Επιστολή Εκπαιδευτικών Γονέων Τέκνων με Αναπηρία για την τοποθέτηση των εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες με βάση τη σειρά στον Αξιολογικό Πίνακα.
“…. Αλίμονο στην πολιτεία που δεν μεριμνά για τη διαφορετικότητα ώστε αυτή όχι μόνο να μοριοδοτείται, θεωρώντας ότι έκανε και το καθήκον της, αλλά να οδηγεί και στο επιθυμητό αποτέλεσμα, στην εργασία. Γιατί αυτή τη στιγμή με τη «γενναία» μοριοδότηση της αναπηρίας -όπως κάποιοι κρίνουν – νομίζουν ότι εξαντλήθηκε η μέριμνα. Μα πώς; Ως επί το πλείστον οι περισσότεροι έχουν αναπηρία περίπου 67% που σημαίνει περίπου 27-30 μόρια, όταν το άριστα των εκπαιδευτικών είναι τα 240 μόρια. Τα 27-30 μόρια της αναπηρίας είναι 3 χρόνια περίπου αναπλήρωσης – πιθανόν και κοντά στο σπίτι σου – ή ένα μεταπτυχιακό και μια ξένη γλώσσα…” Αυτό αναφέρεται ανάμεσα στα άλλα, σε επιστολή Εκπαιδευτικών Γονέων Τέκνων με Αναπηρία για την τοποθέτηση των εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες με βάση τη σειρά στον Αξιολογικό Πίνακα…
Ουσιαστικά μιλάει για “εργασιακό θάνατο” κάνοντας μία αντιπαράθεση με όσα αναφέρονταν σε νομοσχέδιο του 2014 και στο .. σήμερα.
Και δημοσιεύουμε την σχετική επιστολή που όπως διαβάζουμε αναφέρει: Ο εργασιακός θάνατος των εκπαιδευτικών γονέων ΑμεΑ και των Εκπαιδευτικών ΑμεΑ εξαιτίας ρυθμίσεων που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες εξελίξεων και μεθοδεύσεων που μας θυμίζουν εκείνο το φοβερό 2014.
Τότε, που καταργήθηκε ο πίνακας Α για τα ΑΜΕΑ που έδινε προτεραιότητα 20% στις προσλήψεις εκπαιδευτικών από αυτόν τον πίνακα.
Τότε, που διαχωρίστηκε η κοινωνική ομάδα των εκπαιδευτικών ΓΟΝΕΩΝ ΑΜΕΑ ανάλογα με τον αριθμό ανάπηρων παιδιών που υπήρχαν στην οικογένεια!!! Ένα παιδί ΑΜΕΑ, δύο παιδιά ΑΜΕΑ κ.ο.κ!!!!
Τότε, που αρκετοί ΓΟΝΕΙΣ ΑΜΕΑ έμειναν άνεργοι εξαιτίας ρυθμίσεων που προωθήθηκαν και δεν τους επέτρεψαν ούτε αναπληρωτές να είναι έστω και μακριά από την οικογένειά τους.
Τότε, που επί της ουσίας πετάχτηκαν τα ΑΜΕΑ και οι γονείς ΑΜΕΑ σχεδόν εκτός πινάκων ειδικής αγωγής, καθυβριζόμενοι με δημοσιεύματα και αναρτήσεις από «ειδήμονες»ως οι πλέον ανίκανοι να υπηρετήσουν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση.
Τότε, που προτάχθηκαν συγκεκριμένοι πτυχιούχοι στους πίνακες ΕΑΕ, υποβιβάζοντας τους κατόχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων σπουδών.
Τότε, δηλαδή που υποβίβασαν τις εργασιακές δεξιότητες και ικανότητές τους των εκπαιδευτικών ΑΜΕΑ και των εκπαιδευτικών ΓΟΝΕΩΝ ΑΜΕΑ και ταυτόχρονα πριμοδοτήθηκε συγκεκριμένος κλάδος εκπαιδευτικών.
Και ερχόμαστε στο σήμερα.
Τώρα, που μια ευφυέστατη τροπολογία πριμοδοτήθηκε συγκεκριμένος κλάδος εκπαιδευτικών στα Τ.Ε.
