Ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς με το γνωστό του ύφος και την πένα που τσακίζει κόκκαλα, μας ταξιδεύει στην εβδομάδα που μας πέρασε και μας μιλάει για μία τρελή, τρελή, εποχή
Το lock-down που βιώσαμε είχε ασφαλώς τις παρενέργειές του στην οικονομική ζωή της χώρας. Τόσο στο επίπεδο των επιχειρήσεων όσο και σ’ αυτό των δυνάμεων της εργασίας. Ωστόσο, τα υγειονομικά οφέλη ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή. Τα κρούσματα πολύ λίγα, οι θάνατοι ελάχιστοι. Πάντα, σε τέτοιες περιπτώσεις, τα πράγματα επιβάλλεται να μπαίνουν στη ζυγαριά. Καλή η οικονομία, αλλά, για σκεφτείτε λίγο, αν γινόμασταν Ιταλία, θα μπορούσαμε, άραγε, να το αντέξουμε ως κοινωνία;
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Η επανεκκίνηση θα στηριχτεί κυρίως στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία μας: τον τουρισμό. Όμως, προκαλεί έντονο προβληματισμό ο τρόπος διαχείρισης της εισροής παραθεριστών από το εξωτερικό. Δεν έχουν παρθεί τα στοιχειώδη μέτρα, ώστε να αποφύγουμε τη διάδοση του ιού. Γιατί, βεβαίως, αναγκαίες είναι οι τονωτικές συναλλαγματικές ενέσεις, αλλά δεν χρειάζεται να παίξουμε κορόνα-γράμματα τη μέχρι τώρα επιτυχημένη προσπάθειά μας να ξεμπερδέψουμε με τον κορονοϊό. Η κυβέρνηση καλό είναι να μη ρισκάρει. Εντάξει, ας μην επιβάλει 14ήμερη καραντίνα ούτε υποχρεωτικά τεστ σε όλους. Ας απαιτήσει, ωστόσο, υγειονομικά πιστοποιητικά από τις χώρες εισόδου και αν κάποιος δεν διαθέτει, να μην περνά τα σύνορα…
* Και για να μην γκρινιάζετε ότι κάνω αντιπολίτευση εξ επαγγέλματος, πώς ερμηνεύετε τη φράση του πρωθυπουργού, στο διάγγελμά του, σχετικά με τον εισαγόμενο τουρισμό; «Θα γίνονται δειγματοληπτικά τεστ, που δεν θα σκιάσουν όμως ούτε τον λαμπερό ήλιο μας ούτε τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας». Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ δεν μπορώ να δώσω άλλη ερμηνεία εκτός ότι τα… ευρά είναι πολυτιμότερα στη ζυγαριά από τη δημόσια υγεία. Γι’ αυτό και το ρίσκο. Αφήστε, βεβαίως, το άλλο… κουφό. Όσοι Έλληνες ζουν στο εξωτερικό και έρθουν στη χώρα, υποχρεούνται να τεθούν σε καραντίνα δύο εβδομάδων. Οι ξένοι; Όπως ειπώθηκε στο διάγγελμα, δειγματοληπτικοί έλεγχοι. Δηλαδή, όπως λέει και ο λαός μας, «πιάσ’ τ’ αβγό και κούρευτο».
* Για το «Πόθεν Έσχες» τα είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν θα επανερχόμουν, αν μια δήλωση πολιτικού δεν έκανε τα νεύρα μου τσατάλια. Τα οποία -ειρήσθω εν παρόδω- δεν βρίσκονται και σε πολύ καλή κατάσταση τελευταία. «Δεν μας έλεγαν: ”Αν θέλετε πρόσφυγες, πάρτε τους σπίτια σας;”». Ε, ο συγκεκριμένος έβαλε τα σπίτια του σε πρόγραμμα φιλοξενίας προσφύγων-μεταναστών. Βεβαίως, δεν μιλάμε ακριβώς για φιλοξενία. Με το αζημίωτο πάντα. Κύριε… Παπαδραχμούλη, πάψτε, επιτέλους. Κάθε σας δήλωση ξεφτιλίζει τις έννοιες της Αριστεράς και της αλληλεγγύης. Μπορείτε, παρακαλώ, να βγάλετε το σκασμό. Το διατυπώνω όσο πιο ευγενικά μού επιτρέπει η αγωγή μου, γιατί άλλο το real estate και άλλο η αλληλεγγύη. Μην τα κάνουμε όλα αχταρμά…
* Η Aegean… πολύ σωστά ζητά οικονομική ενίσχυση και όχι κρατικοποίηση. Γιατί είναι γνωστό σε όλους ότι στο dna της επιχειρηματικότητας, της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού κυριαρχεί μια τετράγωνη λογική. «Τα κέρδη δικά μας και οι ζημιές όλων σας. Δηλαδή των εργαζομένων μας και του Δημοσίου. Όχι, πάντως, δικές μας». Καλό σχέδιο μου ακούγεται, δεν βρίσκετε; Γι’ αυτό, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά με τέτοια διαύγεια σκέψης. Και ασφαλώς αναμένουμε από την κυβέρνηση να βάλει το χεράκι της στην τσέπη μας, προκειμένου να ενισχυθούν τα… πληγέντα παιδιά των… αιθέρων.
