Η Αμερικανίδα ποιήτρια Andrea Applebee, η οποία ζει στην Ελλάδα, περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως τυφλή με έναν σκύλο οδηγό, στις φετινές της διακοπές – “Αστεία, άβολη και επικίνδυνη εμπειρία” η εμπειρία της στην Σίφνο
“Οι δρόμοι δεν είναι προσβάσιμοι, αντιθέτως είναι επικίνδυνοι. Στον κυρίως πεζόδρομο γινόντουσαν έργα αλλά πάντα ένας εργάτης με έπαιρνε από το μπράτσο να με κατευθύνει. Το ίδιο και στη διασταύρωση του λεωφορείου στην Απολλωνία”.. Ποιος το αναφέρει; Μα η Αμερικανίδα ποιήτρια Andrea Applebee, η οποία ζει στην Ελλάδα και περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως τυφλή με έναν σκύλο οδηγό, στις φετινές της διακοπές.. Η ανάρτησή της έγινε στη σελίδα “Σκύλοι Οδηγοί Λάρα-Lara Guide Dog School”, στο favebook και πριν αρχίσουμε το ανάθεμα καλό θα είναι να κρατήσουμε και τα θετικά.
Την προσπάθεια εργατών και ανθρώπων του νησιού να βοηθήσουν την Αμερικανίδα να προχωρήσει στο δρόμο και ένα από τα βασικά της συμπεράσματα “δεν έχουμε εξοικείωση” με συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα όσον αφορά τη μετακίνησή τους. Είτε είναι με κινητικά προβλήματα, είτε με όρασης και χρησιμοποιούν σκύλους… Εχουμε τη καλή διάθεσή να τους βοηθήσουμε. Αλλά ως κοινωνία και πολιτεία δεν έχουμε κάτι για να κάνουμε τη ζωή τους καλύτερη..
Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση της Andrea Applebee
“Ταξιδεύοντας στα ελληνικά νησιά ως τυφλή με έναν σκύλο οδηγό είναι εκπληκτική, αστεία, δύσκολη, άβολη, και μερικές φορές επικίνδυνη εμπειρία. Κάθε νησί είναι διαφορετικό και φυσικά κάθε κοινότητα έχει διαφορετική σχέση με τους ανάπηρους και τα ζώα. Το κοινό τους σημείο είναι η έλλειψη εξοικείωσης με τυφλούς. Τους 2 μήνες που έμεινα στη Σίφνο έζησα μερικές όμορφες εμπειρίες με ανθρώπους που με εξυπηρέτησαν να βρω το δρόμο προς τη θάλασσα, πίσω στο τραπέζι μου, ενώ μανάβηδες διάλεξαν για εμένα με φροντίδα τα τρόφιμα.
Οι δρόμοι δεν είναι προσβάσιμοι, αντιθέτως είναι επικίνδυνοι. Στον κυρίως πεζόδρομο γινόντουσαν έργα αλλά πάντα ένας εργάτης με έπαιρνε από το μπράτσο να με κατευθύνει. Το ίδιο και στη διασταύρωση του λεωφορείου στην Απολλωνία. Ο ελεγκτής κατέβαινε για να περάσουμε μαζί απέναντι. Οι κίνδυνοι το έκαναν πολύ αγχωτικό να παίρνω μαζί μου στη θάλασσα και στο λεωφορείο τον σκύλο οδηγό μου, γι’ αυτό μοιραζόμασταν το πρωί και το βράδυ τις στιγμές μας στο χωριό”.
