Τρεις μήνες συμπληρώθηκαν από τον θάνατο του Μανώλη Γλέζου και η οικογένειά του προσκάλεσε όσους δεν πρόλαβαν να τον αποχαιρετήσουν σε συνάντηση μνήμης – Ποιοι έδωσαν το παρών (από τον Αλέξη Τσίπρα έως τον Δημήτρη Λιανό) στ Α’ Νεκροταφείο Αθηνών
Ποιος μπορεί να ξεχάσει αλήθεια τον “Νώλη”; Ποιος μπορεί να πει όχι σε μία οφειλόμενη παρουσία… Και η 28η Ιουνίου εδώ και ημέρες είχε …κυκλωθεί απο συγγενείς, φίλους και ανθρώπους της πολιτικής που έτρεξαν σήμερα να τιμήσουν τον μεγάλο Ελληνα, τον Μανώλη Γλέζο, τρεις μήνες μετά το θάνατό του…. Τιμή που έγινε αφήνοντας ένα λουλούδι στον τάφο του, στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών.
Η οικογένειά του είχε απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όσους «ήθελαν να τον αποχαιρετήσουν με τη φυσική τους παρουσία τη μέρα της κηδείας του και δεν μπόρεσαν λόγω των περιοριστικών μέτρων, εκείνους που θέλουν να του πουν από κοντά ότι δεν τον έχουν ξεχάσει, εκείνους που θέλουν να του δώσουν μια κρυφή υπόσχεση για τη συνέχιση των αγώνων του και των οραμάτων του».
Οπερ κι εγένετο… Στο Α Νεκροταφείο βρέθηκαν εκατοντάδες φίλοι.. Επώνυμοι και ανώνυμοι. Ολοι αυτοί που στο όνομα ή τη σκέψη του Μανώλη Γλέζου, αισθάνονται ότι είχαν βρει τον άνθρωπο που με τις πράξεις του γέμιζε τη ψυχή τους.. Ανεξαρτήτου πολιτικού φρονήματος. Γιατί ο Ναξιώτης πολιτικός, ήταν πάνω απ όλα Ελληνας, μετά Ναξιώτης και μετά όλα τα άλλα… Ανάμεσά τους, βρέθηκε και ο Αλέξης Τσίπρας – πρώην πρωθυπουργός – ο οποίος άφησε ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο μνήμα του Μανώλη Γλέζου. Οι δύο τους είχαν μία ιδιαίτερη σχέση με μεγάλη ένταση…
Για τον Μανώλη μίλησε ο Λαοκράτης Βάσσης, ενώ η Μάνια Παπαδημητρίου διάβασε ποιήματά του και ο Γιάννης Ζευγώλης έπαιξε βιολί με αγαπημένους απεραθίτικους σκοπούς… Μάλιστα, ο Λαοκράτης Βάσσης ανάμεσα στα άλλα μιλώντας για το Μανώλη ανέφερε:”… Η μεγαλύτερη τιμή θα είναι να διατηρηθούν αναπεπταμένα τα λάβαρα της ζωής του …”
Στη συνάντηση μνήμης βρέθηκαν επίσης οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Θεοδωρής Δρίτσας, Γιώργος Κατρούγκαλος και Νίκος Βούτσης, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ο πρώην βουλευτής, Παναγιώτης Λαφαζάνης, αλλά και η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα.
Ο Σύλλογος Απεράθου ήταν εκεί… Και όπως διαβάζουμε σε ανάρτηση ” “Μια οφειλόμενη παρουσία” Πέρασαν κιόλας τρεις μήνες που ο αγαπημένος μας Μανώλης Γλέζος δεν είναι πια κοντά μας. Σήμερα το πρωί, τον αποχαιρετήσαμε με τη φυσική μας παρουσία, σε μια συνάντηση μνήμης, δίνοντας υπόσχεση ότι ποτέ δεν θα ξεχαστεί ούτε αυτός, ούτε οι αγώνες και τα οράματά του.
