Η άμμος στην κλεψύδρα έχει αδειάσει…. Υπολείπονται ελάχιστες ώρες έως την συμπλήρωση της 8ης Αυγούστου όπου η διοίκηση του Πανναξιακού ΑΟΝ θα πρέπει να δηλώσει το τμήμα μπάσκετ στη Γ’ Εθνική κατηγορία. Και όλα είναι στον αέρα. Γιατί;
Μπάσκετ. Βόλεϊ. Ποδόσφαιρο. Στίβος… Αγωνιστικά τμήματα που πριν από μερικά χρόνια ήταν κάτω από την ίδια σκέπη (Πανναξιακός ΑΟ) αλλά λόγω της ανάπτυξης που πήραν χωρίστηκαν. Και δημιουργήθηκαν μέσα από πολλές ζυμώσεις δύο ομάδες (Πανναξιακός ΑΟ και Πανναξιακός ΑΟΝ) που διατηρούν στις δυνάμεις τους από δύο τμήματα έκαστο. Ποδόσφαιρο – Στίβος η μία ομάδα (Πανναξιακός ΑΟ) και μπάσκετ – βόλεϊ η άλλη (Πανναξιακός ΑΟΝ).
Σήμερα, ο Πανναξιακός ΑΟΝ βρίσκεται στη θέση του Πανναξιακού ΑΟ όπως ήταν αυτός την περασμένη δεκαετία… Όταν είδε το μπάσκετ να ανδρώνεται και κατάλαβε ότι δεν χωρούσαν στην ίδια μασχάλη με το ποδόσφαιρο. Και έτσι χάρη στη βοήθεια του Φιλαθλητικού εάν δεν κάνω λάθος, είχαμε μία φιλική διάσπαση. Το ποδόσφαιρο πήρε μαζί του τον στίβο και το μπάσκετ πήρε το βόλεϊ. Όμως, τα χρόνια πέρασαν. Το βόλεϊ αναπτύχθηκε πιο γρήγορα –ίσως γιατί υπήρχε μία καλή μαγιά αθλητριών ή και παράγοντες που το αγάπησαν λίγο περισσότερο – και έφτασε έως την Α1 κατηγορία γυναικών και την Ευρωπαϊκή συμμετοχή. Όμως, και το μπάσκετ βρήκε το δρόμο του προς την εθνική κατηγορία. Και η διοίκηση του Πανναξιακού ΑΟΝ βρέθηκε πέρυσι να διαχειρίζεται δύο ομάδες σε εθνικό επίπεδο.
Μοιραία δεν τα κατάφερε. Και αναφερόμαστε όχι στο αποτέλεσμα αλλά στη διαδρομή όπου το ένα τμήμα λειτούργησε εις βάρος του άλλου. Αν και από τη πρώτη στιγμή είχε τεθεί το θέμα του διαχωρισμού των τμημάτων – κάτι που έγινε πιο έντονο από τον Ιανουάριο και μετά όταν και αποδείχτηκε ότι οι εξωαγωνιστικοί παράγοντες μείωσαν τη συμμετοχή τους στο οικονομικό ζήτημα – η τωρινή διοίκηση δεν το αποφάσισε. Κάτι που δεν έκανε όταν είχε την ευκαιρία. Στα μέσα της περασμένης χρονιάς που δημιουργήθηκε κρίση και ανέλαβε μία επιτροπή σωτηρίας, κάλλιστα θα μπορούσε να δρομολογήσει τις εξελίξεις ώστε από τον Μάιο να πάμε σε διαχωρισμό τμημάτων. Η έστω συνύπαρξη υπό την ίδια σκέπη αλλά με ανθρώπους που θα έχουν διάτρητους ρόλους ως προς τη διοίκηση των τμημάτων. Αντ΄ αυτού σιωπή. Η θέση των τωρινών παραγόντων του Πανναξιακού είναι γνωστή και έχει εκφραστεί ουκ ολίγες φορές. Για τους δικούς τους λόγους προτιμούν το βόλεϊ αντί του μπάσκετ. Δικαίωμά τους. Κάνουν όμως ένα μικρό λάθος. Όταν εκλέχθηκαν πέρυσι είχαν την λαϊκή εντολή για να τρέξουν και τα δύο τμήματα. Τόσο το μπάσκετ όσο και το βόλεϊ. Οπότε το να μην δηλώσουν – όπως ακούστηκε έντονα την τελευταία εβδομάδα – το μπάσκετ αύριο θα είναι ένα τεράστιο λάθος. Και κυρίως χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα.
Την Δευτέρα, αύριο δηλαδή, στις 8 Αυγούστου εκπνέει η προθεσμία για τη δήλωση συμμετοχής στο πρωτάθλημα της περιόδου 2016 – 17 για την Γ’ Εθνική κατηγορία. Ο Πανναξιακός πέρυσι κατάφερε με άνεση και παρά τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί να φτάσει στην παραμονή. Φέτος, βρίσκεται στον 2ο όμιλο του Νότου, όπου έχει ήδη αποχωρήσει μία ομάδα (από την Κρήτη) και έχει απέναντί της και τη Σαντορίνη. Πέρυσι το μάθημα ήταν σκληρό για όλους… Τόσο για τους παράγοντες όσο και για τους παίκτες και τους φιλάθλους. Φέτος, χάθηκε πολύτιμος χρόνος για την στελέχωση της ομάδας. Η μαγιά όμως υπάρχει. Οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε η ομάδα να έχει αξιοπρεπή παρουσία είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Αρκεί πάνω απ όλα να υπάρχει θέληση από τη διοίκηση. Και εμπιστοσύνη στα παιδιά που την περσινή χρονιά ίδρωσαν στο γήπεδο αλλά και έξω απ αυτό. Δυστυχώς δεν μπορούν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσουν καθαρά. Για λόγους δικούς τους. Και κατανοητούς. Και οι δύο πλευρές. Πάντα ευθύνονται για ότι συμβαίνει. Δεν είναι δυνατόν να ευθύνεται μόνο η μία πλευρά. Όπως επίσης ευθύνη έχουν και οι εξωαγωνιστικοί παράγοντες που εμφανίζονται ως …κομήτες, μένουν για μερικές ώρες και εξαφανίζονται περιμένοντας τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος για την επανεμφάνισή τους.
Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησαν ….τέρατα στο χώρο της παραλίας. Για το τι μέλλει γενέσθαι όσον αφορά το τμήμα μπάσκετ. Θέλω να πιστεύω ότι τίποτα απ αυτά δεν είναι αλήθεια. Ίσως γιατί είμαι περισσότερο ρομαντικός απ ότι πιστεύω. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δω και πάλι τα παιδιά του Πανναξιακού χαρούμενα να παίζουν μπάσκετ και τα αντίστοιχα κορίτσια βόλεϊ. Και τους θεατές να πανηγυρίζουν και να χαίρονται για κάθε εύστοχο καλάθι και πετυχημένο πόντο.
Αυτό που χρειάζεται είναι ξεκάθαρες κουβέντες και στρατηγικές. Η Νάξος έχει αθλητική παιδεία. Και έχει επιχειρηματίες που μπορούν να βοηθήσουν τις ομάδες. Αρκεί να υπάρχει προγραμματισμός. Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι μία αδυναμία. Κακό είναι να υπεκφεύγεις και να μην αντιμετωπίζεις τον άλλο κατάματα…
