Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς αναλύει και σχολιάζει τα δρώμενα για την εβδομάδα που πέρασε με πρωταγωνιστές την Δικαιοσύνη. Και μεταφέρει τη σκέψη της Βρετανίδας σουφραζέτας, Emmeline Pankhurst «Μεταξύ της δικαιοσύνης και της απονομής δικαιοσύνης υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος».
Η Δικαστική Εξουσία αποτελεί έναν εκ των τριών βασικών πυλώνων του πολιτεύματός μας. Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη δικαιοσύνη. Αυτή εμπεδώνει το περί δικαίου αίσθημα, δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας στους πολίτες και εν τέλει αποτελεί το τελευταίο καταφύγιό τους, προκειμένου να επιλύσουν τα όποια προβλήματα. Αν εστιάσουμε στις περιπτώσεις του Γιώργου Πατέλη και του Ζακ Κωστόπουλου, τότε δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι γόητρό της πλήττεται για ακόμη μία φορά. Αυτήν την εβδομάδα, επίσης, είχαμε και συνδικαλιστικό πραξικόπημα στον χώρο των εκπαιδευτικών, καθώς όλα τριγύρω αλλάζουνε, μα όλα τα ίδια μένουν. Οι γραφικοί κυβερνητικοί παράγοντες χτύπησαν ξανά. Ακόμη και ο… δημοσιογράφος κύριος Άρης τέτοιος θεωρείται. Α, και πρωθυπουργό είχαμε για θέματα Παιδείας. Ταξικό όπως πάντα…
* Ο συνδικαλισμός είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, προκειμένου οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν την υλοποίηση των αιτημάτων τους. Οι συνδικαλιστές, ωστόσο, ειδικά οι κομματικοί υπάλληλοι, αποτελούν μια ακόμη τοξική περίπτωση. Η απεργία των εκπαιδευτικών, ως γνωστόν, έληξε άδοξα. Μήπως έκαναν πίσω οι εργαζόμενοι; Γιατί, αν συνέβη κάτι τέτοιο, είναι απολύτως θεμιτό. Όχι, ακριβώς. Απλώς υπήρξε ένα μικρό ξεπούλημα -για να το πω λαϊκά- του αγώνα τους από τους προέδρους των ΕΛΜΕ. Όπως ανακοινώθηκε, οκτώ πρόεδροι δεν ψήφισαν τη συνέχιση της απεργίας, όπως τους είχαν εξουσιοδοτήσει οι συνάδελφοί τους, αλλά υποχώρησαν και συντάχθηκαν με τα «θέλω» του υπουργείου και της κυρίας Κεραμέως. Στο χωριό μου λένε ότι, αν δεν έχεις τσίπα, φασκελωκουκούλωστα. Ανθρώπινο είναι κάποιος πρόεδρος να διαφωνεί με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης. Τότε, όμως, ο τίμιος και αξιοπρεπής λέει, «συγγνώμη, δεν μπορώ να συνταχθώ με την άποψη των πολλών και γι’ αυτό παραιτούμαι». Έτσι γίνονται τα πράγματα: γρήγορα, καθαρά, ντόμπρα. Πάντως, ο λαός αναφέρεται δηκτικά σε τέτοιες περιπτώσεις: «Πρέπει να ’σαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα». Για να συμπληρώσουν οι αναρχικοί με το ευφυές σύνθημα που ταιριάζει γάντι σε κάτι τέτοια αποβράσματα: «Λέρες, λέρες, εργατοπατέρες»…
* Ό,τι ακριβώς γράψαμε την προηγούμενη βδομάδα, για την περιπέτεια υγείας που αντιμετωπίζει η κυρία Φώφη Γεννηματά, το ίδιο ισχύει και για την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη… Η αδελφή του πρωθυπουργού διεγνώσθη με πολλαπλό μυέλωμα, γεγονός που ανακοίνωσε η ίδια μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό. Ταχεία ανάρρωση, λοιπόν, στην κυρία Μπακογιάννη. Ευχόμαστε να βγει νικήτρια από τη μάχη που δίνει και να επιστρέψει σύντομα στην ενεργό δράση. Γιατί ο άνθρωπος είναι πάνω από τις πολιτικές διαφωνίες και τις κάθε είδους διαφορές.
