Η πρώτη τηλεόραση στη Νάξο και δη στην Κωμιακή… Με την αρωγή του Μανώλη Κορρέ μέσα από την εφημερίδα “Κορωνϊς” τον Απρίλιο του 1972 .
Καλοκαίρι του 1971 και στη Νάξο εμφανίζονται οι πρώτες τηλεοράσεις στην ορεινή Νάξο.. Πριν από αρκετό καιρό είχαμε δημοσιεύσει την ιστορία της πρώτης τηλεόρασης στον Απείρανθο.
Μέσα από τη σελίδα istorima.org (παρουσίαση και σε εμάς εδώ) και με πρωταγωνιστή τον Μανόλη Μπαρδάνη. Οταν είχε αναφέρει ότι “Στη σάλα μας εκεί που κοιμόμαστε, δίπλα στη ντουλάπα ήταν η συρταριέρα. Και πάνω στη συρταριέρα έμελλε να μπει η πρώτη τηλεόραση που ήρθε στο χωριό», Η χρονολογία ήταν 1971 και η τηλεόραση ασπρόμαυρη. Στο σπίτι της οικογένειας μαζευόταν όλη η γειτονιά.
Τώρα πάμε στην Κωμιακή. Ιδια χρονιά.. Και οδηγός μας ο Μανώλης Κορρές, σε χρονογράφημα από την εφημερίδα “Κορωνίς”.. Βέβαια, η δημοσίευση είχε γίνει ένα χρόνο αργότερα, τον Απρίλιο του 1972. Ας δούμε τι αναφέρει και το ρόλο του Γαρμπή στη σωστή λειτουργία της “Ντηλεόρασης”…
‘’…Η τηλεόραση λειτουργεί εδώ και 10 μήνες . Στην αρχή φάνηκε αδύνατο να ‘’δείξει’’ . Αιτία ήταν η θέση του χωριού . Βέβαια ο πρώτος οικιστής δεν μπορούσε να προβλέψει , πως τα βουνά θα εμπόδιζαν την εικόνα της τηλεοράσεως στη θέση αυτή που έκτιζε το χωριό . Την λύση έδωσε η κεραία που τοποθετήθηκε στο ‘’Διόδι’’ .
Πάντως είναι γεγονός , πως υπάρχει τηλεόραση σε ένα από τα καφενεία του χωριού , το οποίο από τη πρώτη στιγμή , όπως ήταν επόμενο , γνώρισε και θαμώνες .. άλλου τύπου . Πρώτα δύο , τρεις παρέες γεροντάκια τα απόβραδα τόστρωναν στο εξηνταέξι και στο σκαμπίλι . Τώρα εκτός από τα γεροντάκια υπάρχουν και γερόντισσες :
-Που πάς τέτοια ώρα κερά Κατερίνα?
-Πάω στη ντηλεόραση .
Το λέει και προχωρεί για να μη καθυστερήσει και χάσει την πρωτοκαθεδρία . Μέχρι τώρα , όχι σπάνια , άκουε κανείς στις συζητήσεις : ‘’Σήμερα εξεγελάστηκα και δεν άκουσα τη Μαρίνα , ή τη Λαμπρινή ‘’ . Σε λίγο δε θα είναι παράξενο ν’ ακούμε από τα ίδια στόματα : ‘’Κρίμα , σήμερα δεν πρόφθασα να δω τον άγνωστο πόλεμο ‘’ .
Στις γερόντισσες αρέσουν όλες οι εκπομπές , τις ενοχλούν κάπως οι μακρυμάλληδες , βέβαια δεν συμβαίνει το ίδιο με τα κοριτσόπουλα . Οι διανοούμενοι του χωριού πηγαίνουν να μάθουν τα νέα και να τα σχολιάσουν και οι πιτσιρίκοι , τι άλλο να δουν ποδόσφαιρο .
Αλλ΄ όμως η τηλεόραση δεν έκαμε μόνο τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν , ως προς ορισμένες τουλάχιστον ενέργειες τους , έκαμε ν’ αλλάξει και το ίδιο το καφενείο . Δηλαδή πρώτα είχε διάταξη καφενείου , όπου σερβιρόταν καφές , γλυκά κουταλιού , καμιά ρακιά , κανένα κιτράκι . Τώρα έχει διάταξη κινηματογράφου και είναι δυνατόν ν’ ακούσεις :
-Κυρ Νικόλαααα , ένα φράγκο πασατέμπο .
Η τηλεόραση σαν κάτι καινούργιο και φυσικά σημαντικό για ένα χωριό , δεν μπορούσε να μη δημιουργήσει και τ’ απαραίτητα ανέκδοτα . Μια παρέα προσπαθούσε να πείσει ένα βοσκαρούδι , πως τον έδειξε η τηλεόραση την ώρα που περνούσε στο Διόδι .
Άλλη φορά , επειδή οι καιρικές συνθήκες δημιουργούσαν προβλήματα λόγω μήκους κεραίας , ρώτησε ένας πελάτης τον καφετζή :
-Απόψε Νικόλα , θάχει τηλεόραση?
Την απάντηση πρόφθασε και την έδωσε ο διπλανός του :
-Αν θέλει ο Γαρμπής θάχει τηλεόραση .
Και πράγματι ο μόνος που δεν είδε με καλό μάτι την τηλεόραση στο χωριό ήταν ο Γαρμπής και με το δίκιο του άλλωστε , αφού οι χριστιανοί τοποθέτησαν την κεραία μέσ’ το μάτι του . Προς το παρόν η τηλεόραση του κυρ. Νικόλα είναι η μοναδική . Έπειτα από μερικά χρόνια πιθανόν να υπάρχουν τόσες όσα τα ραδιόφωνα και τα πικάπ .’’