* Λίγο-πολύ, πλέον, γνωριζόμαστε. Πέρασαν πια επτά μήνες από το πρώτο κείμενό μου, στο Naxospress. Και προφανώς δεν βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Οι απόψεις καθενός φαίνονται στα γραπτά του. Όταν λοιπόν ακούω για το τρίο Μητσοτάκης-Κεραμέως-Χαρδαλιάς, κάτι με πιάνει. Μα υψηλός πυρετός, μα δύσπνοια, μα αγχώδης διαταραχή. Κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί. Ότι θα έφτανα να δώσω κριτική υποστήριξη στους τρεις, μάλλον εντάσσεται στα ψυχοπαθολογικά φαινόμενα, τα οποία η επιστήμη πρέπει να μελετήσει με τη δέουσα προσοχή, προκειμένου να αναλύσει όλες τις παραμέτρους, προτού καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Όταν όμως διαβάζεις ότι ο μητροπολίτης Αμβρόσιος τους αφόρισε, τότε σε πιάνουν τα διαόλια και, μεταξύ μας, ρίχνεις και κανένα καντήλι για τον… άγιο πατέρα μας. Καλά τους δύο άντρες, αλλά αφόρισε ακόμη και την κυρία Κεραμέως. Ποια; Την κυρία Κεραμέως, η οποία μοιάζει περισσότερο με ηγουμένη της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πεντέλης παρά με υπουργό Παιδείας του 21ου αιώνα. Οι Λατίνοι έλεγαν ένα «O tempora, o mores» και καθάριζαν. Γιατρέ μου, είμαι σίγουρα καλά; Μήπως φταίει ο κορονοϊός;
* Είχαμε ακούσει για πλαστό απολυτήριο Δημοτικού από καθαρίστρια, προκειμένου να εργαστεί και να ζήσει την οικογένειά της. Είχαμε ακούσει, επίσης, για διευθυντή μονάδας υγείας, ο οποίος πλαστογράφησε το πτυχίο Ιατρικής, καθότι η άτιμη σχολή είναι κομματάκι δύσκολη και όταν επείγεσαι να προσφέρεις στους συνανθρώπους σου, κάτι πεζά πράγματα, όπως το πτυχίο, τα ξεπερνάς γρήγορα. Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει ότι πολιτικός αρχηγός θα παρουσίαζε πτυχίο-μαϊμού εις την Εσπερίαν. Ο κύριος Βελόπουλος, γνωστός για τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη του, έκανε τη μικρή πλαστογραφία του, αλλά το Πανεπιστήμιο της Κύπρου δήλωσε άγνοια για το πτυχίο του κυρίου. Η… έκπληξή μου έγινε ακόμη μεγαλύτερη, γιατί ο συγκεκριμένος, ο οποίος διαθέτει ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού Χριστού, λειτούργησε ως μικροαπατεωνάκος. Δεν το περίμενα αυτό με τίποτα! Αλήθεια, σε τι κόσμο ζούμε, Θεέ μου. Πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας; Πώς;
* «Έχουν ένα μαλάκα εκεί που λέγεται Αλκίνοος Ιωαννίδης. Επάγγελμα, λέει, τραγουδιστής. Τι τραγουδάει δεν ξέρουμε»! Αυτά τα… ωραία είπε ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος (σ.σ. κεντρική φωτογραφία από την ιστοσελίδα a-sports.gr), για τον τραγουδιστή. Και όταν μιλάει ο κύριος Αχιλλέας, ο… στόμας του είναι σκέτη χαβούζα. Θα μπορούσε, ασφαλώς, να πει ό,τι ακριβώς αισθανόταν, αν επρόκειτο για μια ιδιωτική συζήτηση. Όμως, αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη Τύπου του δημάρχου, παρουσία δημοσιογράφων τόσο εφημερίδων όσο και ραδιοτηλεοπτικών Μέσων! Το… λάθος του κυρίου Ιωαννίδη είναι που εξέφρασε τη συμπαράστασή του στους Σταγιάτες, οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως επίσης και στη χλωρίωση που ετοιμάζεται, στην πηγή της Κρύας Βρύσης. Εδώ έχουμε δύο εκδοχές της Ελλάδας. Από τη μια αυτή του Αλκίνοου και από την άλλη αυτή του Αχιλλέα. Πριν από λίγες μέρες, ωστόσο, η κυρία Μενδώνη έκανε περίεργες γκριμάτσες για δήλωση του Σταύρου Ξαρχάκου, η οποία αφορούσε εκείνη και τον πολιτισμό. Ακολούθησε η επίθεση του Άδωνι Γεωργιάδη στον Φοίβο Δεληβοριά. Και το παζλ συμπληρώθηκε με τον Αχιλλέα Μπέο. Τελικά, σ’ αυτήν τη ζωή πρέπει να πάρουμε θέση. Ή θα είμαστε με τους Μπέους, τις Μενδώνες και τους Γεωργιάδηδες ή με τους Ιωαννίδηδες, τους Ξαρχάκους και τους Δεληβοριάδες. Η απάντηση και η επιλογή, νομίζω, είναι εύκολες. Πανεύκολες.
