O Αλέκος Αρβανιτάς επέστρεψε… Και μας θυμίζει μερικές από τις όμορφες στιγμές της εβδομάδας που πέρασε. Αλλά και την ρήση του Γάλλου συγγραφέα Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ «Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι πως παραμένει επείγον να αγαπήσουμε». Ας το θυμόμαστε
Δεν ήταν μόνο το γεγονός της περασμένης εβδομάδας, αλλά του μήνα, του έτους. Ο Μίκης Θεοδωράκης ταξίδεψε στη γειτονιά των αγγέλων. Κληροδότησε, ωστόσο, το πολύτιμο έργο του όχι μόνο στον ελληνικό λαό αλλά σε όλο το παγκόσμιο πολιτιστικό κίνημα. Παντού, όπου υπάρχουν καταφρονεμένοι, κυνηγημένοι, απόκληροι της ζωής, θα τραγουδάνε, σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, τις θεϊκές μελωδίες του. Το να μιλήσουμε για δυσαναπλήρωτο κενό δεν αποτελεί λεκτική υπερβολή, αλλά αποτυπώνει τη σκληρή πραγματικότητα. Η χώρα μας έγινε φτωχότερη, γιατί ο Μίκης ήταν ένας, μοναδικός και ανεπανάληπτος. Μια λέξη ταιριάζει για το τεράστιο αυτό μέγεθος: ΑΘΑΝΑΤΟΣ…
* Ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, αφού πρώτα μας ανακοίνωσε ότι αναμένονται αυξήσεις, μας καθησύχασε, λέγοντας ότι η οικονομία πάει καλά και αυτές θα είναι παροδικές! Βεβαίως, όταν μιλάμε για αυξήσεις, εννοούμε ένα «τσουνάμι» ανατιμήσεων στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης! Στη συνέχεια, μας εξήγησε ότι αυτές οφείλονται στην αύξηση τιμής των πετρελαιοειδών, καθώς και σ’ αυτήν του κόστους των μεταφορικών. Το γεγονός ότι στη χώρα μας η βενζίνη πωλείται στην υψηλότερη τιμή σε όλη την Ευρώπη, είναι μάλλον ψιλά γράμματα. Γιατί, δηλαδή, να χαλάσουμε μια τόσο ωραία ιστορία, για τέτοιες μικρές, ασήμαντες λεπτομέρειες; Γιατί; Άλλωστε, ο υπουργός μάς πρότεινε την… καλύτερη λύση. Να μπαίνουμε στο e-katanalotis, ηλεκτρονικά, ώστε να βλέπουμε ποιο σούπερ μάρκετ έχει τις χαμηλότερες τιμές και τις πιο συμφέρουσες προσφορές. Ο γλυκούλης μου, φροντίζει για μας, κι εγώ τον είχα παρεξηγήσει…
* Ο μετεωρολόγος και βουλευτής της Ν.Δ., Γιάννης Καλλιάνος, αναφέρθηκε στη γνωστή υπόθεση για την οποία κατηγορείται ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, Ρούμπεν Σεμέδο. Ο εν λόγω αθλητής, λοιπόν, κατηγορείται ότι βίασε μια 17χρονη με ένα φίλο του Νιγηριανό και η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Έως εδώ όλα καλά. Ο κύριος βουλευτής όμως αποφάνθηκε ότι η κοπέλα και η φίλη της ήταν βιζιτούδες. Ανέβασε μάλιστα φωτογραφίες των δύο κοριτσιών, λέγοντας ότι «δεν θέλουν να σπουδάσουν στο ΜΙΤ»! Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι έχει δει πορνογραφικό υλικό στο οποίο συμμετείχε η κοπέλα, αλλά δεν το ανέβασε γιατί είναι κύριος. Αφού, βεβαίως, έγινε κακός χαμός από σχόλια στο προφίλ του, απέσυρε την… ιστορία του, μαζεύοντας τα κουβαδάκια του για… άλλη παραλία. Όμως, ύστερα από λίγο… ξαναχτύπησε, γράφοντας: «Είμαστε η χώρα των άκρων, των ακραίων αντιδράσεων, του τσαμπουκά, της ειρωνείας και της πολύ σκληρής κριτικής. Αλλά από τη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική, αποφάσισα και να ‘‘καταπίνω’’ όλα αυτά, με τίμημα τα χάπια για το στομάχι μου από ένα να γίνουν τρία καθημερινά»! Ο κύριος, ο οποίος αποφάνθηκε πριν από τη δικαιοσύνη, μας ζητάει τα ρέστα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτός, όσο οι 20.000 συμπολίτες μας οι οποίοι τον ψήφισαν και τον έστειλαν στη Βουλή να εκπροσωπήσει τον ελληνικό λαό… Με τέτοιους εθνοπατέρες, είναι βέβαιο ότι η χώρα θα πάει μπροστά…