* Μετά την αποφυλάκιση Ρουπακιά, το 2016, ελεύθερος αφέθηκε και ο Γιώργος Πατέλης, πυρηνάρχης της Χρυσής Αυγής, στη Νίκαια. Ως γνωστόν, ήταν εκείνος που οργάνωσε τους… κουμπουροφόρους συντρόφους του και έστησαν δολοφονικό καρτέρι στον Παύλο Φύσα. Το αιτιολογικό της αποφυλάκισής του μοιάζει αστείο αν δεν είναι τραγικό. Ο συγκεκριμένος επικαλέστηκε ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού του, προκειμένου να αποδοθεί στην κοινωνία σαν τη λευκή περιστερά. Σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα θα είχε αφαιρεθεί η επιμέλεια του παιδιού, από τον πατέρα ο οποίος πόζαρε συνεχώς με πιστόλια και μαχαίρια. Αλλά είπαμε, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε, αδέλφια.
* Πατέλης (2): Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Βασίλης Πλειώτας, ωστόσο, ζήτησε την απόφαση αναστολής της ποινής, εξετάζοντας αν υφίσταται περίπτωση αναίρεσής της. Να πούμε μπράβο σε τέτοιους λειτουργούς της Θέμιδος, οι οποίοι σε δύσκολες εποχές προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά την τιμή της δικαιοσύνης στη χώρα μας. Ανεξαρτήτως του τι θα επακολουθήσει και πού θα καταλήξει η υπόθεση, ο συγκεκριμένος εισαγγελέας, με τις κατά καιρούς παρεμβάσεις του, μας δείχνει πώς ερμηνεύεται αυτό που λέμε λαϊκά «κοινό περί δικαίου αίσθημα»…
* Πατέλης (3): Ο Καρλ Μαρξ έλεγε: «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται δύο φορές: την πρώτη ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα». Όντως επαναλαμβάνεται. Μόνο που αφορά ακροδεξιούς φασίστες. Το μακρινό 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με προσωπική παρέμβασή του, μετέτρεψε τη θανατική ποινή των πρωταιτίων του απριλιανού πραξικοπήματος σε ισόβια κάθειρξη. Μάλιστα είχε κάνει και την περιβόητη δήλωση: «Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια». Η πράξη έδειξε, βεβαίως, άλλα. Ο… αδελφός Στέλιος (κατά κόσμον Στυλιανός Πατακός) αποφυλακίστηκε το 1990, επικαλούμενος ανήκεστο βλάβη. Έκανε δηλώσεις, μάλιστα, εξηγώντας μας πόσο χρήσιμη υπήρξε η… επανάσταση για τη χώρα! Αποδήμησε εις Κύριον το 2016, στην… τρυφερή ηλικία των 103 ετών! Γι’ αυτό σας λέω, μην πτοείσθε. Οι μόνοι οι οποίοι θα σαπίσουν στη φυλακή, μέχρι βαθύτατου γήρατος, είναι οι αδελφοί Ξηροί, ο Κουφοντίνας και ο Γιωτόπουλος. Γιατί ως γνωστόν η ανήκεστος βλάβη προτιμά τα παιδιά εθνικών, ελληνικών και χριστιανικών πεποιθήσεων…
* Το αλίευσα στο Διαδίκτυο. Είναι καλό και με εκφράζει απολύτως. 7 μήνες ο «Ινδιάνος», ενώ έπαιζε μπάσκετ. 5 χρόνια ο Θεοφίλου, μέσα με λάθος στοιχεία. Καταδίκη της Ηριάννας σε 13 χρόνια φυλάκισης, με πλαστό DNA. Βαγγέλης Σταθόπουλος, 19 έτη, χωρίς αναστολή, επειδή ήταν αλληλέγγυος… Σε ένα χρόνο έξω ο Πατέλης. Δικαιοσύνη, όχι αστεία…
