Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς χρησιμοποιεί την έκφραση του Ιταλού Μαρξιστή, Αντόνιο Γκράμσι “ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο καινούργιος παλεύει να γεννηθεί” για να μας περιγράψει με τον δικό του τρόπο τα γεγονότα που βίωσε, είδε, άκουσε, διάβασε την εβδομάδα που πέρασε
Η Υγεία και η Παιδεία αποτελούν αναφαίρετα κοινωνικά αγαθά. Αφορούν όλους τους ανθρώπους οι οποίοι ζουν εντός της ελληνικής επικράτειας. Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς ναι μεν, αλλά… Σκεφτείτε λοιπόν πόσο πολύτιμο αγαθό θεωρούνται επιπλέον οι δημοκρατικές ελευθερίες, αλλά και η υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση επιχειρεί εσχάτως να αλλοιώσει όλα αυτά και να μας γυρίσει σε μαύρες εποχές. Θεωρεί ότι ζούμε στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Το ίδιο και οι αρμόδιοι υφυπουργοί Παιδείας του κυβερνώντος κόμματος. Τέλος, το προσωπικό παράδειγμα της Σοφίας Μπεκατώρου έσπασε το φόβο και τη σιωπή, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ομοβροντία καταγγελιών, όχι μόνο σεξουαλικού χαρακτήρα αλλά και εργατικής αυθαιρεσίας, όπως για παράδειγμα οι σχετικές αναφορές, κυρίως, στον Γιώργο Κιμούλη.
* Στις 27 Γενάρη 1945, ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε όσους επέζησαν από τις φρικαλεότητες στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας είναι αδύνατον να τα διανοηθεί ανθρώπινος νους. Το Ολοκαύτωμα ή όπως το αποκαλούν οι Εβραίοι Σοά (Γενοκτονία) αποτελεί την πιο μαύρη σελίδα της ανθρωπότητας κατά τον 20ό αιώνα. Δύο πράγματα που διάβασα για το θέμα με συγκλόνισαν και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας: «Όποιος έχει επισκεφθεί το Άουσβιτς και δεν έχει γίνει καλύτερος άνθρωπος, δεν θα γίνει ποτέ καλύτερος άνθρωπος, όποιο μνημείο, στον πλανήτη, και αν επισκεφθεί» το πρώτο. «Αν υπάρχει Θεός, θα πρέπει να με παρακαλέσει για να τον συγχωρήσω» το δεύτερο. Το μήνυμα είναι πολύ απλό, οικουμενικό και ουμανιστικό. Να προστατέψουμε την κοινωνία από τέτοιου είδους ενέργειες. Γι’ αυτό, ποτέ, λοιπόν, ξανά φασισμός. Ποτέ πολιτικές φυλετικής καθαρότητας. Ποτέ εθνοκαθάρσεις. Ποτέ γενοκτονίες. Σεβασμός στη διαφορετικότητα, σεβασμός στον διπλανό μας, σεβασμό στο ανθρώπινο είδος…
* Στα δημοκρατικά καθεστώτα η αξία της ανθρώπινης ζωής θεωρείται υπέρτατο αγαθό. Λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα για την περίπτωση Κουφοντίνα και τον κίνδυνο που διατρέχει η ζωή του. Σε διεθνές επίπεδο, ο Τζούλιαν Ασάνζ, με τις αποκαλύψεις του και μόνο, έσωσε την ήδη τρωθείσα τιμή της δημοσιογραφίας. Ωστόσο, η ζωή του διατρέχει άμεσο κίνδυνο. Επιβάλλεται ως ενεργοί πολίτες του κόσμου να δράσουμε, προκειμένου να σώσουμε τη ζωή του. Τώρα, όμως, πριν να είναι αργά…
