Κι αίφνης στις παραλίες της Νάξου για να βρεθείς σε μία ξαπλώστρα πρέπει να πληρώσεις “ελάχιστη κατανάλωση” στα τριάντα (κατά μ.ο) ευρώ… Είναι ηθικό; Είναι νόμιμο; Τι αναφέρει ο αντίλογος
Ξεκινάμε από τα απλά… Η εικόνα που υπάρχει στο κεντρικό άρθρο είναι απλά για να δικαιολογήσει τον τίτλο «Ξαπλώστρες» στη Νάξο και τίποτα περισσότερο…
Πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο.. Και έχει να κάνει με την καταγγελία από ουκ ολίγους φίλους της ιστοσελίδας που μας μεταφέρουν ότι «για να βρούμε θέση σε μία παραλία που έχει ξαπλώστρες, πρέπει να πληρώσουμε … ελάχιστη κατανάλωση και μάλιστα ως μέσο όρο τα 30 ευρώ. Ανεξάρτητα από το κόστος για την «ενοικίαση» της ξαπλώστρας»..
Τι έγινε λέει; Έχουμε αυτό που λέγαμε παλιά «πληρώνω αέρα»;
Παράξενο δεν σας ακούγεται; Όπως μου είπε φίλος της ιστοσελίδας «πήγα να καθίσω σε ξαπλώστρα στην παραλία της Αγίας Άννας και μου είπαν «15 ευρώ για την ομπρέλα και 35 ευρώ ως ελάχιστη κατανάλωση παραμονής»…
Και συνέχισε λέγοντας «ήθελα να πιω ένα τσάι.. και θα έπρεπε να το πληρώσω 35 ευρώ με το σκεπτικό αυτό. Μα είναι δυνατόν;»
Κι όμως είναι.. Ο συγκεκριμένος φίλος κλήθηκε να πληρώσει 50 ευρώ για να απολαύσει το μπάνιο του… Δεν το έκανε. Κι έφυγε
Όμως, πόσοι άλλοι μπορούν να το κάνουν; Και βέβαια να πούμε ότι αυτή η «ελάχιστη κατανάλωση» ενδεχομένως να ισχύει σε όλες τις παραλίες που θεωρούνται πολυσύχναστες …
Τιμή ανά σειρά
Παράλληλα, βλέπουμε και εικόνες που αναφέρουν ότι υπάρχει διαφορετική τιμή ανά σειρά ξαπλώστρας. Από τα 35 ευρώ η πρώτη σειρά μέχρι τα δέκα που είναι η … τελευταία..
Αλλά μετά τις 5 το απόγευμα είναι ελεύθερες…
Αλήθεια; Με ποια λογική υπάρχει αυτή η διαβάθμιση; Έχουμε κάποιο επίσημο τιμοκατάλογο χρέωσης από την Κτηματική Υπηρεσία ή τον Δήμο ή το Λιμενικό Ταμείο που έχουν σχέση με τη χρήση παραλίας και του χώρου αυτού;
Ποιος κάνει τον έλεγχο; Όπως αντίστοιχα βλέπουμε τα βράδια οι παραλίες έως τη θάλασσα να γεμίζουν από τραπέζια που μπορεί ο καθένας να απολαύσει το φαγητό του.. .
Να τα ξαναπούμε.. Λατρεύω τις ξαπλώστρες. Θέλω να έχω ομπρέλα και να μην με καίει ο ήλιος.
Αντίλογος
Σε όλα αυτά υπάρχει και ο αντίλογος.. Κι έχει να κάνει με τον επιχειρηματία που πρέπει να καλύψει τις ανάγκες της χρονιάς. Που όπως γνωρίζουμε για ολο τον Ιούνιο και τα μέσα Ιουλίου δεν υπήρχε η “ελεύθερη κατανάλωση”… Που σημειώνουν ότι στην ελεύθερη αγορά υπάρχει η επιλογή μίας άλλης επιχείρησης που υπάρχουν φθηνότερες ξαπλώστρες. Γιατί οι περισσότεροι βλέπουμε την κορυφή του παγόβουνου και αφήνουμε στην άκρη την υπόλοιπη βουνοπλαγιά.
Συν τοις άλλοις, όπως μας αναφέρουν “είναι κι ένας τρόπος για να κρατήσουν τους καλούς πελάτες. Αυτούς που θέλουν να πληρώσουν για να κάνουν και την επιδειξη ότι είναι σε καλά μαγαζιά. Που έχουν και τα χρήματα να πληρώσουν”…
Η ελεύθερη αγορά είναι δύσκολη υπόθεση… Κυρίως ως προς την διαχείρησή της. Υπάρχουν οι ακριβές και οι φθηνές επιλογές. Υπάρχουν οι παραλίες που είναι γεμάτες από ξαπλώστρες αλλά κι αυτές που είναι άδειες. Μπορούμε να επιλέξουμε.
Κανείς δεν μας βάζει το μαχαίρι στο λαιμό.
Μπορεί όλα αυτά να είναι νόμιμα. Πόσο όμως ηθικά είναι σε μία περίοδο όπου όλοι μετράμε και τα λίγα ευρώ που έχουμε στη τσέπη μας;