* «Βλέπω ότι μέρα με τη μέρα η Ελληνική Λύση σοβαρεύει. Το λέω εγώ ο οποίος έχω κοντραριστεί με τον αρχηγό της, κύριο Βελόπουλο»! Αυτά τα σοφά μάς ξεστόμισε ο γνωστός, έγκριτος και… σοβαρός κύριος Άρης Πορτοσάλτε. Όσο και να σοβαρεύει, όμως, αγαπητέ μου, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει τόσο σοβαρή, όπως η Χρυσή Αυγή. Για να θυμόμαστε μερικά πράγματα, έτσι; Πάντως, για να τα λέει αυτά ο κύριος Άρης, μάλλον έρχονται εκλογές και πρέπει να χτιστούν νέες συμμαχίες. Γιατί ο τόπος έχει ανάγκη από σταθερότητα και κυβέρνηση της κανονικότητας. Το καταλάβατε ή να σας το εξηγήσει ο ίδιος καλύτερα;
* Ζω 30 χρόνια στη Νέα Φιλαδέλφεια. Όλοι σοκαριστήκαμε, αντικρίζοντας τις εικόνες μαθητών του Δήμου, οι οποίοι σκαρφάλωναν στα θρανία, προκειμένου να περάσουν απέναντι, καθώς τα νερά τούς είχαν εγκλωβίσει. Τις είδαμε, όμως, όλοι; Όχι, ακριβώς. Ο… πονηρός πολιτευτής, Γρηγόρης Ψαριανός, πέταξε την παπάρα του: «Προπαγάνδα. Φοβερό εργαλείο χειραγώγησης ηλιθίων»! Και εμφάνισε άλλη φωτογραφία, ολίγον… πειραγμένη, η οποία βεβαίως μας τα εξηγούσε ωραία και έβγαζε, ασφαλώς, λάδι τους υπευθύνους. Ο σύλλογος διδασκόντων 1ου ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας, με αφορμή τα σχόλια για το πλημμυρισμένο σχολείο και την παραποιημένη φωτογραφία, απαίτησε από τον κύριο να ζητήσει συγγνώμη για το προϊόν photoshop. Προσωπικά, σε τέτοια θέματα που εμπλέκεται ο περί ου ο λόγος τηρώ την εξής στάση: «Εντάξει. Ποιος το είπε; Α, ο Ψαριανός; Μην ασχολείσαι. Πήγαινε παρακάτω». Γιατί συμφωνώ απολύτως με τη λαϊκή παροιμία: «Μη ζητάς καλλιγραφία από της μυλωνούς τον κώλο»…
* Ο πατέρας του Ζακ Κωστόπουλου περιμένει, καιρό τώρα, να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του γιου του. Όταν αναφέρεται σ’ αυτόν, τον ονομάζει ένα τρυφερό και ευαίσθητο πλάσμα. Σίγουρα διαφορετικό στην κοινωνία μας. Σκεφτείτε πόσο απελπισμένος είναι ο άνθρωπος, ώστε έφτασε να δηλώσει: «Μακάρι να ήταν ληστής και να τον έπιαναν. Θα ήταν εδώ ζωντανός»! Θυμάστε, φαντάζομαι, πώς έγινε ο φόνος. Αυτή η φάρα, η μάστιγα, η κοινωνική γάγγραινα -που αποκαλούνται νοικοκυραίοι- πήρε τον νόμο στα χέρια της και κτυπούσε μέχρι θανάτου ένα αθώο πλάσμα, έναν άνθρωπο πεσμένο στο χώμα, ενώ η Αστυνομία παραδίπλα πετούσε χαρταετό… Ελληνική κοινωνία του 21ου αιώνα. Ή, αλλιώς, όταν η ντροπή κοκκινίζει από ντροπή…
* «Το κύμα ακρίβειας δεν έχει έρθει στην Ελλάδα… Οι καταναλωτές ξοδεύουν, άρα έχουν»… Αυτά τα σοφά λόγια ξεστόμισε ο κύριος Άδωνις. Πρόκειται για την υπουργάρα, η οποία είναι επικεφαλής στον τομέα των επενδύσεων! Στο μάθημα της Λογικής, το οποίο διδασκόμασταν στην Α’ Λυκείου, υπήρχε μια αρχή: «Ο αστυφύλακας είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα, ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι»… Για να είμαστε ακριβείς, μπουζούκια είναι όσοι από μας τον ψηφίζουν. Αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ως λαός έχουμε τους υπουργούς που μας αξίζουν, ρε πουλάκια μου… Δεν τους έχουμε;
