Μία εικόνα χίλιες λέξεις… Από τη μία ο «Αδόλφος», ένα ημίαιμο σκυλί που χάρη στη φροντίδα του ιδιοκτήτη του περνάει όμορφα τις τελευταίες του ημέρες κι από την άλλη, ένα ορφανό σκυλί που βρέθηκε νεκρό κάπου στον Ξηρόκαμπο της Νάξου
Μία εικόνα λένε ότι μπορεί να αποδώσει χιλιάδες λέξεις.. Η δύναμη άλλωστε της φωτογραφίας είναι πανίσχυρη… Το βλέπουμε μέσα στη καθημερινότητά μας. Εκεί που δεν μπορούμε να αποδώσουμε με λόγια μία ενέργεια, δράση, έρχεται ο φωτογραφικός φακός και αποδίδει με απίστευτη πιστότητα αυτό που θέλουμε να εκφράσουμε…
Κάθε πρωί εδώ και αρκετές εβδομάδες γύρω στις 7.30 στο περιφερειακό δρόμο της Νάξου, οι πιο παρατηρητικοί μπορούν να δουν ένα σκυλάκι που με … καροτσάκι μετακινείται με τον ιδιοκτήτη του υπομονετικά να το ακολουθεί μερικά βήματα πιο πίσω… Σκηνή που επαναλαμβάνεται περίπου δώδεκα ώρες αργότερα…
Η περιέργεια και όχι απαραίτητα δημοσιογραφική, μας κάνει να σταματήσουμε… Ο κος Γιώργος – ιδιοκτήτης του ημίαιμου – μας εξηγεί τι έχει συμβεί «Ο «Αδόλφος» είναι ένα ημίαιμο που έχω από μικρό… Έχει συμπληρώσει πια τα 17 του χρόνια (σ.σ. ανάμεσα σε 95 και 100 όσον αφορά τα ανθρώπινα χρόνια) και όπως καταλαβαίνετε είναι υπερήλικας. Όχι δεν έχει κάποιο τραύμα. Απλά γηρατειά. Το καροτσάκι είναι κάτι σαν “Πι” για να μπορεί να κινείται. Και καθημερινά κάνουμε αυτή τη διαδρομή. Για να ξεμουδιάζει. Θέλω να φύγει με ηρεμία και όταν έρθει η ώρα του… Το φροντίζω και το περιποιούμαι. Δυστυχώς δεν μπορεί εύκολα να πάει τουαλέτα, να περπατήσει. Όμως, όσο μπορώ θα είμαι στο πλευρό του»… Ο .. Αδόλφος (σ.σ. καμία σχέση με τον …γνωστό εντάξει), ένα χαριτωμένο σκυλάκι, όση ώρα ο κος Γιώργος μας μιλάει απομακρύνεται. Αργά, σταθερά. Χάνεται βέβαια λίγο και περνάει στο δρόμο αφήνοντας το κράσπεδο. Ο κος Γιώργος θα κινηθεί γρήγορα, θα το βοηθήσει να επανέλθει στην φυσιολογική του διαδρομή και ανανεώνει το ραντεβού με τους περαστικούς το απόγευμα….
Ανεξάρτητα τι κάνει στη προσωπική του ή επαγγελματική του ζωή, ο κος Γιώργος μας δίνει την εντύπωση ότι είναι αυτό που λέμε Άνθρωπος με «Α» κεφαλαίο. Πως αγαπάει και φροντίζει το ζώο με το οποίο έχει συνδεθεί και δεν θέλει να το αφήσει στη μοίρα του…
Είμαστε όμως όλοι το ίδιο; Πρόσφατα, σε ανάρτηση φίλης και γειτόνισσας εκεί στον Ξηρόκαμπο, έχουμε ένα νεκρό σκυλί… Όσοι έχουμε περάσει από το σημείο το έχουμε δει.. Είναι από τα ημίαιμα σκυλιά, τα αδέσποτα που για κάποιο λόγο έχουν μείνει ελεύθερα και απολαμβάνουν τη παρουσία τους… Όμως, πριν από μερικές ημέρες βρέθηκε νεκρό.. Η φίλη στην ανάρτησή της θα μιλήσει για …φόλα και ανθρώπινο χέρι που λειτούργησε εγκληματικά ώστε να φύγει με τέτοιο τρόπο το σκυλάκι.. Όσοι το γνωρίζαμε δεν πείραξε κανέναν… Κινούνται απλά στο δρόμο, κατά μήκος και … πλάτος του επαρχιακού δρόμου στο ύψος του ΚΤΕΟ, στο Ξηρόκαμπο. Συνόδευε τους διερχόμενους…
Κάποιος ή κάποια ενδεχομένως ενοχλήθηκε… Και η κατάληξη; Στο χαντάκι, δίπλα στο δρόμο, το σκυλί να βρεθεί νεκρό… Δεν θα μάθουμε ποτέ την αιτία που το σκυλάκι χάθηκε. Όμως, αυτός που προχώρησε στη κίνηση αυτή, σίγουρα δεν είναι άνθρωπος… Και δυστυχώς καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αντίστοιχων εικόνων. Και χωρίς να είναι απαραίτητα σκύλος το θύμα… Γιατί άραγε;
Υ.γ. Μία ημέρα αργότερα, έγινε γνωστό ότι το σκυλάκι στον Ξηρόκαμπο πέθανε από εσωτερική αιμοραγία μετά από κτύπημα που δέχτηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο. Αυτό έδειξε η νεκροψία που έγινε το ίδιο βράδυ…