* Οι γυναικοκτονίες καλά κρατούν. Κάποιοι, υποτίθεται άνθρωποι, δεν διστάζουν να δολοφονήσουν τη σύντροφό τους, δι’ ασήμαντον αφορμή. Γιατί όλες οι αφορμές είναι ασήμαντες, μπροστά στην ανεκτίμητη αξία της γυναίκας. Της μάνας. Της συντρόφου. Της ερωμένης. Αρκετοί, ασφαλώς, δεν διαπράττουν έγκλημα, ωστόσο, σκοτώνουν καθημερινά τον άνθρωπό τους, με ενέργειες, πράξεις ή «παραλείψεις» τους. Όμως, ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ο Ιταλός ηθοποιός, Ρομπέρτο Μπενίνι, παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς, σεβασμού και απέραντης αγάπης για τη σύντροφο της ζωής του, επίσης ηθοποιό: «Αυτή τη στιγμή θέλω να αφιερώσω μια σκέψη στη Νικολέτα Μπράσκι, εδώ στην αίθουσα. Τα κάναμε όλα μαζί για 40 χρόνια. Ξέρω μόνο έναν τρόπο να μετρήσω το χρόνο: με εσένα ή χωρίς εσένα. Χωρίζουμε αυτό το λιοντάρι, παίρνω την ουρά, για να σου δείξω τη χαρά μου. Τη χαρά μου που κουνιέται σαν ουρά. Εσύ παίρνεις τα υπόλοιπα. Ειδικά τα φτερά είναι δικά σου, γιατί, αν στη δουλειά έχω πετάξει μερικές φορές, είναι χάρη σε σένα, χάρη στο ταλέντο, στο μυστήριό σου, στη θηλυκότητά σου, στο να είσαι γυναίκα. Το να είσαι γυναίκα είναι ένα μυστήριο που εμείς οι άντρες δεν καταλαβαίνουμε. Ο Groucho Marx είχε δίκιο όταν έλεγε ότι ‘‘οι άντρες είναι γυναίκες που δεν τα κατάφεραν’’. Και είναι αλήθεια. Δεν θα μπορούσα να είμαι σαν εσένα, Νικολέτα. Αν υπάρχει κάτι καλό που έχω κάνει στη ζωή μου, πάντα πέρασε από το φως σου. Ο δικός μας ήταν ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, για την ακρίβεια με την αιώνια ματιά»… Χωρίς λόγια…
* Ένας μεγάλος του γαλλικού κινηματογράφου αλλά και του παγκόσμιου πολιτισμού έφυγε από τη ζωή και πέρασε στον κόσμο της αθανασίας. Ο Ζαν Πολ Μπελμοντό υπήρξε ο εκπρόσωπος της γαλλικής νουβέλ βαγκ στη χώρα του. Ο «ομορφότερος άσχημος» του πλανήτη, με την επιβλητική του εμφάνιση και παρουσία, σφράγισε με το πέρασμά του τη γαλλική κουλτούρα. Άνθρωπος πολιτικοποιημένος, υπήρξε μαχητικός συνδικαλιστής και επί χρόνια γραμματέας του συνδικάτου ηθοποιών CGT, συμβάλλοντας ώστε να μπορούν οι ηθοποιοί να ζουν από το μισθό τους. Στη θέση αυτή τον βρήκε ο Μάης του ’68, αγωνιζόμενο για τους συναδέλφους του, παρόλο που η καριέρα του απογειωνόταν. Ως άνθρωπος είχε διαμορφώσει μια εξαιρετική προσωπικότητα, μακριά από ανταγωνισμούς και πρόσκαιρες ελαφρότητες. Το alter ego του, Αλέν Ντελόν, συγκίνησε, μιλώντας για την απώλεια του φίλου του: «Είμαι παντελώς συντετριμμένος. Δείτε, δεν θα ήταν άσχημο να φεύγαμε και οι δύο μαζί. Είναι μέρος της ζωής μου. Ξεκινήσαμε μαζί πριν από 60 χρόνια»! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
* Το θέμα με την υπουργοποίηση του Κύπριου πολίτη κυρίου Στυλιανίδη είναι γνωστό. Κατά τη γνώμη μου σηκώθηκε πολλή συζήτηση για ένα θέμα που δεν θα έπρεπε. Όταν, όμως, αναλαμβάνει να μας νουθετήσει ο κυβερνητικός βουλευτής, Κωνσταντίνος Μπογδάνος, το ζήτημα αποκτά ενδιαφέρον. Γιατί ο συγκεκριμένος θεωρεί ότι απευθύνεται σε αγράμματους το λιγότερο. Ανέβασε, λοιπόν, στον προσωπικό λογαριασμό του το ακόλουθο: «Αν η ελληνόφωνη Αριστερά, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, θεωρούσε τους Κύπριους Έλληνες, σήμερα η Κύπρος θα ήταν μέρος του εθνικού κορμού και τα σύνορά μας θα έφταναν ως τον Λίβανο. Αυτήν την πικρή αλήθεια μάς υπενθύμισαν σήμερα, επ’ αφορμή