Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς κάνει …ποδαρικό για το 2021 και όπως μας λέει (χρησιμοποιεί έκφραση Αμερικανού στρατηγού) …” Η απαισιοδοξία ποτέ δεν κέρδισε καμιά μάχη”
Το 2020 έφυγε. Το 2021 ήρθε. Ένας χρόνος δύσκολος μας άφησε το στίγμα του. Ας ελπίσουμε ότι ο καινούργιος θα φέρει περισσότερες θετικές ειδήσεις, λιγότερη τοξικότητα. Περισσότερη αισιοδοξία για το σήμερα, λιγότερη αγωνία για το αύριο. Περισσότερη δράση για τα κοινωνικά προτάγματα, λιγότερο φόβο για την καθημερινότητα.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Ως πολίτες οφείλουμε να είμαστε ενεργά, κοινωνικά όντα. Να λειτουργούμε στη λογική της συλλογικότητας και όχι του ατομισμού. Οι κοινωνίες πάνε μπροστά όταν οι πολλοί τοποθετούν το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Όταν, επίσης, οι ανάγκες τους τίθενται σε πρώτη μοίρα σε σχέση με τα «θέλω» των ολίγων και ισχυρών. Μπήκαμε λοιπόν στο νέο έτος, αλλά τα προβλήματα δεν καταλαβαίνουν ούτε Χριστούγεννα ούτε Πρωτοχρονιά. Αυτήν την περίοδο θα μας απασχολήσουν δύο, κυρίως, πράγματα. Πώς θα εξελιχθεί και θα ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και πώς, τελικά, θα σταματήσουν τα μέτρα περιορισμού των πολιτών και θα επιστρέψουμε σε κανονικούς ρυθμούς, σε ρυθμούς καθημερινότητας. Αλλά, είπαμε. Τα προβλήματα, προβλήματα και πάμε για αρχή, με τη σημείωση πάντα ότι όσα δεν μας αρέσουν, μας θίγουν, μας προσβάλλουν ας ευχηθούμε ότι θα πάρουν το δρόμο της λύσης. Ε, κάνουμε ευχές χρονιάρες μέρες, παρόλο που ξέρουμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Πώς το λέμε εμείς οι Παναθηναϊκοί; Θα κυνηγήσουμε το πρωτάθλημα, ασχέτως αν μας κυνηγάει αυτό. Αλλά τι να πούμε και τι να ευχηθούμε, βρε σύντροφοι; Γίνεται να μπει χαμηλά ο πήχης; Όχι, δεν γίνεται…
* Η εικόνα που είδαμε στα τηλεοπτικά δίκτυα, κατά την οποία ο πρωθυπουργός της χώρας και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μοίραζαν στους άστεγους συσσίτιο, ασφαλώς και δεν τιμάει κανέναν. Ούτε, βεβαίως, αυτά ισχύουν μόνο για τον κύριο Μητσοτάκη και την κυρία Σακελλαροπούλου. Ισχύουν, διαχρονικά, για όλους τους πρωθυπουργούς και τους Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δεν θα σταθώ στο πολιτικό ζήτημα, λέγοντας ότι αυτή η πολιτική αυξάνει τους φτωχούς της χώρας και δημιουργεί συνθήκες ευνοϊκές για τους έχοντες. Οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι δυστυχισμένοι και οι ταλαιπωρημένοι, όμως, αυτού του κόσμου δεν χρειάζονται ελεημοσύνη. Δεν τους αρκεί ένα ζεστό πιάτο φαΐ τη μέρα των Χριστουγέννων, άντε της Πρωτοχρονιάς και του Πάσχα και ύστερα μια απ’ τα ίδια. Όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας ζητούν από την πολιτεία το αυτονόητο: ιατρική και υγειονομική κάλυψη, μια εστία για να μένουν, να κάνουν ένα ζεστό μπάνιο, να τρώνε, να κοιμούνται. Εννοείται ότι αυτά αποτελούν υποχρέωση δημιουργίας ενός δημόσιου και χωρίς άλλο δωρεάν συστήματος, το οποίο θα φροντίζει όλους τους απόκληρους της ζωής. Ας μην αναφερθούμε σε κόστη και άλλα τέτοια πράγματα, γιατί είναι ένας καλός τρόπος να μην αναληφθούν πρωτοβουλίες. Άλλωστε, δύο υποβρύχια που γέρνουν, κάποιες αμαρτωλές δημόσιες συμβάσεις, χωρίς φακελάκι, μπορούν