Πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή (02/04) για 2η φορά στα τρία τελευταία χρόνια στη Νάξο ο «δρόμος του Σταυρού» με δεκάδες πιστών να ακολουθούν την διαδρομή από τον Ιερό Ναού του Αγίου Αντώνιου έως την Μητρόπολη στο Κάστρο της Χώρας Νάξου
“Via dolorosa” ή “ο Δρόμος του Σταυρού” είναι τα ονόματα που έδωσε η ύστερη των χριστιανών ευσέβεια στην πορεία του Πάσχοντος Χριστού από το Πραιτώριο μέχρι τον Τάφο. Οι φύλακες και οι προσκυνητές της Αγίας Γης επεδίωξαν να δηλώνουν τούτους τους σταθμούς με εξωτερικά σημάδια (στήλες, εντοιχισμένες πλάκες, δείκτες κ.λπ.), στους τόπους όπου βάδισαν για τελευταία φορά οι πόδες του Ιησού.
Τα σημάδια της μνήμης κατέστησαν σημεία λατρείας, σταυροδρόμια ευλάβειας των πιστών, οι οποίοι επαναλάμβαναν τη διαδρομή κατά την Μεγάλη Εβδομάδα ή κατά την διάρκεια της ιεραποδημίας τους στα Ιεροσύλημα. Στους σημασμένους τόπους της προσκυνηματικής πορείας οι πιστοί στέκονταν να ξαποστάσουν, να φέρουν στη μνήμη τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί και να προσευχηθούν. Μεταξύ 15ου και 17ου αι. διαμορφώθηκε στη Δύση η παράδοση περί δεκατεσσάρων (14) σταθμών ή “στάσεων” (statio) του Κυρίου, για τη διάδοση της οποίας πολύ συνέβαλαν μοναχοί Φραγκισκανοί. Τα θέματα των “στάσεων” αυτών ήσαν, κατά σειρά, τα εξής :
1. H καταδίκη του Iησού απ’ τον Πιλάτο (βλ. Ματθ. 27, 24-26).
2. Η επίθεση του Σταυρού επί των ώμων του Χριστού (βλ. Ιωάν. 19, 16-17).
3. Η πρώτη πτώση του Iησού φέροντος το Σταυρό.
4. Η συνάντηση του καταδικασθέντος Iησού με την Παναγία.
5. Σίμων ο Κυρηναίος αναλαμβάνει να βαστάξει το Σταυρό του Κυρίου (βλ. Μαρκ. 15, 21· Ματθ. 27,32· Λουκ. 23,26).
6. Η συνάντηση του Ιησού με τη Βερονίκη (παράδοση ιερού Μανδηλίου).
7. Η δεύτερη πτώση του Iησού στην πύλη του κριτηρίου.
8. Ο θρήνος των γυναικών που ακολουθούσαν το Χριστό (βλ. Λουκ. 23,27-31).
9. Η τρίτη πτώση του Iησού στις υπώρειες του Γολγοθά.
10. Οι στρατιώτες αφαιρούν τα ενδύματα από τον Iησού (βλ. Ιωάν. 19,23-24).
11. Οι στρατιώτες προσηλώνουν το Χριστό στο Σταυρό.
12. Οι στρατιώτες υψώνουν το Σταυρό εν μέσω δύο ληστών “εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ό εστιν Κρανίου Τόπος” (Ματθ. 27, 33).
13. Η Αποκαθήλωση.
14. Η Ταφή του Κυρίου (βλ. Ιωάν. 19, 39-42).
Ο δρόμος του Σταυρού στη Νάξο
Κι φτάνουμε στο σήμερα και στη Νάξο. Όπως διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου, Τήνου, Ανδρου, Μυκόνου και Επισκοπής Χίου, Λέσβου και Σάμου (kantam.gr) την τελευταία Κυριακή της Τεσσαρακοστής πραγματοποιήθηκε ο υπαίθριος δρόμος του σταυρού. Η λιτανεία ξεκίνησε από τον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου στο λιμάνι του νησιού και μέσα από τα γραφικά και ανηφορικά σοκάκια του Κάστρου, κατέληξε στη Μητρόπολη. Η ενεργός συμμετοχή των πιστών στην τελετή ήταν αξιοσημείωτος αφού τον Σταυρό στην αρχή σήκωσαν παιδιά του κατηχητικού και εν συνέχεια σε κάθε στάση εναλλάσσονταν οι μεγαλύτεροι, ενώ με ιδιαίτερη προθυμία και ευλάβεια διάβαζαν τα αντίστοιχα κείμενα.Μέσα από τη συμμετοχή μας στην τελετή αυτή, όπως τόνισε και ο εφημέριος, ο καθένας από εμάς έχει τη δυνατότητα έστω και στο ελάχιστο, να μιμηθεί την πορεία του Χριστού προς το Γολγοθά. Όπως εκείνος ο οποίος αποφασισμένος ήρεμος και απόλυτα ελεύθερος φορτώνεται το ξύλο του Σταυρού με όλες μας τις αμαρτίες, βαδίζοντας πρώτοι και δείχνοντας πώς να υποφέρει κάνεις, αλλά και τον τρόπο αντοχής που είναι η αγάπη.
Έτσι λοιπόν όταν έρθει η ώρα του δικού μας Σταυρού, είθε ο Κύριος να μας κάνει δυνατούς και θαρραλέους, και να τον σηκώσουμε χωρίς να λυγίσουμε από τις αμφιβολίες, αλλά με απολυτή σε αυτόν και με βαθιά πεποίθηση ότι εκτελούμε την αποστολή που μας αναθέτει Εκείνος. Όπως λοιπόν «ο Χριστός απάντησε στη θέση μας στην αιωνία δικαιοσύνη» και αποτέλεσε το αντίτιμο για τη δική μας σωτηρία, έτσι κι εμείς προσφέροντας σιωπηρά τον πόνο μας και μετατρέποντάς τον σε ευλογία για τους άλλους, να νιώθουμε ότι συμμετέχουμε ενεργά στο σωτήριο έργο Του.
Αν όμως κάποιες φορές λυγίζουμε και θεωρούμε ότι δεν αντέχουμε άλλο να υποφέρουμε φθάνοντας, θεωρώντας στα όρια μας, και νιώθουμε μόνοι απελπισμένοι, τότε μόνο ο Σταυρός μας δίνει παρηγοριά και απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα γιατί ο πόνος και ο θάνατος ? «Ο σπόρος μένει στείρος έως ότου χωθεί μέσα στη γη». Ο πόνος μας, οι θυσίες μας και ο θάνατός μας είναι ο ουράνιος σπόρος. Αν γίνουμε ένα με τη θέληση του Θεού η ζωή μας θα ανθίσει για εμάς και για τους άλλους. Καλή και εποικοδομητική Αγία Μεγάλη Εβδομάδα.
Να σημειώσουμε τέλος ότι είναι η 2η φορά τα τρία τελευταία χρόνια που πραγματοποιείτε η συγκεκριμένη διαδρομή στη Νάξο με δεδομένο ότι τα προηγούμενα χρόνια ο «δρόμος του Σταυρού» γίνονταν εντός της Μητρόπολης ενώ συνολικά μέσα στην Τεσσαρακοστή γίνεται έξι φορές συνολικά εκ των οποίων μία εκτός της Εκκλησίας…
Το κείμενο που διαβάσαμε στην ιστοσελίδα της Καθολικής Αρχιεπισκοπής είναι της Φανής Δάσκου ενώ οι φωτογραφίες του Ιερώνυμου Ρεμούνδου…
