Το Express Scopelitis νωρίς το πρωί της Δευτέρας έχει αφήσει τα Κατάπολα, προσεγγίζει την Αγιάλη και ο πατήρ Αντώνιος με την εικόνα του Αγίου Νικολάου τους υποδέχεται (photo – video)
Αιγιάλη Αμοργού…. Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 6 Δεκεμβρίου. Και ο πατήρ Αντώνιος κρατώντας την εικόνα του εορτάζοντα Αγίου Νικολάου είναι στο λιμάνι… Ο λόγος; Αυτοί που γνωρίζουν καταλαβαίνουν άμεσα. Σε λίγο εμφανίζεται το Express Scopelitis. Έχει αφήσει τα Κατάπολα, έρχεται στην Αιγιάλη και ετοιμάζεται για το ημερήσιο δρομολόγιο του προς Μικρές Κυκλάδες και Νάξο.
Ο πατήρ Αντώνιος – όπως βλέπετε και στις εικόνες που υπάρχουν στη σελίδα Art (Amorgos Running team) – υποδέχεται το πλήρωμα του πλοίου και ο ένας μετά τον άλλο προσκυνούν ευλαβικά την εικόνα και παίρνουν το δρόμο της …ρουτίνας. Για κάποιους είναι απλά ένα δρομολόγιο και τίποτα περισσότερο. Για τους ίδιους, τον cpt Γιαννη και Δημήτρη, τα μέλη του πληρώματος είναι κάτι περισσότερο από μια δουλειά. Είναι λειτούργημα γιατί ξέρουν ότι εάν το δρομολόγιο αυτό δεν ολοκληρωθεί, τότε κάποιοι στις Μικρές Κυκλάδες δεν θα έχουν προϊόντα πρώτες ανάγκης, φάρμακα ή και αλληλογραφία. Ναι, για τους κατοίκους των Μικρών Κυκλάδων, στην εποχή του internet το χαρτί ως μέσο επικοινωνίας υπάρχει ακόμη…
Όσο για τον Άγιο Νικόλαο; έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στα Μύρα της Λυκίας, εξ ου και το «ο Άγιος Νικόλας των Μύρων», αλλά και του Μπάρι, μια και εκεί θησαυρίζεται το άγιο λείψανό του. Ήταν γόνος ευσεβούς και πλούσιας οικογένειας, έμεινε όμως νωρίς ορφανός. Νεαρός ακόμα μετέβη στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο και επιστρέφοντας στη Μικρά Ασία χειροτονήθηκε ιερέας. Ασκητής αρχικά και ηγούμενος αργότερα στη Μονή Σιών των Μύρων, έμελλε να αναγορευτεί τελικά Αρχιεπίσκοπος της πόλης.
Η προσφορά του στην φροντίδα των αναξιοπαθούντων ήταν σπουδαία· ίδρυσε νοσοκομεία και ιδρύματα, ενώ πρωτοστάτησε με την πίστη οδηγό του στην προστασία των διωκομένων από τους Ρωμαίους χριστιανούς. Ο ίδιος υπέστη βασανιστήρια κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού και μόνον με την έλευση του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον αυτοκρατορικό θρόνο του Βυζαντίου επέστρεψε στα θρησκευτικά του καθήκοντα.
Στο ναό που φέρει το όνομά του στα Μύρα της Λυκίας, σήμερα Ντέμρε, ή σε ό,τι έχει απομείνει από αυτόν, τελείται ανήμερα της γιορτής του λειτουργία, την οποία παρακολουθούν επισκέπτες χριστιανοί αλλά και μουσουλμάνοι.
Από τα Μύρα ήταν που όταν ο Άγιος πέθανε, στις 6 Δεκεμβρίου του 343, ναυτικοί πήραν τα λείψανά του το 1087 και τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Κατά την παράδοση, το σώμα του ανάβρυζε μύρο τόσο όταν απεβίωσε, εξ ου και το προσωνύμιο «μυροβλύτης», όσο και κατά τη λειτουργία υποδοχής του λειψάνου στο ιταλικό λιμάνι.
Ένα από τα πιο μεγάλα θαύματα του Αγίου, τον έκαναν τελικά προστάτη των ναυτικών. «Άγιε μου Νικόλα βόηθα», είναι η επίκληση όλων των θαλασσινών. Η παράδοση λέει ότι ενώ ταξίδευε προς τους Αγίους Τόπους, έπιασε φουρτούνα φοβερή θέτοντας σε κίνδυνο πλοίο και επιβάτες. Ο Άγιος Νικόλαος όμως προσευχήθηκε και η θάλασσα καταλάγιασε. Κι όταν ένας ναυτικός έπεσε από το κατάρτι και έχασε τη ζωή του, ο Αϊ Νικόλας πάλι προσευχήθηκε και ο αδικοχαμένος αναστήθηκε… Όλος ο ελληνισμός τιμά τον Άγιο Νικόλαο όπου κι αν βρίσκεται. Δεν είναι τυχαίο ότι και η μόνη ελληνορθόδοξη εκκλησία στην καρδιά της Νέας Υόρκης φέρει το όνομά του.
Τη μνήμη του Αγίου τιμά και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και στο πρόσωπο αυτού του ταπεινού και θαυματουργού Αϊ Νικόλα από τα Μύρα της Μικράς Ασίας εδράζεται όλο το δυτικό αφήγημα του ερυθρόλευκου γενειαφόρου γερούλη, που φέρνει δώρα στα παιδιά τις γιορτές· αυτού που ονομάζεται Σάντα Κλάους. Είναι ο δικός μας Αϊ Βασίλης!
