Το σωστό timing, οι σκιές, το μάτι του φωτογράφου και μία φωτογραφία που μπορεί να αξίζει όσο χίλιες λέξεις…
Λένε ότι για να βγει μία καλή φωτογραφία, δεν αρκεί μόνο το … θέμα. Ο φωτογράφος πρέπει να έχει το σωστό “μάτι” για να προσεγγίσει και να αποδώσει όσο γίνεται καλύτερα το θέμα που παρουσιάζει. Πρέπει όμως να έχει και …τύχη. Να είναι στο σωστό σημείο, την κατάλληλη στιγμή. Ενα κλικ αργότερα σε σχέση ενδεχομένως και με τον φυσικό φωτισμό μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο.
Αλλά όταν μιλάμε για την κατηγορία των φωτορεπόρτερ – μία κατηγορία που πλέον χάνεται ελέω κινητών αλλά και τις ανάγκης για άμεση ενημέρωση – που στηρίζεται στην ικανότητά τους μέσα από μία φωτογραφία να μεταφέρουν μία όμορφη, συνάμα σημαντική, ιστορία, τότε όλοι παραδεχόμαστε την σπουδαιότητα της παρουσία τους… Θεωρεία ε; Ναι, έχετε δίκιο. Απλά βλέποντας την φωτογραφία της Γαλήνης Μπαρδάνη στο τοίχο της χθες από τη Μουτσούνα και τις σκέψεις που μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς φίλους της, θεωρώ ότι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μία καλή φωτορεπόρτερ…
Με αφορμή ενα σύνθημα στο τοίχο, την σκιά της μπασκέτας στην Μουτσούνα της Νάξου έχουμε ένα επιτυχημενο καλάθι με ταμπλό. Δεν ξέρουμε εάν είναι τρίποντο (σ.σ. θα το δούμε το var), σίγουρα όμως μπήκε στη καρδιά μας.. Δείτε τη φωτογραφία στο τέλος του άρθρου και διαβάστε την ανάρτησή της..
“H ανάρτηση μου δεν είναι χρωματισμένη!Έχει να κάνει με το πως είναι να βρίσκεται κάποιος στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή!Αν ρωτάτε τη γνώμη μου, δεν μου αρέσουν τα συνθήματα στους τοίχους γιατί θέλουν να μου επιβληθούν.Κάποιες φορές πάλι προσπαθούν με το έτσι θέλω να με κάνουν να δω κάτι που δεν θα έβλεπα ποτέ.
Ακόμη ένας λόγος είναι πως συνήθως γράφονται σε περιουσίες ανθρώπων που δεν ρωτήθηκαν και κάποιος θα πρέπει να δώσει χρήματα για να σβηστούν. Μου αρέσουν περισσότερο οι άνθρωποι που εκφράζονται δημόσια, χωρίς να φοβούνται, με τον λόγο τους.
Μου αρέσουν όμως οι σκιές…στους ανθρώπους και στους τοίχους.Δεν μπορώ να μιλήσω για τον Μανώλη γιατί τον γνώρισα μόνο σαν απλό άνθρωπο σε Κυριακάτικα τραπέζια, για μένα τότε φάνταζε “μεγάλος”στα παιδικά μου μάτια.
Σήμερα σκέφτομαι πως το μεγαλείο τον περιέβαλε απλά.Η φωτογραφία νομίζω πως μπορεί να διαβαστεί μόνο με αθλητικούς όρους.”Καλάθι με ταμπλό”..”
