Οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Νάξου απέδωσαν με εξαιρετιό τρόπο φόρο τιμής στον Ιάκωβο Καμπανέλλη μέσα από τη δράση “Μία συνάντηση κάπου αλλού” (photo)
Χαμόγελα και ικανοποίηση… Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης σίγουρα θα χαμογελούσε το βράδυ του Σαββάτου βλέποντας από ψηλά, τα παιδιά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Νάξου… Μέσα από τη δράση “Μία συνάντηση κάπου αλλού” που ουσιαστικά δεν είναι άλλο από ένα θεατρικό αναλόγιο μέσα από το οποίο πέρασαν οι σταθμοί και τα μεγάλα γεγονότα που διαμόρφωσαν τον τρόπο γραφής του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Σαράντα θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια, μορφές επιθεώρησης και πάμπολλα ποιήματα που γίνανε τραγούδια είναι ο απολογισμός ενός έργου, πυκνού σε νοήματα, καταγραφή μιας ολόκληρης εποχής από την μεταπολεμική Ελλάδα ως σήμερα.
Και μέσα από το κείμενο της εκπαιδευτικού Ειρήνης Ζαράνη έχουμε εικόνα απ όσα έγιναν το βράδυ του Σαββάτου (16/07) στον προαύλιο χώρο του 1ου Γυμνασίιου Νάξου…
Τι αναφέρει; “Το Σάββατο 16 Ιουλίου τιμήθηκε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στη Νάξο σε μία μικρή, απλή κι όμορφη εκδήλωση που, πιστεύω, ταίριαζε και με τον χαρακτήρα του. Μαθητές και μαθήτριες τριών σχολείων της Νάξου -ΓΕΛ Νάξου-“Μανόλης Γλέζος”, 1ο και 2ο Γυμνάσιο Νάξου- ένωσαν τις φωνές τους και παρουσίασαν, σε κείμενα της κυρίας και μεγάλης δασκάλας του θεάτρου, Φιιλιώ Δενδρινού, ένα απάνθισμα της ζωής και των έργων του μεγάλου αυτού διανοητή.
Τα παιδιά, παρά τη μικρή ηλικία τους και τις σποραδικές γνώσεις τους για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, καθώς κείμενά του, δυστυχώς, δεν εμπεριέχονται στα σχολικά εγχειρίδια, κατάφεραν να εμβαθύνουν στη σκέψη και στα μηνύματά του, κάτι που φάνηκε από την αξιοπρέπεια και τη ζωντάνια, με τα οποία ανέδειξαν γεγονότα της ζωής του και σημαντικά στοιχεία της φιλοσοφίας του. Κι όλα αυτά σε μικρό χρονικό διάστημα και με τις δύσκολες συνθήκες που όλοι κι όλες βιώνουμε τα τελευταία χρόνια λόγω της πανδημίας.
Η αφοσίωση των παιδιών φάνηκε, άλλωστε, κι από το ότι έκαναν πρόβες μέχρι και τις 15 Ιουλίου, ενώ θα μπορούσαν να διαθέσουν διαφορετικά τον ελεύθερο χρόνο τους, ενώ κάποια από αυτά δούλευαν, παράλληλα. Προσωπικά, ως μία από τις τρεις εκπαιδευτικούς, που συμμετείχαν στο όλο εγχείρημα βίωσα τη γέννηση του πραγματικού θεάτρου μέσα από τη διδασκαλία και τον γλυκό τρόπο της κυρίας Δενδρινού απέναντι στα παιδιά, την οποία κι ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Ευγνωμοσύνη νιώθω κι απέναντι, φυσικά, στον κύριο και την κυρία Λαμπρινουδάκη που υπήρξαν οι εμπνευστές και γεννήτορες της όλης ιδέας. Μεγάλο ευχαριστώ αξίζει και στους γονείς των παιδιών που μας εμπιστεύτηκαν και μας υποστήριξαν όλο αυτό το διάστημα.
Τέλος, ευχαριστούμε τον Δήμος Νάξου Και Μικρών Κυκλάδων για τη διάθεση του χώρου και την ανάδειξη της εκδήλωσης, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης (naxospress, naxostimes και cycladesvoice) για τη φιλοξενία της εκδήλωσης στις πλατφόρμες τους, τον κύριο Δεουδέ για την τεχνική υποστήριξη και, φυσικά, τις εξαιρετικές συναδέλφισσες Ιωάννα Κατσούλη και Evdoxia Psarra. Πάνω από όλα, όμως, όλους κι όλες εκείνους/ες που μας τίμησαν με την παρουσία τους”.
Δενδρινού: ” Το ταξίδι στο χρόνο”
Ενδιαφέρουσα όμως και η τοποθέτηση της κας Δενδρινού… Και η οποία στη δική της σελίδα ανέφερε: Συναντηθήκαμε εκεί στον γενέθλιο τόπο , ένας αόρατος θίασος ,οι ήρωες των έργων σου ,ένας ΔΕΙΠΝΟΣ , χωρίς ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΥΣ κι ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΥΣ . Όμως ήσαν όλοι εκεί γεμάτοι χαρά στη γιορτή προς τιμήν σου. Ήρθανστη Νάξο, στον τόπο σου, κατ ευθείαν από τη ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ να σε χειροκροτήσουν.Πρώτοι έφτασαν των νιάτων σου οι ήρωες,τους θυμάσαι; ΧΟΡΕΥΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΤΑΧΥΑ την ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ .
Ήρθε μαζί τους κι εκείνος ο μοναχικός που μπάλωνε τις τρύπες της ζωής του κι οταν μιλούσαν γι αυτόν έλεγαν , ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΟΥ . Ήρθε και κάθισε με τους φίλους του της ΑΥΛΗΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Μιλούσαν για την ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ενώ ο ΓΟΡΙΛΑΣ ΚΙ Η ΟΡΤΑΝΣΙΑ , έκαναν πάλι φασαρία φωνάζοντας δυνατά ΒΙΒΑ ΑΣΠΑΣΙΑ! Κάτω στην ακρογιαλιά μου φάνηκε μια στιγμή πως είδα το καράβι του Οδυσσέα. Αχ Οδυσσέα, του φώναξα, ΟΔΥΣΕΑ ΓΥΡΙΣΕ ΣΠΊΤΙ δεν χρειάζεται πια να μένεις στην ΑΠΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΡΗΜΕΝΩΝ ,ΕΧΘΡΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΣΟΥ κι ΜΠΑΜΠΑΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ δε λέει να κουραστεί να υπάρχει. Σαν τι να μα στε άραγε οι καημένοι οι άνθρωποι; Κάτι ξεκούρδιστα ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΙΑ ΒΙΟΛΙ ΚΑΙ ΟΡΧΗΣΤΡΑ, κρυμμένα κάτω από, ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ ,γιατί δεν το γνωρίζαμε οι άμοιροι πως Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ για ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ.
