Η σκηνοθέτις Ισαβέλλα Μαυράκη γράφει για τη δική της Σχοινούσα.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα µικρό µικρό νησάκι, όλο δαντέλα κι οµορφιά. Το έλεγαν Σχοινούσα. Εγώ µικρή ακόµα τότε, τριάντα χρόνια πριν, είχα γυρίσει σχεδόν όλα τα ελληνικά νησιά. Αναζητούσα αυτό το ένα που θα ήταν η φυγή µου, όταν δυσκόλευε η καθηµερινότητα. Σύντοµα κατάλαβα πως είµαι οπαδός των Κυκλάδων.
Της Ισαβέλλας Μαυράκη (*)
Ήλιος, θάλασσα, γαλαζοπράσινα νερά, χρυσές παραλίες και ελάχιστη βλάστηση. Είχα αποκλείσει τα µεγαλύτερα τουριστικά νησιά, ώσπου ένα καλοκαίρι µε τον σύντροφό µου Ντίνο Κατσουρίδη και παρέα βρέθηκα στην Αµοργό. Αν σας πω πως κι αυτήν τη βρήκα µεγάλη!
Μια µέρα µε τον Τάσο Ψαρά, εντελώς συµπτωµατικά, κάναµε µια ηµερήσια εκδροµή στη Σχοινούσα. Πρώτη φορά άκουγα το όνοµά της. Αυτές οι λίγες ώρες που βρέθηκα και περπάτησα πάνω σ’ αυτό το νησί ήταν καθοριστικές.
Ένιωσα αυτό που λένε κεραυνοβόλο έρωτα! Δεν µου έφευγε στιγµή από το µυαλό.
Έτσι, όταν πήραµε το καράβι της επιστροφής και από τα µεγάφωνα ακούστηκε η ανακοίνωση για Σχοινούσα, εγώ άφησα την παρέα και τον Ντίνο και κατέβηκα µόνη µου στο νησί!
Το ένστικτό µου επιβεβαιώθηκε.
Η Σχοινούσα δεν είναι µόνο όµορφη. Είναι και ιδιαίτερη. Υπέροχες και πολλές παραλίες (µετράς τουλάχιστον 20 µεγάλες και βατές αµµουδιές, ανάµεσά τους το Λιβάδι, η Αλυγαριά, η Ψιλή Άµµος, αλλά και το Τσικούρι και ο Αλµυρός που αγαπώ ιδιαίτερα) και δύο όµορφα χωριά, τη Χώρα (Παναγιά) και τη Μεσαριά. Λιτή και σεµνή, η Παναγιά µπορεί να µην είναι τόσο πληθωρική όπως άλλες νησιωτικές Χώρες, ξέρει όµως να σε γοητεύει µε έναν εντελώς δικό της τρόπο.
Η Μεσαριά, πάλι, σε κάνει σαν να νιώθεις σαν σε µεξικάνικο τοπίο: πέτρινα σπίτια, αµµόλοφοι, φοίνικες και φραγκοσυκιές. Οι κάτοικοι του νησιού γλεντζέδες, φιλόξενοι αλλά και βαθιά φιλοσοφηµένοι.
Με τον Ντίνο αγοράσαµε ένα κοµµάτι γης και φτιάξαµε ένα σπίτι. Έκανα ένα ντοκιµαντέρ µε τίτλο «Σχοινούσα, το νησί του ήλιου» και µέσα από αυτό έµαθα και εγώ πολλά πράγµατα για το νησί. Τώρα πια τον µισό χρόνο βρίσκοµαι εκεί.
Έτσι αποφάσισα να γίνω µόνιµη κάτοικος και µετέφερα και τα εκλογικά µου δικαιώµατα.
Σαν επίλογο έχω να πω πως όσο µικρή κι αν είναι η Σχοινούσα δεν σταµατάς ποτέ να την ανακαλύπτεις και να εκπλήσσεσαι ευχάριστα.
Αυτός ο µεγάλος έρωτας συνεχίζει να ζει µες στις δεκαετίες και ξέρω πως δεν θα µε προδώσει ποτέ!
* Η Ισαβέλλα Μαυράκη είναι σκηνοθέτις.
Αρθρο για την σελίδα Athensvoice.gr
