Κυκλοφόρησε η σειρά «Εβραίοι» του Ιστορικού Αρχείου της Γραμματείας του Βατικανού – Τι μπορούμε να διαβάσουμε
Με εντολή του Πάπα Φραγκίσκου, είναι ανοικτή σε όλους η πηγή που διατηρεί τα αιτήματα για βοήθεια που, μετά την έναρξη των ναζιστοφασιστικών διώξεων, απευθύνουν Εβραίοι από όλη την Ευρώπη στον Πάπα Πίο 12ο. Πρόκειται για συνολικά 170 τόμους που ισοδυναμούν με σχεδόν 40.000 αρχεία. Προς το παρόν είναι διαθέσιμο το 70% του υλικού και αργότερα θα εμπλουτιστεί με τους τελευταίους τόμους των οποίων η τακτοποίηση βρίσκεται σε εξέλιξη.
«Ναι σήμερα Σας γράφω, για να σας παρακαλέσω να με βοηθήσετε από μακριά». Χιλιάδες αρχειακά έγγραφα δίνουν φωνή σε απεγνωσμένα αιτήματα για βοήθεια. Όπως αυτή του 23χρονου Γερμανού Werner Barasch, «ισραηλιτικής καταγωγής» βαφτισμένου το 1938, ο οποίος στις 17 Ιανουαρίου 1942, από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μιράντα ντε Έμπρο στην Ισπανία, κάνει μια ύστατη προσπάθεια προκειμένου να μπορέσει να αποφυλακιστεί. Τελικά είχε την ευκαιρία να επανενωθεί με τη μητέρα του, που το 1939 κατέφυγε στην Αμερική «για να μου προετοιμάσει μια νέα ζωή», γράφει ο νεαρός.
Όλα ήταν έτοιμα για να μπορέσει να φύγει από τη Λισαβόνα, το μόνο που χρειαζόταν ήταν η παρέμβαση «ενός εξωτερικού ατόμου» για να συναινέσουν οι αρχές στην απελευθέρωσή του. «Για όσους δεν έχουν βοήθεια έξω, υπάρχει λίγη ελπίδα», εξηγεί με λίγα, αλλά γλυκά λόγια. Έγραψε τότε σε μια παλιά Ιταλίδα φίλη του, παρακαλώντας την να απευθυνθεί στον Πάπα Πίο ΙΒ’ για να παρέμβει εκ μέρους του ο Αποστολικός Νούντσιος στη Μαδρίτη, γνωρίζοντας ότι: «Άλλοι με αυτήν την παρέμβαση από τη Ρώμη μπόρεσαν να φύγουν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης».
Η Γραμματεία του Κράτους του Βατικανού ασχολήθηκε με την υπόθεση μόλις λίγες ημέρες αργότερα, θέτοντας υπόψη του Νούντσιου της Μαδρίτης την υπόθεση. Τότε το αρχείο σιωπά. Σιωπή υπάρχει για την τύχη αυτού του νεαρού Γερμανού φοιτητή. Όπως και με την πλειονότητα των αιτημάτων για βοήθεια που επιβεβαιώθηκαν από άλλα αιτήματα, το αποτέλεσμα δεν αναφέρθηκε ελπίζοντας πώς η έκβαση των υποθέσεων ήταν επιτυχημένη…
Η τότε Ιερά Σύνοδος των Εκτάκτων Εκκλησιαστικών Υποθέσεων, (σημερινό υπουργείο Εξωτερικών), ανέθεσε σε έναν διπλωματικό υπάλληλο (Mons. Angelo Dell’Acqua) να ασχοληθεί με τα αιτήματα για βοήθεια που έφταναν από όλη την Ευρώπη στον Πάπα, με στόχο την παροχή κάθε δυνατής βοήθειας.
Τα αιτήματα στόχευαν στην απόκτηση βίζας ή διαβατηρίων για εκπατρισμό, άσυλο, επανένωση με μέλη της οικογένειας, απελευθέρωση από κράτηση, μεταφορές από το ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο άλλο, ειδήσεις για κάποιο συγγενή, προμήθειες τροφίμων ή ρουχισμού, οικονομική υποστήριξη, πνευματική υποστήριξη κι άλλα.
Καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις αποτελούσε μια πράξη, η οποία αφού εξεταζόταν και ολοκληρωνόταν, φυλασσόταν σε μια σειρά φακέλων με τίτλο “Εβραίοι”. Χιλιάδες πολίτες διωκόμενοι επειδή ανήκαν στην εβραϊκή θρησκεία στρεφόταν στο Βατικανό γνωρίζοντας ότι άλλοι είχαν ήδη λάβει βοήθεια – όπως γράφει ο νεαρός Werner Barasch.
Τα αιτήματα έφταναν στη Γραμματεία του Κράτους του Βατικανού και τότε ενεργοποιούνταν όλοι οι διαθέσιμοι διπλωματικοί δίαυλοι σε μια προσπάθεια παροχής κάθε δυνατής βοήθειας, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη την πολυπλοκότητα της πολιτικής κατάστασης σε παγκόσμια κλίμακα.
(πηγή: vaticannews.va)
Με πληροφορίες από τη σελίδα kantam.gr