* Επειδή, όμως, ο κύριος Άδωνις παίζει και το ρόλο του… πατερούλη, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό KONTRA, είπε για τους ανεμβολίαστους: «Νισάφι, πια. Κουράστηκα. Όποιος θέλει να μην εμβολιαστεί, ας κάνει ό,τι καταλαβαίνει. Δεν θα κλείσουμε όμως τα πάντα. Δεν θα υπάρξει νέο lock down, γιατί η οικονομία δεν το αντέχει»… Μας τα εξηγείς ωραία, άνθρωπέ μου, αλλά ποιος να σε ακούσει, στη χώρα που υπουργός πουλάει εγκυκλοπαίδειες και αρχηγός κόμματος τους βίους των αγίων και αλοιφές για τη φαλάκρα; Το πιάσατε το υπονοούμενο ή να σας στείλω διευθύνσεις και ονόματα;
* «Διπλάσιος εφέτος, σε σύγκριση με το 2020, ο αριθμός των νέων 18 έως 20 ετών, που επέλεξαν να εγγραφούν στα δημόσια ΙΕΚ. Οι απόφοιτοι Λυκείου αντιλαμβάνονται πλέον τη σημασία της επαγγελματικής κατάρτισης και εμπιστεύονται τις ειδικότητες των δημόσιων ινστιτούτων… Και δικαιώνουν τις επιλογές της Πολιτείας να ενισχύσει την επαγγελματική εκπαίδευση που απαιτεί η εποχή μας. Η νεολαία παίρνει την υπόθεση του μέλλοντος στα χέρια της. Μπράβο της!». Η δήλωση δεν ανήκει στην κυρία Κεραμέως αλλά στον πρωθυπουργό της χώρας. Ο κύριος Μητσοτάκης, μετά την ξεκάθαρη τοποθέτηση ότι στο Περιστέρι ένας νέος μπορεί να γίνει ψυκτικός, τώρα πανηγυρίζει για την υποβάθμιση της Παιδείας μας! Ξέρετε, η κυβέρνησή του με την ΕΒΕ απέτρεψε κάμποσες επιπλέον χιλιάδες τελειόφοιτους να εισαχθούν στις πανεπιστημιακές σχολές. Η περίπτωση θυμίζει τη Μαρία Αντουανέτα, η οποία θέλησε να μάθει γιατί ο λαός ήταν σε αναβρασμό. Όταν της εξήγησαν ότι «οι άνθρωποι του λαού δεν έχουν ψωμί να φάνε», αυτή αντέδρασε με το αμίμητο: «Και γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;»!
Στην κοινωνία της ζούγκλας, ο πιο δυνατός επέβαλε την ισχύ του στους υπόλοιπους. Στην κοινωνία του πολιτισμού, μη νομίζετε ότι έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Πάλι οι ισχυροί επιβάλλουν τη θέλησή τους στους αδύνατους. Αυτήν τη φορά έχουν και κάποιον σύμμαχο. Αυτός αποκαλείται νόμος. Έτσι, τα πάντα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα όσων διαθέτουν τη δύναμη. Όταν λέμε ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή, αυτό περίπου εννοούμε. Βλέπει ό,τι θέλει να δει, χωρίς κανείς να την ενοχλεί. Γιατί είναι θεσμός, παρακαλώ. Πάντως, η Βρετανίδα σουφραζέτα, Emmeline Pankhurst, έλεγε επί του θέματος: «Μεταξύ της δικαιοσύνης και της απονομής δικαιοσύνης υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος». Καλή μας εβδομάδα…
