Οι οικολογικές ανησυχίες του Χαρίλαου και “Ενίοτε βιώνεις μόνο το pericolosamente, το vivere παίζεται”.
–Ως γάτος που σέβεται τη γατική του φύση συνήθως σας γράφω βράδυ. Και το πρωί σας γράφω, αλλά κανονικά, όχι σχολιάζοντας την επικαιρότητα.
Και τι να σχολιάσεις δηλαδή….
Που σφάζεστε μεταξύ σας κάθε τρεις και λίγο;
Που μισεί ο ένας που είναι λευκός τον άλλο γιατί είναι μαύρος π.χ. ή γιατί δεν πιστεύει τα ίδια πράγματα μ’ εκείνον; Επειδή έχει διαφορετική κουλτούρα;
Που έχετε καταστρέψει τον πλανήτη και συμπεριφέρεστε λες και δεν σας αφορά η καταστροφή;
Που δεν μπορείτε να χαρείτε μια στιγμή ηρεμίας, να απολαύσετε τη ζωή σας λιγάαακι, όσο πατάει η γάτα; Εντάξει, ίσως όχι όσο πατάω εγω, έχω μεγάλη πατούσα, λίγο λιγότερο έστω.
Μετά λέτε εμάς «βρωμόζωα».
Μίλησαν οι καθαροί, που βρωμίζουν το ίδιο τους το σπίτι.
–Έκατσα να δω τηλεόραση σήμερα. Τίποτα δεν κατάλαβα απ’ οσα έδειχνε. Μια σαχλαμάρα και μισή. Έφυγα και πήγα στο αμπέλι, αλλά ήρθε η κυρία Στέλλα-με τον ωραίο καναπέ-να κόψει σταφύλια και με ξύπνησε.
Η κόρη της κυρίας Στέλλας φαίνεται πως μου κρατάει μούτρα, γιατί δεν σκότωσα την κατσαρίδα που μπήκε στο δωμάτιο το πρωί.
Ε, δεν ήθελα να τη σκοτώσω.
Τόσα απλά.
–Εν τω μεταξύ όλοι μιλάνε για τους σεισμούς. Ενίοτε νομίζουν πως κουνήθηκαν κιόλας, χωρίς να έχει συμβεί το παραμικρό. Ούτε δόνηση κινητού δεν έχει συμβεί, όχι σεισμού.
Κι αυτοί κουνιούνται μόνοι τους.
–Πάντως μια καλή περίπτωση πρόβλεψης σεισμών και άλλων καταστροφών είναι ο πρωθυπουργός σας. Όπου πηγαίνει επίσκεψη κάτι κακό συμβαίνει. Γίνεται σεισμός, πυρκαγιά, λιποθυμάνε υπάλληλοι σε υπουργεία στη θέα του.
Γενικά, μαζί του ζεις το απρόοπτο και την περιπέτεια καθώς φαίνεται.
Βιώνεις το vivere pericolosamente.
Ενίοτε βιώνεις μόνο το pericolosamente, το vivere παίζεται.
Το είπα στο φίλο μου τον Απήγανο στον κήπο και φώναξε τρεις φορές το όνομά του αναστατωμένος.
Για να φωνάζει ο Απήγανος, «Απήγανο» είναι μάλλον σοβαρή η κατάσταση… δεν μου χει ξανατύχει.
–Το Σαββατοκύριακο έκανε φοβερή ζέστη. Είχα σκαρφαλώσει στη ντουλάπα και κατέβαινα μόνο αν υπήρχε σοβαρός λόγος. Κονσερβάκι δηλαδή ή κροκετίνια.
Πάλι καλά που η κόρη της κυρίας Στέλλας-με τον ωραίο καναπέ- δεν είναι καμιά περίεργη να με παίρνει στη θάλασσα. Θα μου πεις, δεν σ’ έχει πάρει γιατί δεν προλαβαίνει να πάει.
Ανησύχησα λίγο τώρα…κι αν με πάει στη θάλασσα; Που γυαλίζει και βουϊζει;
Καλά θ’ ανησυχήσω αργότερα, ας κλωτσήσω αυτό το μπαλάκι για λίγο.
–Αλήθεια, πως καταφέρνετε αν δεν σκοτώνεστε στο δρόμο σε τροχαία, να πνίγεστε σε θάλασσα και πισίνες;
«Kαι τι σε νοιάζει εσένα ρε παλιόγατο;», θα μου πεις…
Σωστά, τι με νοιάζει…το ερώτημα είναι αν νοιάζει εσάς, ώστε να κάνετε κάτι γι’ αυτό.
–Αυτός ο…Χατζηδράκης, Χατζηλάκης, κάπως έτσι, έμαθε λέει πως 60.000 πλούσιοι χρωστάνε στη ΔΕΗ 800 εκατομμύρια ευρώ κι αν η ΔΕΗ καταρρεύσει, θα καταρρεύσει, λέει, η χώρα.
Ε, να την κρατήσει στα στιβαρά του μπράτσα αυτός ο Χατζηδράκης…Χατζηνάκης… τέλος πάντων, να μην καταρρεύσει. Όχι τίποτ’ άλλο, θα βγει ο Καραμαβλής… Καραμαλάκης… πως τον λένε, και θα μιλήσει πάλι για «αποβράσματα της κοινωνίας».
Τι, Όχι;
–800 εκατομμύρια πόσο μας κάνουν σε κονσερβάκια; Μούμπλε…μούμπλε…
Πωωωωω!!!
Τόσα πολλά;;;;;
Xxxxxxxx!!!!
Κοτλέ διαγωνίως
Χαρίλαος
