Ανασφάλεια νησιωτών για τις αφίξεις… Αθηναίων – Τι λέει ο Δήμαρχος Αμοργού αλλά και κάτοικοι νησιών για την αύξηση επισκεψιμότητας που εμφανίζεται στα νησιά αυτές τις ημέρες
Οταν η θάλασσα είναι το φυσικό σύνορο, είναι επόμενο να νιώθεις προστατευμένος. Ομως οι αφίξεις των τελευταίων ημερών στα νησιά, είτε από «επαναπατριζόμενους» φοιτητές και εργαζόμενους ή από ανθρώπους που διαθέτουν κατοικία σε ένα από αυτά και αναζητούν την απομόνωση, προκαλεί ανασφάλεια στους νησιώτες. Αιτία δεν είναι άλλη από την απουσία, στα περισσότερα νησιά, επαρκών –ακόμα και για τις καλές ημέρες– υποδομών υγείας. Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ζήτησε χθες να επιτραπεί η μετακίνηση προς τα νησιά μόνο των μόνιμων κατοίκων και όσων έχουν σοβαρή εργασία, ενώ ορισμένοι δήμοι, όπως της Αμοργού, κάλεσαν οποιονδήποτε έχει συμπτώματα ή έχει πρόσφατα ταξιδέψει στο εξωτερικό να… μείνει μακριά.
Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις Κυκλάδες. «Κάποιοι έχουν την αίσθηση ότι είμαστε απομονωμένοι. Γι’ αυτό και τις προηγούμενες ημέρες όλοι ήταν ψύχραιμοι», λέει στην «Καθημερινή» η Αγγελική Απέργη, μόνιμη κάτοικος της Τήνου. «Τις τελευταίες ημέρες όμως βλέπουμε ξαφνικά να έρχονται και Αθηναίοι που έχουν εξοχικά στο νησί. Αυτό μας προκαλεί ανασφάλεια, όλη η υποδομή του νησιού για τον κορωνοϊό είναι… ένα κοντέινερ έξω από το κέντρο υγείας».
Η εικόνα δεν είναι παντού η ίδια. «Αυτό που ενοχλεί περισσότερο τον κόσμο εδώ είναι ότι δεν θα αρχίσει η σεζόν τον Απρίλιο. Πολλοί είναι υπερ-χρεωμένοι και σκέφτονται τα δάνεια. Κατά τα άλλα νομίζουν ότι ποτέ δεν θα φτάσει σε εμάς», λέει η Εύη Κωβαίου, κάτοικος της Σαντορίνης. «Παρά τις εκκλήσεις του δήμου, μέχρι την Παρασκευή όλα τα μπαρ και τα εστιατόρια ήταν γεμάτα. Ακόμα και το Σάββατο, σε κάποιους που είχαν μείνει ανοιχτοί επειδή κάνουν delivery, είχαν μαζευτεί παρέες. Τι να σου κάνει η Πολιτεία, άμα δεν βάζουμε εμείς μυαλό».
Στην Αμοργό, ο δήμαρχος ζήτησε από όσους έχουν συμπτώματα που μπορεί να παραπέμπουν σε κορωνοϊό ή ανήκουν σε κάποια ευπαθή ομάδα να μην έρχονται στο νησί. «Τις τελευταίες ημέρες έχει αυξηθεί η προσέλευση του κόσμου», λέει ο δήμαρχος Λευτέρης Καραΐσκος. «Επέστρεψαν πολλοί Αμοργιανοί, αλλά ήρθαν και άλλοι, με σπίτια στο νησί. Oμως στα καράβια δεν λαμβάνονται μέτρα προστασίας, στο νησί δεν υπάρχουν υποδομές για σοβαρά περιστατικά. Ζητήσαμε λοιπόν να δείξει ο κόσμος υπευθυνότητα και να μη θέσει ούτε τον εαυτό του ούτε εμάς σε κίνδυνο».
Ανάλογη είναι η εικόνα και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. «Τις πρώτες ημέρες η κατάσταση ήταν χαλαρή, τα παιδιά ήταν στους δρόμους, ο κόσμος έβγαινε έξω. Επειδή δεν έχει πουθενά συνωστισμό, νιώθει ο κόσμος πιο προστατευμένος. Η μεγαλύτερη ανησυχία μας είναι να μη σταματήσει ο ανεφοδιασμός τροφίμων και φαρμάκων», λέει η Μαρία Τζίβα, κάτοικος της Μύρινας στη Λήμνο. «Πριν από μερικές ημέρες ήρθε ένα πλοίο και είχε έναν άνθρωπο με συμπτώματα του κορωνοϊού και, όπως καταλαβαίνετε, αυτό προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στο νησί. Ευτυχώς εξετάστηκε και ήταν αρνητικός. Μετά άρχισαν να επιστρέφουν στο νησί Λήμνιοι φοιτητές που ζουν σε άλλες πόλεις – ξέρω μια περίπτωση ανθρώπων από την Καστοριά, που εργάζονται εδώ, οι οποίοι πήγαν κι έφεραν στη Λήμνο τους ηλικιωμένους γονείς τους γιατί αισθάνονται πιο ασφαλείς εδώ. Μόνο που εδώ αν κολλήσει ένας, κολλούν όλοι».
Στη Ρόδο τις τελευταίες ημέρες ο καβγάς αφορούσε την κρουαζιέρα. «Κάποιοι τοπικοί άρχοντες επέτρεψαν εν μέσω όλης αυτής της κατάστασης να προσεγγίσουν κρουαζιερόπλοια και φυσικά αυτό εξόργισε όλο το νησί, πλην λίγων που επωφελήθηκαν», λέει ο Δημήτρης Αδαμάκης, αρχιτέκτονας. «Κατά τα λοιπά, η κυκλοφορία στους δρόμους είναι μηδαμινή, οι συγκοινωνίες άδειες, θα δεις κόσμο μόνο στις παραλίες και εκεί όχι σε παρέες. Το παράξενο είναι ότι οι Ροδίτες, που είμαστε… γνωστοί ξερόλες και απείθαρχοι, έχουμε σε αυτή την περίπτωση πειθαρχήσει».
Αντίθετα, η ακριτική Γαύδος παραμένει εντελώς απομονωμένη. «Είχαμε απαγορευτικό, δεν έχει πιάσει καράβι για ημέρες», λέει η δήμαρχος Μανωλία Στεφανάκη. «Το νησί αυτή την εποχή έχει περίπου 100 άτομα διασκορπισμένα σε τρεις οικισμούς. Είμαστε… μεταξύ μας. Το μόνο που φοβόμαστε είναι πως έχουμε πολλούς ηλικιωμένους, συχνά με προβλήματα υγείας. Κατά τα άλλα έχουμε μάθει να ζούμε αποκλεισμένοι».