* Αυτήν την εβδομάδα στα mall και τους εμπορικούς δρόμους γίνεται το «έλα να δεις». Οι εικόνες που είδαμε στην Ερμού αποδεικνύουν ότι του Έλληνα ο τράχηλος… Συνωστισμός όσο δεν πάει. Μέτρα; Ούτε για αστείο. Κάποιοι περίεργοι φόραγαν μάσκα και αυτοί όχι σωστά. Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλα αυτά. Πού το πάω; Γιατί για καλό σίγουρα δεν είναι. Ακριβώς αυτό. Η Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών ανακοίνωσε ότι από την Τρίτη 26 του μήνα έως τη Δευτέρα απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις, οι διαδηλώσεις, οι πορείες πάνω από 100 άτομα. Στα εμπορικά, όπως είπαμε, δεν κολλάει. Στα γυμνάσια και τα λύκεια, με τις υπάρχουσες τάξεις 25 μαθητών, πάλι δεν κολλάει. Ο «σερίφης» της κυβέρνησης, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, διευκρίνισε ότι η απαγόρευση συγκεντρώσεων, ωστόσο, δεν αφορά τα εμπορικά. Τι, για ηλίθιους μας περνάνε. Καταλάβαμε τι ακριβώς παίζει. Α, εντός της εβδομάδας οργανώθηκε πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, στο οποίο ως γνωστόν εμφανίστηκαν πάμπολλα μικρόβια, τα οποία βλάπτουν σοβαρά τη δημόσια υγεία! Βεβαίως, αυτό πραγματοποιήθηκε και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Απλώς μια επισήμανση. Αν κάποιοι φαντάζονται ότι με πρόσχημα τον κορονοϊό θα εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς τύπου Θεοφιλογιαννάκου, είναι μακριά νυχτωμένοι. Ο ελληνικός λαός διαδήλωνε ακόμη και την περίοδο της Κατοχής, όταν οι ναζί θέριζαν με τα πολυβόλα τους. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις καταργούνται στους δρόμους, από το κίνημα, καθώς η εποχή του… γύψου και της φαλκίδευσης πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πέρασε ανεπιστρεπτί. Τελεία και παύλα…
* Ο Γάλλος πολιτικός, Ζορζ Κλεμανσό, σε ανύποπτο χρόνο, είχε δηλώσει: «Ο πόλεμος είναι μια σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευτείς στους στρατιωτικούς». Αν παραφράσουμε τη δήλωσή του, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι «Η Παιδεία είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευτείς σε φανατικούς, ιδεοληπτικούς και θρησκόληπτους». Η υφυπουργός Παιδείας, Ζέτα Μακρή, μιλώντας σε εκπομπή του MEGA, δήλωσε τα εξής εκπληκτικά: «Θα υπάρχει πρόστιμο στα παιδιά που δεν τηρούν τους κανόνες, οι οποίοι είναι κανόνες για όλο τον πληθυσμό»! Όσοι αναρωτιέστε αν η κυρία Ζέτα πρότεινε να κουρεύονται οι νεαροί απείθαρχοι με την ψιλή, να πω την αλήθεια κάτι τέτοιο μου διαφεύγει. Δεν άκουσα τίποτα, δεν διάβασα κάτι επί του θέματος. Ούτε γνωρίζω αν υπάρχει κυβερνητική πρόθεση για επαναφορά του νόμου 4000 περί τεντιμποϊσμού! Άλλωστε, κι αυτός είναι τρόπος συνετισμού της νεολαία μας, δηλαδή, το κούρεμα και η δημόσια διαπόμπευση. Μετά τον γενικό χαμό που επικράτησε και την παρέμβαση του πρωθυπουργού, το μέτρο αποσύρθηκε άρον-άρον και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Καλό πάντως είναι να έχουμε κατά νου ένα ωραίο παιχνίδι το οποίο ευδοκιμεί πολύ στην κυβέρνηση των αρίστων. Αυτό λέγεται «Ο καλός και ο κακός μπάτσος». Εννοείται ότι ο πρωθυπουργός έχει αναλάβει το ρόλο του καλού, αυτού που δίνει λύσεις σε κάθε δυστοκία, σε κάθε πρόβλημα. Βεβαίως, ας υπενθυμίσουμε ότι ενίοτε ο πρωθυπουργός παίζει και το ρόλο του κακού, αλλά και αυτόν του καλού. Όπως λίαν προσφάτως με την αύξηση των προστίμων, τα οποία ο ίδιος ανακοίνωσε και ύστερα από λίγες ώρες πήρε πίσω. Αυτά…