Οπως και ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Δημήτρης Λιανός (φαίνεται στην κεντρική φωτογραφία), αλλά και φίλοι από την Απείρανθο… Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πρόσφατα η Κοινότητα πήρε μία σημαντική απόφαση… Να τιμήσει σε πρώτη φάση τον “Νώλη” με τοποθέτηση μαρμάρινης πλάκας στον αριστερό … λαμπά της εισόδου της Παναγιάς… Αποδέχθηκε την πρόταση του εκκλησιαστικού συμβουλίου και συμφώνησε να τοποθετηθεί στον αριστερό λαμπά της εισόδου της Παναγίας μαρμάρινη πλακέτα που να γράφει «Εδώ στ΄ Απεράθου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Μανώλης Γλέζος 1922-2020», ως ένδειξη τιμής, στον άνθρωπο που αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή για τα ιδανικά της Δημοκρατίας. Το συμβούλιο επίσης δεσμεύτηκε να οργανώσει αργότερα, πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες για να αποδώσει την τιμή και την ευγνωμοσύνη που οφείλει κυρίως στο Μανώλη Γλέζο η ιδιαιτέρα πατρίδα του”.
Ποιος ήταν ο Μανώλης Γλέζος
Ο μεγάλος αγωνιστής της Αριστεράς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών, στις 30 Μαρτίου από καρδιακή ανεπάρκεια. Υπήρξε από εμβληματικότερες μορφές του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα καθώς και της πρώτης εικοσαετίας του 21ου αιώνα. Πρωταγωνίστησε τόσο στην Αντίσταση καθώς κατέβασε τη σημαία της ναζιστικής Γερμανίας από την Ακρόπολη τον Μάιο του 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα. Η παράτολμη ενέργεια του να κατεβάσει τη σημαία με τη σβάστιγκα από την Ακρόπολη έκανε τον Ντε Γκωλ να τον χαρακτηρίσει ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης». Την επόμενη χρονιά συνελήφθη από την Γκεστάπο, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και γλίτωσε τα χειρότερα μόνο επειδή αρρώστησε βαριά από φυματίωση. Όμως ο Γλέζος ήταν και έκανε πολλά περισσότερα.
Στις 21 Απριλίου του 1943 συνελήφθη και πάλι αυτή τη φορά από τους Ιταλούς κατακτητές για την εναντίον τους δράση του, οπότε και παρέμεινε στη φυλακή για τρεις μήνες. Έξι μόλις μήνες μετά την απελευθέρωσή του από τους Ιταλούς, στις 7 Φεβρουαρίου του 1944 συνελήφθη και πάλι. Αυτή τη φορά από συνεργάτες των κατακτητών, για «επικίνδυνη αντεθνική δράση» ενώ φυλακίστηκε για 7,5 μήνες. Κατάφερε τελικά να δραπετεύσει στις 21 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Μετά το τέλος του πολέμου εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης, ενώ αργότερα υπήρξε διευθυντής και της εφημερίδας Αυγής. Ωστόσο, γρήγορα συνελήφθη για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, φτάνοντας μάλιστα να καταδικαστεί σε θάνατο τρεις φορές.
Στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ο Γλέζος συνελήφθη τα ξημερώματα στην οδό Φαιδριάδων στην Κυψέλη όπου διέμενε μαζί με την οικογένεια του, μαζί με το υπόλοιπο των πολιτικών ηγετών και κρατήθηκε για τέσσερα χρόνια διαδοχικά στο Γουδί, το Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια (Χωροφυλακής), τη Γυάρο, το Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό απ΄όπου και απελευθερώθηκε το 1971 μετά από γενική αμνηστία. Συνολικά καταδικάστηκε 28 φορές για την πολιτική και αντιστασιακή δραστηριότητα του από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο.
Ο Γλέζος ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα Bουλευτής και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη διετέλεσε βουλευτής του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε Eυρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος, μάλιστα, πρώτος σε ψήφους στη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014.