χαλαρά να προσφέρουν τη δυνατότητα σε όλους αυτούς μιας δεύτερης ευκαιρίας στη ζωή. Γιατί όλα τα άλλα, παρουσία τηλεοπτικών σταθμών, μου μοιάζουν υποκριτικά και δυστυχώς αποκρουστικά για την κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει. Δεν χρειάζεται καμιά επανάσταση για να αποδεχτεί το κράτος το ρόλο του. Και αυτός δεν είναι να μαζεύει μόνο χρήματα, να εισπράττει φόρους, αλλά και να τα διανέμει εκεί που πραγματικά υπάρχουν ανάγκες. Μέχρι να περάσουμε, όπως έλεγε ο Μαρξ, «από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της απολύτου ελευθερίας»…
* Τα ΜΜΕ έλαβαν εκ νέου ενίσχυση από το κράτος, προκειμένου να διαφημίσουν το εμβόλιο. Το ποσό είναι… ευτελές και ανέρχεται στα 18,5 εκατομμύρια ευρώ. Τόσα όσα χρειάζονται για να κλείσουν ορισμένες τρύπες αλλά να βουλώσουν και κάποια στόματα. Αν προηγουμένως έκαναν τα στραβά μάτια, για πράξεις ή παραλείψεις της εξουσίας, μία φορά, βάλτε τώρα με το νου σας τι πρόκειται να γίνει στα μεγάλα και σοβαρά θέματα. Για όσους έχουν αμφιβολίες, όλα θα πάνε δεξιά. Μα πολύ δεξιά, όμως…
* Ο γιατρός και γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος, Παναγιώτης Παπανικολάου, κατήγγειλε ότι στο Νοσοκομείο Σωτηρία αναβλήθηκαν προγραμματισμένοι εμβολιασμοί υγειονομικού προσωπικού και τη θέση τους έλαβαν υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς και διάφοροι παρατρεχάμενοι. Σε αντίθεση με τη χώρα μας, η… καθυστερημένη Δανία αποδεικνύει πόσο πίσω βρίσκεται σε σχέση με την Ελλαδάρα. Η Δανή πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, δεν θα της χορηγηθεί τώρα το εμβόλιο, θα περιμένει τη σειρά της γιατί προηγούνται οι υγειονομικοί και οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Αλλά τι ξέρουν αυτοί οι ξενέρωτοι από προτεραιότητες, νόμο και τάξη. Όταν εμείς δίναμε τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα, αυτοί έτρωγαν βελανίδια. Ξενέρωτοι, ε, ξενέρωτοι…
* Όπως αντιληφθήκατε, υπήρξε δημόσια αντιπαράθεση -στην οποία συμμετείχαν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, υγειονομικοί, πολίτες- για το unfair του πράγματος να εμβολιαστούν πρώτοι διάφοροι παράγοντες του τόπου και όχι οι υγειονομικοί, δηλαδή αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο από τον καθένα μας και επί της ουσίας είχαν ως επαγγελματίες και τα περισσότερα θύματα στη μάχη με τον κορονοϊό. Στη χώρα, εσχάτως, ευδοκιμεί και ένα νέο φρούτο: οι λοιμωξιολόγοι. Και δεν αναφέρομαι, προφανώς, σε κείνους οι οποίοι ασχολούνται με την επιστήμη τους και επιδιώκουν το καλύτερο για την ανθρωπότητα. Μιλάω για τους λοιμωξιολόγους του… Κυρίου. Μετά την κυρία Γιαμαρέλλου, ήρθε η σειρά της κυρίας Λινού να… κτυπήσει: «Ο κάθε άνθρωπος ο οποίος εμβολιάζεται, ουσιαστικά, σώζει ζωές. Περιορίζει τη διασπορά του ιού, δίνει το παράδειγμα. Ειδικά για το επίπεδο των πολιτικών, είναι πολύ σημαντικό να διασώσουν και τη ζωή τους. Σε έναν πόλεμο, πρώτα σώζεις το βασιλιά»! Αυτά τα ωραία, επιστημονικά και αρκούντως διαφωτιστικά είπε η κυρία. Εμείς που δεν είμαστε βασιλείς -και να μην πω πού μας έχουν γραμμένους- όπως αντιλαμβάνεστε δεν έχουμε και πολλή τύχη. Γιατί σε έναν πόλεμο, πρώτα σώζεις το βασιλιά. Αυτά και… δεν μεταδίδω άλλο.
