Τον Απόλλωνα Νάξου οι περισσότεροι τον θυμόμαστε σε κακοκαιρίες εθνικές εορτές και κυρίως σε εκλογές, παίζοντας με τα .. νεύρα των κατοίκων του οικισμού
Απόλλωνας Νάξου.. Ένας από τους ωραιότερους οικισμούς στην βορειοανατολική πλευρά της Νάξου. Το λιμάνι που για χρόνια αποτελούσε σημείο αναφοράς της Κυριακάτικης εξόδου των κατοίκων στην ορεινή Νάξο, που απολάμβαναν μία βόλτα στη θάλασσα. Το λιμάνι που έως την δεκαετία του 60 έδινε οικονομική ανάσα σε όλα τα χωριά που έψαχναν έξοδο διά θαλάσσης αντί να κατέβουν στην πόλη. Και βέβαια, λόγω του Κούρου, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα του νησιού… Όμως, με το πέρασμα του χρόνου, ο Απόλλωνας άρχισε να χάνει την λάμψη του.
Το σμυρίγλι χάθηκε, οι κάτοικοι της ορεινής Νάξου δεν μπορούσαν να κατεβαίνουν κάθε Κυριακή για ψαράκι στο λιμάνι και συν τοις άλλοις, οι μόνιμοι κάτοικοι του Απόλλωνα είδαν ως λύση την μετακίνηση στην Αθήνα ή στην Χώρα της Νάξου.
Και έμειναν αυτοί που φυλάνε τις Θερμοπύλες. Χωρίς κυματοθραύστη στο λιμάνι με αποτέλεσμα το χειμώνα η θάλασσα να μπαίνει στα καταστήματά τους, με ελάχιστη αρωγή από το Δήμο, είτε αυτός ήταν της Δρυμαλίας, είτε ο Καλλικρατικός Νάξου και Μικρών Κυκλάδων..
Και το καλοκαίρι, είχαμε τα καλύτερα. Την κρατική εισβολή των εφοριακών. Λες και όλα τα κακά της Ελλάδας εντοπίζονταν εκεί. Οι κάτοικοι παλεύουν κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Με δρόμους που θυμίζουν κάτι από ειδικές αγώνων 4χ4. Με τους επισκέπτες να μην βρίσκουν τον οικισμό γιατί δεν υπάρχουν οι σωστές πινακίδες και με το Δήμο να τους κοιτάζει από … απόσταση. Ψέματα, τους θυμάται σε κάθε εκλογική μάχη. Όταν όμως γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης. Ποιος έκανε τα λιγότερα για αυτούς τους ανθρώπους.
Όπως και τα ΜΜΕ που τους θυμόμαστε όταν έχουμε εθνική εορτή κι αυτό γιατί είναι viral η παρέλαση με τους δύο ή τρεις μαθητές.. Α και όταν έχει συμβεί κάτι άσχημο.
Τις τελευταίες ημέρες και πάλι ο Απόλλωνας στο επίκεντρο. Για τα λύματα. Και πάλι, όλοι θυμόμαστε τον πανέμορφο αυτόν οικισμό. Αλλά με αρνητικό τρόπο. Και λογικό είναι οι κάτοικοι να ενοχλούνται. Όλο το χρόνο ζουν στην ανωνυμία. Παλεύουν για να σταθούν όρθιοι… Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε και την άλλη πλευρά; Τη φωτεινή… Αυτή που αναδεικνύει τον προορισμό και δίνει ελπίδα ζωής στις ψυχές που κατοικούν στον Απόλλωνα….
Τους το οφείλουμε, από τη στιγμή που δεν κάνουμε επί της ουσίας τίποτα άλλο απ ότι έχουν ανάγκη ώστε να ζουν με άνεση και κυρίως να έχουν κίνητρο παραμονής στο σπίτι τους