* Μετά το ΔΝΤ, οι δυσοίωνες προβλέψεις για την ελληνική οικονομία συνεχίζονται. Η Κομισιόν εκτιμά ότι η ύφεση που θα χτυπήσει τη χώρα μας θα φτάσει το 10%. Αυτό δηλαδή είναι το σενάριο που το είχαμε βαφτίσει ως κακό. Μετά να δείτε τι μας περιμένει. Γιατί οι φίλοι μας στην Ευρώπη ενδιαφέρονται για την… ευημερία τους και κυρίως να μας πάρουν ό,τι τέλος πάντων έχει απομείνει. Όσο για μας, την πλέμπα, μα μνημόνιο θα λέγεται, μα δημοσιονομική προσαρμογή, μα εξορθολογισμός της οικονομίας, όπως και αν λέγεται, ξέρετε, φαντάζομαι, ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο. Γνωστά πράγματα. Μην τα επαναλαμβάνουμε συνεχώς…
* Μέσα σε όλα τα προβλήματά μας, ο κύριος -λέμε, τώρα- Ηλίας Κασιδιάρης αποχώρησε από τη Χρυσή Αυγή και ανακοίνωσε τη δημιουργία νέου εθνικιστικού κόμματος. Και είχα μια στενοχώρια, μα μια στενοχώρια, για να το πω όσο πιο κομψά μπορώ, καθότι ο Νικόδημος καραδοκεί και πρέπει να εκφραστώ κοσμίως. Άντε, καλή διάλυση, γιατί οι ναζιστές σε όλον τον πλανήτη είναι επικίνδυνοι για το ανθρώπινο είδος…
* Η άγρια καταστολή στην Τήνο για το θέμα των ανεμογεννητριών συνεχίζεται. Τη στιγμή που όλο το νησί βρίσκεται στο πόδι για να ματαιώσει τα επιχειρούμενα σχέδια, οι πραιτοριανοί του καπετάν Μιχάλη, επιτελώντας το θεάρεστο έργο τους και βοηθώντας την πολιτεία στο ζήτημα της… ανάπτυξης, εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό και αναλαμβάνουν να συνετίσουν τον πληθυσμό, βάζοντας το χεράκι τους. Με τα κλομπάκια τους εννοείται. Ακόμα και σε ανυπεράσπιστους ηλικιωμένους. Αυτό δα έλειπε. Τέτοιες εποχές, είναι δυνατόν κάποιοι ιδεοληπτικοί να αρνούνται τα… αγαθά της ανάπτυξης; Η Τήνος, εκτός από το νησί της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, εσχάτως εξελίσσεται και σε νησί της Θείας Φώτισης. Ασχέτως αν πέφτουν κάποιες Παναγίες, Χριστοί, άγιοι πατέρες και λοιπά καντήλια. Αυτή η επένδυση θα μας απογειώσει! Έστω και αν υπάρξουν και κάποιες μικρές απώλειες. Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το. Το επιχειρείν. Την αριστεία. Και, βεβαίως, την αειφόρο ανάπτυξη, αλλά με ανθρώπινο πρόσωπο. Κυρίως αυτό…
Δειλά-δειλά, ανοίγουν ταβέρνες, εστιατόρια, ουζερί, καφετέριες, καφενεία. Να ξεδώσουμε λίγο, βρε αδερφέ, να δούμε τους φίλους μας από κοντά, να πιούμε με την παρέα το κρασάκι μας, να καλαμπουρίσουμε, να φιλονικήσουμε για ό,τι τέλος πάντων φιλονικούμε εμείς οι Έλληνες: ποδόσφαιρο, πολιτική, καθημερινότητα. Να αισθανθούμε ότι επανερχόμαστε, σιγά-σιγά, στις προ του εγκλεισμού εβδομάδες. Το έχουμε ανάγκη, τόσο για την ψυχική όσο και τη σωματική υγεία μας. Καλή μας εβδομάδα…
