Η ανοιχτή επιστολή, κάλεσμα του πρώην υπουργού Νίκου Λεβογιάννη σχετικά με την τύχη του Νοσοκομείου Νάξου – Τι ζητάει από τους αρμόδιους φορείς της Νάξου και των Κυκλάδων
“…. Μετά τις πρόσφατες επανειλημμένες ανακοινώσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για κατάργηση των μικρών νοσοκομείων που έχουν χάσει τη νομική τους αυτοτέλεια, αλλά και τις δηλώσεις του Υπουργού Υγείας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Νάξο, που δεν έκανε καμιά αναφορά στο Νοσοκομείο και τα προβλήματά του, αλλά μίλησε για…Κέντρο Υγείας, είναι φανερό ότι το νοσοκομείο-Κέντρο Υγείας Νάξου κινδυνεύει να καταργηθεί και τυπικά πλέον…”
Αυτό αναφέρει ανάμεσα στα άλλα, στην ανοιχτή του επιστολή – κάλεσμα, ο πρώην υπουργός και βουλευτής, Νίκος Λεβογιάννης μέσα από τη προσωπική του σελίδα στα social media και με τίτλο ” επαγρύπνηση και αγώνας για να αποτραπεί η κατάργηση του νοσοκομείου Νάξου μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού” Μάλιστα, την σχετική ανάρτηση συνοδεύει και μία γελοιογραφία από τα .. παλιά. Με την Νάξο να διεκδικεί Γυμνάσιο στην Κωμιακή, Σμυρίγλι, Νοσοκομείο, δρόμοι ” και να απαντάει μόνη της “ο μόνος αρμόδιος για τα προβλήματά μου, ο Αη Βασίλης”… Και η σχετική γελοιογραφία είναι από ” την ιστορική εφημερίδα “Κορωνίδα” την περίοδο (1976-1981) των μεγάλων αγώνων της ΟΝΑΣ και των άλλων μαζικών φορέων της Νάξου για τα τεράστια προβλήματα της Νάξου”.
Αναλυτικά, η τοποθέτηση του κου Λεβογιάννη
“‘Όπως είναι γνωστό, το 2011 η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και με Υπουργό Υγείας τον κ. Άδωνη Γεωργιάδη συγχώνευσε το Νοσοκομείο Νάξου με εκείνο της Σύρου και έχασε έτσι τη νομική του αυτοτέλεια και την 5μελή διοίκησή του, που είχε από την ίδρυσή του (1999). Αυτό έγινε και με τη σύμφωνη γνώμη και ψήφο στη Βουλή των κυβερνητικών βουλευτών στις Κυκλάδες Βρούτση και Ρήγα.
Μετά τη συγχώνευση πάγωσαν οι διαδικασίες ολοκλήρωσης της λειτουργίας του ως νοσοκομείου και άρχισε η σταδιακή συρρίκνωσή του, μειώθηκαν κατά 50% τουλάχιστον οι οργανικές θέσεις του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Σύρου τμήματα (άθικτα) του ιατρικού εξοπλισμού και ουσιαστικά έγινε η αρχή της κατάργησής του. Η συγχώνευση του Νοσοκομείου Νάξου αποτελεί την αιτία που μέχρι σήμερα δεν λειτούργησε ως μονάδα Β/θμιας φροντίδας Υγείας, παρ’ όλον ότι υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις (εξοπλισμός, προσωπικό κ.λπ.).
Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν σημαντικές βελτιώσεις (λειτουργία της μονάδας τεχνητού νεφρού, αύξηση του ιατρικού προσωπικού με επικουρικούς γιατρούς, εγκατάσταση αξονικού τομογράφου κ.ά.), αλλά το θέμα της ανεξαρτητοποίησης του νοσοκομείου δεν απασχόλησε τους αρμόδιους. Έτσι, παρ’ όλον ότι στις αρχές του 2019 με νόμο στη Βουλή απέκτησαν τη νομική τους αυτοτέλεια 5 αντίστοιχα μικρά Νοσοκομεία-Κέντρα Υγείας, ίδιας δυναμικότητας με το νοσοκομείο-Κέντρο Υγείας της Νάξου, στη ρύθμιση αυτή δεν εντάχθηκε το Νοσοκομείο Νάξου.
Μετά τις πρόσφατες επανειλημμένες ανακοινώσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για κατάργηση των μικρών νοσοκομείων που έχουν χάσει τη νομική τους αυτοτέλεια, αλλά και τις δηλώσεις του Υπουργού Υγείας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Νάξο, που δεν έκανε καμιά αναφορά στο Νοσοκομείο και τα προβλήματά του, αλλά μίλησε για…Κέντρο Υγείας, είναι φανερό ότι το νοσοκομείο-Κέντρο Υγείας Νάξου κινδυνεύει να καταργηθεί και τυπικά πλέον.
Επιβάλλεται, τόσο οι φορείς του νησιού, όσο και οι πολίτες, τα κόμματα, οι κυκλαδίτες βουλευτές, να αντιδράσουμε άμεσα, ώστε να αποτρέψουμε την κατάργηση του Νοσοκομείου, που ιδρύθηκε ύστερα από πολύχρονους αγώνες του λαού και των φορέων της Νάξου και να διεκδικήσουμε την άμεση ανεξαρτητοποίησή του από το Νοσοκομείο της Σύρου και τη δρομολόγηση της πλήρους λειτουργίας του (νέος εσωτερικός οργανισμός λειτουργίας με γενναία αύξηση των οργανικών θέσεων, αύξηση κλινών, λειτουργία χειρουργείων, μονάδας τοκετών, αξονικού τομογράφου, επέκταση του κτιρίου).
Ο Δήμαρχος Νάξου, ο τοπικός κυβερνητικός βουλευτής-πρώην Υπουργός, οι τοπικοί κυβερνητικοί παράγοντες, οφείλουν να πάρουν δημόσια θέση, γιατί μέχρι σήμερα σιωπούν και να δεσμευτούν για την αποτροπή της κατάργησης του νοσοκομείου.
Ο μόνος όμως δρόμος για να αποτραπεί η απώλεια αυτού του μεγάλου έργου-έργου ζωής για τη Νάξο και τα γύρω νησιά, είναι ο ΑΓΩΝΑΣ του λαού και των φορέων του, πριν είναι αργά, για να μην επιστρέψουμε στο έτος 1954, όταν και πάλι με απόφαση κυβερνητική έκλεισε το μικρό νοσοκομείο που υπήρχε τότε στη Νάξο”.
