Με τίτλο “Και πάλι τα παιδιά έδειξαν το δρόμο” η Τζώρτζια, σύζυγος του αείμνηστου Μανώλη Γλέζου, σχολιάζει την απόφαση της Υπουργού Παιδείας – Τι αναφέρει για το Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
“… Δεν θα ξεχάσω ποτέ (γιατί δεν ξεχνώ) αυτούς τους 14 ανιστόρητους, μικροπρεπείς και ασήμαντους δημοτικούς συμβούλους, που επειδή κατά τύχη βρέθηκαν σε μια καρέκλα, εκλεγμένοι από ένα μέρος των Αξωτών, νόμισαν κιόλας ότι εκπροσωπούν όλη τη Νάξο..” Με την (σκληρή) δήλωση αυτή στο τέλος της αναφοράς της, η Τζώρτζια, η γυναίκα που στάθηκε στο πλευρό του Μανώλη Γλέζου όλα αυτά τα χρόνια, αποφασίζει να …σπάσει τη σιωπή της (σ.σ. δημοσιογραφική έκφραση που αρέσει σε όλους μας λόγω υπερβολής) και να εκφράσει όλα αυτά που νιώθει τις τελευταίες εβδομάδες…
Και είναι λογικό να αισθάνεται το λιγότερο απογοήτευση με βάση τα όσα διαβάζει και ακούει γύρω από την υπόθεση προσθήκης του ονόματος Μανώλης Γλέζος στον τίτλο του Γενικού Λυκείου Νάξου. Κίνηση καθαρά συμβολική ως αναγνώριση της προσφοράς του Νάξιου αγωνιστική της Δημοκρατίας..
Με τίτλο “Και πάλι τα παιδιά έδειξαν το δρόμο”, η Τζώρτζια μέσα από τον προσωπική της λογαριασμό στα social media, εκφράζει σκέψεις αλλά και την πικρία της για αυτούς που οπως αναφέρει “κατά τύχη βρέθηκαν σε μια καρέκλα, εκλεγμένοι από ένα μέρος των Αξωτών, νόμισαν κιόλας ότι εκπροσωπούν όλη τη Νάξο”.
Αναλυτικά, η ανάρτηση στο λογαριασμό “Γωγώ Αργυρου” στα social media, της συζύγου του Μανώλη Γλέζου, Τζώρτζια, αναφέρει:
Και πάλι τα παιδιά έδειξαν το δρόμο.
Η κινητοποίηση και το κάλεσμα των 585 Ναξίων Πολιτών των Γραμμάτων, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, οι ερωτήσεις στη βουλή 5 κοινοβουλευτικών κομμάτων (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25), που ανταποκρίθηκαν στην αυτονόητη συμβολική προσωνυμία σε Μανώλης Γλέζος του ΓΕΛ Νάξου, αποτέλεσε το αίσιο τέλος μιας ιστορίας που δεν υπήρχε λόγος να απασχολήσει ούτε την τοπική κοινωνία, ούτε να αποτελέσει ντροπή για ένα νησί και τους κατοίκους του.
Το Υπουργείο Παιδείας θα ήταν ανακόλουθο με τον τίτλο του, αν δεν υπέγραφε το σχετικό διάταγμα. Αν ό Μανώλης ήταν στη ζωή θα έπρεπε να τον συμβουλεύεται, γιατί δεν νομίζω ότι κανένας από το Υπουργείο έχει ποτέ επισκεφτεί 518 σχολεία ανά την Επικράτεια και την Ευρώπη.
Αυτό που με στεναχωρεί αφάνταστα είναι που ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων , με τέτοιο ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό που υπάρχει στο νησί, αντί να προσπαθήσει να το αγκαλιάσει και να κάνει τη Νάξο ένα πρότυπο παράδειγμα προς μίμηση, αγκάλιασε αυτούς που ασχολούνται με το αν ο Μανώλης είναι κομμουνιστής ή όχι.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ (γιατί δεν ξεχνώ) αυτούς τους 14 ανιστόρητους, μικροπρεπείς και ασήμαντους δημοτικούς συμβούλους, που επειδή κατά τύχη βρέθηκαν σε μια καρέκλα, εκλεγμένοι από ένα μέρος των Αξωτών, νόμισαν κιόλας ότι εκπροσωπούν όλη τη Νάξο.
Υ.γ. Η ιστορία πίσω από τη κεντρική φωτογραφία
Και επειδή η κεντρική φωτογραφία (Τζώρτζια και Μανώλης σε μία αγκαλιά που ξεχωρίζει) είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές, μεταφέρουμε την ανάρτηση του Μανόλη Μπαρδάνη που είχε την τύχη να πάρει αυτή τη φωτογραφία. Τι αναφέρει; ” Μια εικόνα, αλήθεια, πόσες χιλιάδες λέξεις; Θυμάμαι… έβγαινα απ τον Γιαννάτο στη Μπενάκη κρατώντας περιχαρής κορνιζαρισμένη τη φωτογραφία για να την πάω στο σπίτι του το βράδυ. Τυχαία τον βλέπω μπροστά μου. Δεν θα ξεχάσω την έκφρασή του όταν του την έδωσα. Τη χαρά του. Τα μάτια του πλημμύρισαν αγάπη και ευγνωμοσύνη …όχι για μένα. Την κοιτούσε και την ξανακοιτούσε. “Ξέρεις γιατί μ αρέσει πολύ; Γιατί η Τζώρτζια πλέκει πάνω μου το σήμα της νίκης με τα χέρια της”.