Στυλιανίδη, οι Ελλαδίτες αριστεροί». Να θυμίσουμε στον κύριο λίγο από την Ιστορία, γιατί προφανώς την ώρα του μαθήματος έλυνε σταυρόλεξα. Ο αγώνας της Κύπρου για την ένωση με την Ελλάδα σταμάτησε με τις συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Αυτές υπογράφτηκαν το 1959 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Δηλαδή, από πρωτοκλασάτα στελέχη της παράταξής του. Επίσης, να του θυμίσουμε ότι ο «Αττίλας» το 1974 έχει συγκεκριμένη υπογραφή: ελληνική και κυπριακή Ακροδεξιά. Αυτοί ακριβώς που τους έχει περί πολλού ο κύριος βουλευτής. Ας είναι, όμως. Πώς λέει ο λαός; Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες…
* Η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN, υπήρξε σαφής για τις προθέσεις της. Όπως ανέφερε, ύστερα από εισήγηση των ειδικών (!), αν νοσήσει το 50%+1 των παιδιών, θα έχουμε κλείσιμο τμημάτων και σχολείων. Για να επισημάνει: «Το εμβόλιο για τον κορονοϊό αλλάζει πλήρως το χάρτη. Πέρυσι κλείναμε το τμήμα με τα λίγα κρούσματα για να προστατεύσουμε τα σπίτια. Φέτος, όμως, τα σπίτια είναι θωρακισμένα». Όταν ρωτήθηκε, μάλιστα, γιατί δεν προχωρά σε αποσυμφόρηση τάξεων, απάντησε ότι στη χώρα μας λειτουργούν 900.000 τμήματα και δεν υπάρχει η δυνατότητα να διπλασιαστούν! Στην αρχή της πανδημίας αυξήθηκε το ελάχιστο όριο μαθητών σε αίθουσα από 22 σε 25-27! Αντιλαμβάνεστε τι έχει να συμβεί με τα νέα δεδομένα. Θα γίνω κουραστικός, αλλά θα το επαναλάβω για ακόμη μία φορά. Λεφτά προφανώς και υπάρχουν. Όχι πολλά, αλλά υπάρχουν. Μόνο που η κυβερνητική επιλογή επιβάλλει να ενισχυθούν οι επιχειρηματίες και να προσληφθούν άτομα προκειμένου να στελεχώσουν την Αστυνομία Πανεπιστημίων. Όχι χρήματα για ανανέωση και ενίσχυση του στόλου στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Όχι χρήματα για προσλήψεις υγειονομικών, εκπαιδευτικών, πυροσβεστών και κοινωνικά αναγκαίου δημόσιου προσωπικού. Όλα λοιπόν έχουν ταξικό πρόσημο και προφανώς έτσι εξηγούνται…
* Μιας και αναφερθήκαμε στην Αστυνομία Πανεπιστημίων, ας ελπίσουμε ότι το «πάγωμα» των προσλήψεων και της λειτουργίας της, ίσως, σημάνει δεύτερες σκέψεις στην κυβέρνηση και ενδεχομένως η όλη επιχείρηση να καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων. Αν σε μια οικονομία η οποία διαθέτει συγκεκριμένους πόρους και βρίσκεται σε διαρκή επιτήρηση υπάρξει, έστω και στο παραπέντε, μια μορφή εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών, να είστε σίγουροι ότι θα χειροκροτήσουμε άπαντες την αλλαγή πλεύσης. Γιατί, πάνω από τις αντιπολιτευτικές αντιλήψεις, εκείνο που προέχει είναι οι κοινωνικές ανάγκες…
Τελικά, αυτή η βδομάδα υπήρξε πολύ έντονη και άκρως συναισθηματική. Η απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και το εθνικό πένθος μάς υπενθύμισαν ότι οι μεγάλοι παραμένουν μεγάλοι, γιατί το έργο τους ξεπερνά τα μικρά και εφήμερα. Το έργο τους περνά στην αιωνιότητα και γίνεται κτήμα του λαού μας. Ο Γάλλος δραματουργός και συγγραφέας Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ έλεγε: «Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι πως παραμένει επείγον να αγαπήσουμε». Και ο Μίκης αγάπησε τους ανθρώπους. Όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις. Άλλωστε, το έργο του μιλάει στην ψυχή δισεκατομμυρίων ταλαιπωρημένων, σ’ αυτόν τον πλανήτη. Και θα μένει κτήμα της ανθρωπότητας, κτήμα του παγκόσμιου πολιτισμού. Καλή μας εβδομάδα…