* Μιας και πιάσαμε σήμερα τα εκπαιδευτικά ζητήματα, η κυβέρνηση δεν πρέπει να αισθάνθηκε καλά από την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Για την ιστορία, όταν έκανε γνωστή την πρόθεσή της για τη δημιουργία Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, έφερε ως παράδειγμα άψογης λειτουργίας το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. Έμαθαν το… ψεματάκι οι Βρετανοί και κατακεραύνωσαν τους εμπνευστές αυτής της μικρής… παρατυπίας και βεβαίως τοποθετήθηκαν, λέγοντας ότι ούτε τέτοια Αστυνομία διαθέτουν ούτε συμφωνούν με τη δημιουργία της. Συνέχισαν, δε, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στους καθηγητές, τους φοιτητές και τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας στον αγώνα για να μην υλοποιηθεί η θέληση των κυβερνώντων. Κρίμα, γιατί αυτή η διευκρίνιση χάλασε μια τόσο ωραία ιστορία. Κρίμα, όμως, και για τους Βρετανούς. Έλειψε, δυστυχώς, το τακτ που χαρακτηρίζει αυτόν το λαό. Η κυβέρνησή μας θα βρει το δρόμο της, εσείς, βρε αχάριστοι, ήταν ανάγκη να μας εξηγήσετε τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιό σας; Και σιγά το πανεπιστήμιο. Άντε να χαθείτε…
* Επιπροσθέτως, ο έτερος υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος, προκειμένου να στηρίξει τη δημιουργία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, δήλωσε ότι «αυτή υπήρχε στη χώρα μας, το 1969». Ξέχασε, ασφαλώς, μια μικρή λεπτομέρεια. Τότε, κύριε Συρίγο, είχαμε χούντα. Κανείς δεν μας ρώταγε τι μας άρεσε και τι όχι. Ελπίζω να γνωρίζετε αυτήν τη μαύρη εποχή, εκτός και αν και σεις διαβάζατε, όπως μια άλλη ψυχή, και δεν είχατε ακούσει τίποτα για το έγκλημα…
* Ο τέως πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κατέθεσε μήνυση κατά δύο δημοσιογράφων (Κουρτάκης, Παπαχρήστος), γιατί δημοσίευσαν, κατά τη γνώμη του, ψευδή και συκοφαντικά στοιχεία σχετικά με τη διαβόητη βίλα. Το συνδικαλιστικό μας όργανο, η ΕΣΗΕΑ, έβγαλε ανακοίνωση με την οποία στηρίζει τους δημοσιογράφους. Ως ένα βαθμό φυσιολογικό πράγμα. Οι δημοσιογράφοι επιβάλλεται να προστατεύονται για λεγόμενά τους ή γραπτά τους, αλλιώς μπαίνουμε σε μια φάμπρικα διαρκών απειλών και νομικών εις βάρος τους ενεργειών, με αποτέλεσμα η περιβόητη ελευθερία του Τύπου να πάει περίπατο. Αυτό είναι το ένα σκέλος: το γενικό και ασφαλώς αδιαπραγμάτευτο από θέση αρχών. Από την άλλη, όμως, κάθε συντάκτης οφείλει να τεκμηριώνει το ρεπορτάζ του, αλλιώς φτάνουμε στο άλλο άκρο, αυτό της ασυδοσίας των ανθρώπων των Μέσων. Αν δεν μπορεί να αποδείξει ό,τι