Τώρα, που με δημοσιεύματα και αναρτήσεις ενημερωνόμαστε ότι προωθείται η έκδοση κανονιστικών, υπουργικών ή ό,τι άλλο αποφάσεων, που αφορά στην τοποθέτηση των ΑΜΕΑ, των ΓΟΝΕΩΝ ΑΜΕΑ και των λοιπών κοινωνικών ομάδων (πολύτεκνων, τρίτεκνων) με τη σειρά του πίνακα. Να γίνεται, δηλαδή, η τοποθέτηση αυτών των εκπαιδευτικών σε σχολεία τα οποία όχι μόνο δε διευκολύνουν την ομαλή λειτουργία των οικογενειών τους, αλλά που θέτουν σε κίνδυνο και την ΥΓΕΙΑ ΤΟΥΣ. Αυτές οι μεθοδεύσεις επί της ουσίας αφαιρούν και το δικαίωμα στην εργασία.
Τώρα, δηλαδή, που πάλι δρομολογείται ο εργασιακός θάνατος των εκπαιδευτικών ΑΜΕΑ, των εκπαιδευτικώνΓΟΝΕΩΝ ΑΜΕΑ, των πολύτεκνων και τρίτεκνων και η πριμοδότηση συγκεκριμένου κλάδου εκπαιδευτικών.
Τώρα, που με σύνθεση διαφορετική στην ηγεσία του Υπουργείου, πιθανόν όμως με ίδια στη στελέχωση προωθούνται και ανακυκλώνονται ενέργειες που μόνο σε δεινή θέση φέρνουν συνεχώς τα ΑΜΕΑ και τους ΓΟΝΕΙΣ ΑΜΕΑ. Αυτούς τους γονείς που ελάχιστη μέριμνα υπήρξε από το Υπουργείο Παιδείας για την εργασία τους έτσι όπως ορίζει το σύνταγμα και οι νόμοι χρόνια τώρα.
Τώρα, όπως και τότε προφανώς που κάποιοι εισακούγονται από τα στελέχη του Υπουργείου, ενώ επίσημες ομάδες κοινωνικών κατηγοριών δεν καταφέρνουν να επιτύχουν ούτε μια συνάντηση, ώστε να καταθέσουν και τη δική τους άποψη περί δικαίου.
Έτσι φτάσαμε να έχουμε εκπαιδευτικούς που δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν τα προσόντα (μεταπτυχιακά, διδακτορικά κ.ο.κ.) λόγω δυσκολιών που τους έτυχαν στη ζωή τους και δεν εργάζονται και άλλους που ενώ έχουν τα προσόντα,λόγω της δυσχερούς τοποθέτησής τους, να μην μπορούν να εργαστούν.
Αλίμονο στην πολιτεία που δεν μεριμνά για τη διαφορετικότητα ώστε αυτή όχι μόνο να μοριοδοτείται, θεωρώντας ότι έκανε και το καθήκον της, αλλά να οδηγεί και στο επιθυμητό αποτέλεσμα, στην εργασία. Γιατί αυτή τη στιγμή με τη «γενναία» μοριοδότηση της αναπηρίας -όπως κάποιοι κρίνουν – νομίζουν ότι εξαντλήθηκε η μέριμνα. Μα πώς; Ως επί το πλείστον οι περισσότεροι έχουν αναπηρία περίπου 67% που σημαίνει περίπου 27 – 30 μόρια, όταν το άριστα των εκπαιδευτικών είναι τα 240 μόρια. Τα 27-30 μόρια της αναπηρίας είναι 3 χρόνια περίπου αναπλήρωσης – πιθανόν και κοντά στο σπίτι σου – ή ένα μεταπτυχιακό και μια ξένη γλώσσα. Ακαδημαϊκά προσόντα ή προϋπηρεσίες που οι εκπαιδευτικοί ΓΟΝΕΙΣ ΑΜΕΑ και οι εκπαιδευτικοί ΑΜΕΑ δυσκολεύονται να αποκτήσουν. Η αναπηρία όμως δεν είναι ακαδημαϊκό προσόν ή προϋπηρεσία είναι μάθημα ζωής που εμείς που το βιώνουμε το γνωρίζουμε και καλύτερα.
Επιπλέον αυτών, άλλο είναι να είσαι μόνος σου, με προβλήματα μεν – καθώς ο μέσος όρος ηλικίας διορισθέντων ή αναπληρωτών έχει ανέβει – και άλλο να είσαι ανάπηρος ή να έχεις τέκνο με αναπηρία που χρήζει να βρίσκεται πλησίον νοσοκομειακών εγκαταστάσεων και παροχών.
Λυπούμαστε που συνάδερφοι το αντιμετωπίζουν ως ότι τους «κλέβουμε» τις θέσεις, αλλά καθόλου έτσι δεν είναι. Φροντίζουμε και για το δικό τους μέλλον και των παιδιών τους αν και όταν κάνουν, καθώς όλοι είμαστε εν δυνάμει ανάπηροι”.
Φωτογραφία και πληροφορίες από την ιστοσελίδα especial.gr
