Τι κοινό έχουν οι τηλεοπτικές ειδήσεις με το καφενείο, τα “πρωινάδικα” με τις γυναικείες συνάξεις “για καφέ”, οι σαπουνόπερες με το παραμύθι, το “παραδοσιακό” παιχνίδι και ο χορός με τους αντίστοιχους, θεματικά συναφείς, τηλεοπτικούς διαγωνισμούς, οι δεκάδες φολκλορικές εκδηλώσεις της λαϊκής εθιμικής ζωής με τις εξεικονίσεις τους στην τηλεόραση;Ο Ναξιώτης καθηγητής Μανώλης Σέργης έχει την απάντηση στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο ” Τηλεόραση και σύγχρονος λαϊκός πολιτισμός”
Τι κοινό έχουν οι τηλεοπτικές ειδήσεις με το καφενείο, τα “πρωινάδικα” με τις γυναικείες συνάξεις “για καφέ”, οι σαπουνόπερες με το παραμύθι, το “παραδοσιακό” παιχνίδι και ο χορός με τους αντίστοιχους, θεματικά συναφείς, τηλεοπτικούς διαγωνισμούς, οι δεκάδες φολκλορικές εκδηλώσεις της λαϊκής εθιμικής ζωής με τις εξεικονίσεις τους στην τηλεόραση;
Τέτοια ζητήματα μελετώνται και αναλύονται στην παρούσα εργασία, αναπαραστάσεις, δηλαδή, κάποιων εκδηλώσεων του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού στην τηλεόραση, με άλλα λόγια τίθενται ζητήματα αναπαραγωγής πολιτισμικών δεδομένων ως πολιτιστικών. Αναζητούνται οι επιβιώσεις όψεων του “παραδοσιακού” πολιτισμού, αλλά και οι νέες αποτυπώσεις/εκφάνσεις του, ως σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού, σε ποικίλα, εξ ανάγκης επιλεγμένα τηλεοπτικά προγράμματα, αφού, εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατη η έρευνα εφ’ όλης της “τηλεοπτικής ύλης”.
Η ανάλυση των παραπάνω εκλαμβάνει το τηλεοπτικό Κοινό ως ένα αυτενεργό, ενεργητικό, πολυ-ειδές, πολυστρωματικό σώμα και όχι ως παθητικό καταναλωτή πολιτισμικών προϊόντων• προέχει το “τι κάνει το Κοινό με τα Μέσα” και όχι “τι επιφέρουν τα Μέσα σ’ εκείνο”• θεωρεί ότι η εμπλοκή του στη διαδικασία της τηλεθέασης είναι μια συμβολική πράξη δημιουργικότητας, αφού τα τηλεοπτικά προγράμματα προσλαμβάνονται και μετουσιώνονται από το ίδιο σε “κείμενα”/”texts” πολλαπλών αναγνώσεων. (…)
Διαρθρώνεται σε τρία κεφάλαια: Στο πρώτο συζητούνται θέματα που αφορούν στη μελέτη των ηθών από την επιστήμη της Λαογραφίας, στον προσδιορισμό των εννοιών λαϊκός πολιτισμός, λαϊκότητα, στη σχέση κοινωνικής διαστρωμάτωσης και κατανάλωσης, στην “κατασκευή” της πραγματικότητας από την τηλεόραση, στον προβαλλόμενο αποσπασματικά κόσμο της, κ.ά.
Στο δεύτερο παρουσιάζονται εν ολίγοις οι κοινωνικοϊστορικές συνθήκες της 50ετίας 1966-2016, για τους ευνόητους στους λαογράφους λόγους.
Στο τρίτο αναλύονται 19 θέματα που σχετίζονται με το περιεχόμενο τής εδώ (ανωτέρω) πρώτης παραγράφου. Τη συμπληρώνουν η Βιβλιογραφία (κατ’ επιλογήν) και το Ευρετήριο (επιλεγμένων λαογραφικών όρων και προγραμμάτων/σειρών που αναφέρονται στην ανάλυση).
Αυτός είναι ο πρόλογος στο βιβλίο του αγαπημένου μας Ναξιώτη συγγραφέα (Λαογράφος καθηγητής Πανεπιστημίου) Μανώλη Σέργη που έρχεται να μας θυμίσει τη σχέση της τηλεόρασης με τη σύγχρονη λαϊκή παράδοση και πολιτισμό..
Και όπως αναφέρει και ο συγγραφέας μέσα από την προσωπική του σελίδα στα social media “
“Σας ανακοινώνω με χαρά ότι το βιβλίο μου ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (με αφορμή τα 50 έτη λειτουργίας της Δημόσιας Τηλεόρασης στην Ελλάδα, 1966-2016) κυκλοφορήθηκε προ ολίγων ημερών. Η απόκτηση ενός πνευματικού παιδιού είναι μια χαρά που επιθυμείς να μοιρασθείς, όπως σχεδόν αυτή με την απόκτηση των άλλων, των βιολογικών-φυσικών παιδιών…
Ευχαριστώ και από τη θέση αυτήν τον εκδοτικό οίκο Κ. & Μ. Αντώνη Σταμούλη (Θεσσαλονίκη) για την χωρίς δική μου οικονομική επιβάρυνση έκδοση αυτού του πονήματος. Αντιλαμβάνεσθε ότι η παραπάνω συνθήκη αποκλείει σε μένα κάθε οικονομική απολαβή από τις πωλήσεις του. Αυτές αυτοδικαίως (με πολλές ευχαριστίες) ανήκουν στον εκδότη του”.
