη θάλασσα, που ψηνόσουν στον ήλιο, που έφτιαχνες πύργους στην άμμο κι ένιωθες την απόλυτη ευδαιμονία μ΄ ένα χωνάκι παγωτό κι ένα βραδινό μπάνιο, προσπαθώντας ν’ ακουμπήσεις το δρόμο του φεγγαριού μέσα στην ακύμαντη θάλασσα.
Μετά από τόσες φορές που το έχω επισκεφθεί έχω πλέον τη βεβαιότητα ότι ο χρόνος σ’ αυτό το μικρό Παράδεισο είναι απολύτως σχετικός. Δεν βιάζεται, δεν τρέχει. Κυλάει ήρεμα κι απλά χωρίς να σου κλέβει ούτε λεπτό με δεύτερες σκέψεις. Γι’ αυτό αφήστε το ρολόι στη μοναξιά του και κρατήστε, εκτός από τ’ απολύτως απαραίτητα στις αποσκευές σας, μόνο τη χαρά του ταξιδιού.
Περπατώντας κατά μήκος της Νοτιοανατολικής ακτογραμμής του νησιού θα δεις να εναλλάσσονται μικρές παραλίες με χρυσή αμμουδιά, με λευκά βότσαλα ή βραχώδεις σπηλιές που με υπομονή σμίλεψε το κύμα μέσα στον παντοδύναμο χρόνο. Το λουτρό, Ο Φοίνικας, Ο Φανός. η Ιταλίδα, το Γάλα, Το Πορί και η Πλατιά Πούντα, όπου κι αν κολυμπήσεις τα δροσερά ολοκάθαρα νερά και το τοπίο θα σου κλέψουν την ψυχή.
Αν αγαπάτε την πεζοπορία δεν θα πλήξετε, αν είστε λάτρης του ποδηλάτου θα ενθουσιαστείτε. Αν πάλι είστε θιασώτης της απόλυτης απραξίας, υπάρχουν και οι λάντζες που θα σας κάνουν το γύρο του νησιού ή θα σας μεταφέρουν από τη μία παραλία στην άλλη, απολαμβάνοντας τη θαλασσινή αύρα.
Στο Κάτω Κουφονήσι θ’ ανακαλύψετε ήσυχες παραλίες και μοναχικούς Παραδείσους, στην Παναγιά, στο Δέτη και στο Νερό.
Στη Χώρα, θα περπατήσετε στα γραφικά ασβεστωμένα σοκάκια, θα πλανηθεί το βλέμμα σας στα γουστόζικά μαγαζάκια, θα πιείτε καφέ δίπλα στο κύμα, θα περπατήσετε στο λιμάνι ακούγοντας μόνο την σιωπή της θάλασσας, θ’ απολαύσετε το ποτό σας ρεμβάζοντας ή συζητώντας αβίαστα με τους διπλανούς σας, σα να γνωριζόσαστε από παλιά, θα φάτε φρέσκα ψάρια και Θαλασσινά, θα γλυκαθείτε με φρεσκοψημένους λουκουμάδες, θα δροσιστείτε με παγωτό, θα γίνετε μια παρέα τραγουδώντας και πίνοντας ρακόμελα με τη διπλανή παρέα.
Γιατί αυτός ο αυθεντικός τόπος αγαπάει το ανεπιτήδευτο και σε κάνει να το αγαπάς κι εσύ. Το συνώνυμο της “ανεμελιάς’ είναι το ταξίδεμα σ’ αυτό το όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο καταφύγιο.
Και μία συμβουλή: αφήστε ανοιχτό το εισιτήριο της επιστροφής γιατί ποτέ δεν θα νιώσετε χορτασμένοι από την ομορφιά αυτού του ήρεμου τόπου.
Πολλά είναι αυτά που δεν μπορεί κι ίσως δεν πρέπει, να εξηγήσει ο άνθρωπος. Είναι όμως προικισμένος μ’ ένα προαιώνιο ένστικτο ,με μια αόρατη πυξίδα του τον οδηγεί στην αρχέγονη ομορφιά, στα πιο υγιή και ανθρώπινα κύτταρά του. Έχει ανάγκη ο σημερινός άνθρωπος να επανασυνδεθεί με τον εαυτό του…
Αν μου ζητούσαν να περιγράψω το Κουφονήσι με δυο λέξεις θα διάλεγα δυο χρώματα. Το γαλαζοπράσινο για τα νερά του και το χρυσό για τα “επίμονα αστέρια” που φωτίζουν τον ουρανό του.