* Ο κύριος Άρης Πορτοσάλτε δεν γινόταν να λείψει από όλο αυτό το συνονθύλευμα, το οποίο κάνει προτάσεις στην κυβέρνηση, εννοείται για το καλό μας: «Επειδή έχει ανοίξει η ψαλίδα ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, θα πρότεινα να κοπούν 10% οι μισθοί στο Δημόσιο, προκειμένου να δοθούν ως δώρο στους υγειονομικούς. Μόνο, όμως, όσους εργάζονται στις ΜΕΘ». Αντί δικού μου σχολίου, θα παραθέσω το σχόλιο του φίλου και συναδέλφου, Μανόλη Γρηγοράκη. Εννοείται ότι συμφωνώ και προσυπογράφω: «Αλήθεια, γιατί να κοπούν χρήματα από τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα; Μήπως να κόψουμε από σας τους κυβερνητικούς υπαλλήλους. Και περισσότεροι είστε, και περισσότερα παίρνετε»…
* Μετά το γενικό χαμό που έγινε -όχι στα συστημικά ΜΜΕ, αλλά στα social media- ο πρωθυπουργός μάς καθησύχασε ότι τελικά τα φάρμακα για τους χαμηλοσυνταξιούχους θα είναι δωρεάν και για το 2021! Να ξέρετε ότι αυτούς τους τύπους στο στίβο τους λένε «λαγούς». Ευδοκιμούν και στην πολιτική. Κάνουν τη βρόμικη δουλειά, με αποτέλεσμα οι ανώτεροί τους να κόβουν αντιδράσεις και αναλόγως να πράττουν. Γνωστό, λοιπόν, κόλπο και δοκιμασμένο. Όταν ξεσηκώνονται και οι πέτρες, ο… ανέμελος πρωθυπουργός μας καθαρίζει την… μπουγάδα. Και έρχονται μετά οι Πορτοσάλτε αυτού του τόπου να εξηγήσουν στους «ιθαγενείς» ότι ο ανθρώπινος Κυριάκος έδειξε τα γρήγορα και κοινωνικά αντανακλαστικά του. Πώς τους είπαμε πιο πριν; Λαγούς, έτσι; Το θυμάστε, φαντάζομαι. Όμως, πόσο προβλέψιμοι και αφόρητα κουραστικοί γίνονται οι «λαγοί, ώρες-ώρες…
* Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει οριστικά το 2020, ο «σερίφης» της κυβέρνησης φρόντισε να μας δείξει ποιος κάνει κουμάντο σ’ αυτόν τον τόπο. Ζήσαμε νέα επίδειξη δύναμης από το αρμόδιο υπουργείο, καθώς είχαμε εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στις φοιτητικές εστίες Ζωγράφου, στην οδό Ούλοφ Πάλμε. Όλα αυτά συνέβησαν έπειτα από κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν για τα προβλήματα που βιώνουν οι φοιτητές. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι αστυνομικοί εκκένωσαν τις εν λόγω εστίες, απέκλεισαν τους οικότροφους εντός των δωματίων τους και προέβησαν σε συλλήψεις. Για άλλη μία φορά ο κύριος υπουργός, ο οποίος ψήφισε το μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει, έχει να πει κάτι επ’ αυτού; Επίσης, κύριε υπουργέ, έχουμε κανένα νέο με τον άφαντο Παππά ή έγινε Λούης και θα περιμένουμε πολύ ακόμη; Λέμε και κάνα αστείο πρωτοχρονιάτικα, άνευ παρεξηγήσεως, καπετάν Μιχάλη μου, έτσι;
Την πρώτη εβδομάδα της νέας χρονιάς ας οπλιστούμε με αισιοδοξία. Ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Ας φανταστούμε ότι γράφουμε ένα βιβλίο 365 σελίδων. Ένα βιβλίο εμπειριών, προσδοκιών και διάθεσης να αλλάξουμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Και να είμαστε σίγουροι ότι έχοντας αισιόδοξη ματιά για τα πράγματα, προχωράμε εμείς, οι γύρω μας, οι κοινωνίες. Ο Αμερικανός στρατηγός και κατόπιν πρόεδρος της χώρας, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, έλεγε κάτι που πρέπει να ενστερνιστούμε βαθιά, αλλιώς θα… λαλήσουμε: «Η απαισιοδοξία ποτέ δεν κέρδισε καμιά μάχη». Καλή μας εβδομάδα.
