Η Ελευθερία Ψυχογιού μας μεταφέρει εικόνες από την εορταστική ατμόσφαιρα ελέω Παναγιάς Χωζοβιώτισσας … Γιατί αναφέρει ότι οι πολιτικοί οφείλουν να σκέφτονται τους πολίες και να είναι προσεκτικοί με τις πράξεις τους Και βέβαια πάντα υπάρχει η εξαίρεση
Χωζοβιώτισσα με πανδημία…
Σήμερα γιορτάζει η Αμοργός! Άνθρωποι απ’ όλο το νησί, άνθρωποι κι από άλλα νησιά, άνθρωποι από παντού ήρθαν να γιορτάσουν μαζί μας.
Της Ελευθερίας Ψυχογιού
Στον εσπερινό περίμεναν υπομονετικά στην είσοδο, να προσκυνήσουν με ευλάβεια. Αποδέχτηκαν τους κανόνες, τις μάσκες, τις αποστάσεις. Προκειμένου να μην υπάρξει συνωστισμός, περίμεναν υπομονετικά να βγουν κάποιοι για να μπουν κάποιοι άλλοι.
Σε κάθε πανήγυρι έρχονται και πολιτικά πρόσωπα. Το γιατί έρχονται αυτοί το ξέρουν. Ξέρω όμως ότι ο Χριστός ήρθε στη γη για όλους τους ανθρώπους, να τον ακολουθούμε με καρδιά ταπεινή γεμάτη με ευλογία και αγάπη. Όταν λοιπόν πολιτικά πρόσωπα παράκαμψαν την σειρά των όσων περίμεναν, των όσων είχαν ξεπαγιάσει και δεν παραπονέθηκαν, των όσων είχαν προβλήματα υγείας και δεν ζήτησαν προνομιακή μεταχείριση, μια δυσφορία την ένοιωσα.
Ποιοι νομίζουν ότι είναι; Τι νομίζουν ότι είναι και παρακάμπτουν τους νόμους που επιβάλλουν και αγνοούν τον διπλανό τους, προσπερνούν τους πάντες λες και όλα είναι υποτακτικά δικά τους; Πόσο θεολογικά άκυρη είναι μία τέτοια συμπεριφορά και πόσο επίσης συνταγματικά απαράδεκτη; Πόσο η προσωπική ευθύνη αφορά εμάς κι αυτοί έχουν την έπαρση κάθε στιγμή να θεωρούν ότι δεν έχουν καμία;
Γιατί κάθε πολίτης σεβάστηκε την συνθήκη του εορτασμού σε συνθήκες πανδημίας και τον επόμενο προσκυνητή και έβγαινε σε πέντε ή δέκα λεπτά κι αυτοί που έπρεπε να είναι το παράδειγμα ως πολιτικά πρόσωπα έγινα παράδειγμα προς αποφυγή με την αλαζονεία τους; Απέναντι στο Θεό είμαστε όλοι ίσοι.
Προφανώς αυτό τους διαφεύγει. Προφανώς η έπαρση δεν τους επιτρέπει να το δουν. Προφανώς αυτός είναι ένας απίστευτα προσβλητικά φαρισαϊσμό.
Η γιορτή μας, η γιορτή της Χωζοβιώτισσα έχει πολλά , κρατάει μια μυσταγωγία. Οι τύποι αυτοί της πολιτικής σκηνής δεν είναι ικανοί να την νοιώσουν. Είναι τόσο πολύ για το θεαθήναι, παγιδευμένοι μέσα στον μικρόκοσμό τους που δεν μπορούν να κατανοήσουν την ταπείνωση στην θρησκευτικότητα.
Στην αρχή τους θύμωσα. Τώρα τους λυπάμαι. Ανέβηκαν περισσότερα από τρακόσια σκαλιά για να πουλήσουν μια μούρη που δεν έχουν. Δίπλα μας , στην αναμονή ήταν ένα μοναδικό κατακόκκινο φεγγάρι να μας γαληνεύει. Το προσπέρασαν κι αυτό, όπως κι εμάς.
Ανίκανοι να δουν την ομορφιά. Ανίκανοι να νοιώσουν την χαρά του κόπου όσων μαγείρεψαν για όλους. Ανίκανοι να δουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι στο νησί έχουν τις ελπίδες τους σε μια Παναγιά γιατί αυτοί οι ανίκανοι δεν τους άφησαν καμία άλλη ελπίδα με τις πολιτικές επιλογές τους.
Εντούτοις η ικανότητα να πιστεύουμε κάπου μας δίνει τεράστια δύναμη και γινόμαστε ακόμη πιο δυνατοί όταν κατανοούμε την φτήνια αυτών που νομίζουν ότι μας διαφεντεύουν. Χρόνια Πολλά σε όλους!!!
Υ,Γ,: Πάντα ανεξαρτήτου ιδεοληψίας κάποιοι κάνουν την διαφορά. Ένα μπράβο στον Γιάννη Μαργαρίτη που περίμενε με ευγένεια στην σειρά σήμερα στον Εσπερινό του μοναστηριού έκανε την διαφορά, Να ναι καλά γι αυτό!