καταγγέλλει, τότε θα αντιμετωπίσει και αυτός το νόμο, όπως κάθε κοινός θνητός. Ούτε νομικός είμαι ούτε γνωρίζω κάτι σχετικά με το θέμα της βίλας του κυρίου Τσίπρα. Δεν θεωρώ πάντως επιλήψιμο να προσφεύγει ο τέως πρωθυπουργός στη δικαιοσύνη, γιατί θεωρεί ότι σπιλώθηκε η υπόληψή του. Αν, λοιπόν, οι συντάκτες αυτών των δημοσιευμάτων καταθέσουν τα στοιχεία τους και αποδείξουν την ορθότητα του ρεπορτάζ τους, τότε ο κ. Τσίπρας είναι εκτεθειμένος στην κοινή γνώμη. Γιατί ο λαός μας το περιγράφει πολύ εκφραστικά: «Από κει που μας χρώσταγαν, μας πήραν και το βόδι». Αν, όμως, οι δημοσιογράφοι δεν μπορέσουν να αποδείξουν ό,τι καταγγέλλουν, τότε θα θεωρηθούν κοινοί συκοφάντες και το συνδικαλιστικό μας όργανο επιβάλλεται να κινηθεί πειθαρχικά εναντίον τους. Αλλιώς, κάθε πολίτης δικαιούται να υποθέσει οτιδήποτε για τα… στοιχεία και τις πηγές προέλευσής τους. Απλά πράγματα, καθαρά και διαφανή. Διαφορετικά, οι πολλοί θα θεωρούν δημοσιογραφία τις… αποκαλύψεις του Στέφανου Χίου στην εφημερίδα του, «ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ», όπως και τις ροζ ειδήσεις της κλειδαρότρυπας της εφημερίδας, «ESPRESSO».
* Η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου έκανε πολλά στόματα να ανοίξουν. Ακολούθησαν καταγγελίες όχι μόνο σεξουαλικού χαρακτήρα αλλά ακόμη και εργασιακού εκφοβισμού. Γυναίκες ηθοποιοί αναφέρθηκαν στη συμπεριφορά στο πρόσωπό τους των κυρίων Γιώργου Κιμούλη-Κώστα Σπυρόπουλο και ακολούθησε χιονοστιβάδα γεγονότων. Φαντάζομαι ότι για να υπάρχουν τόσες πολλές αναφορές για τους εν λόγω θιασάρχες, δεν μπορεί, θα υπάρχει βάση αλήθειας σε ό,τι καταγγέλλεται. Προσωπικά, εδώ και πολλά χρόνια, έχω πάψει να κρίνω τους ανθρώπους με βάση τι δηλώνουν, αλλά με το τι πράττουν. Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του χριστιανό ή αριστερό και κάνει τα μύρια όσα, δεν του φταίνε τα θρησκευτικά ή τα ιδεολογικά του «πιστεύω», αλλά ο χαρακτήρας του και μόνο αυτός. Σε ανύποπτο χρόνο, ο Δημήτρης Καταλειφός έγραψε κάτι, το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο: «Επιτέλους, δεν είναι τόσο σπουδαίο να είσαι φοβερός σε μια Τέχνη. Καλύτερα να είσαι καλός άνθρωπος παρά σπουδαίος ηθοποιός. Εγώ θαυμάζω πιο πολύ αυτόν που θα βοηθήσει τους μετανάστες απ’ αυτόν που παίζει πολύ καλά ένα ρόλο στο θέατρο»…
Εδώ και ένα αιώνα βιώνουμε κοσμογονικές αλλαγές. Επιστημονικές ανακαλύψεις, παραγωγικές ανακατατάξεις, κοινωνικές και πολιτικές μεταβολές. Ταυτοχρόνως, όμως, ζούμε αντιφατικές περιόδους στην ιστορία της ανθρωπότητας: εποχές πολέμων, πραξικοπημάτων, επαναστάσεων. Ο Ιταλός μαρξιστής και επαναστάτης, Αντόνιο Γκράμσι, έλεγε: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο καινούργιος παλεύει να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων». Χρέος μας, ασφαλώς, να παραμείνουμε άνθρωποι. Γιατί δεν αρκεί μόνο να το δηλώνουμε, αλλά να το αποδεικνύουμε κιόλας. Καλή μας εβδομάδα…
