Το εθνικό πιάτο του Βελγίου, οι τηγανιτές πατάτες, ξέφυγε από τις απαγορεύσεις που έχουν επιβληθεί στη χώρα λόγω του κορωνοϊού – Επιτρέπεται η πώλησή τους παρά το γεγονός ότι όλες οι καφετέριες και τα εστιατόρια έχουν υποχρεωθεί να κλείσουν.
Μπορεί εμείς οι νησιώτες να λατρεύουμε τις τηγανιτές πατάτες και να συνοδεύουν σχεδόν κάθε γεύμα μας, όμως το Βέλγιο είναι η χώρα που έχει ως εθνικό φαγητό τις τηγανιτές πατάτες… Κάτι σαν το δικό μας το σουβλάκι δηλαδή σε πανελλαδικό επίπεδο… Και όταν ανακοινώθηκαν τα μέτρα από την Βελγική Κυβέρνηση για την προστασία από την εξάπλωση του Κορωνοϊού, αρκετοί ήταν αυτοί που αναρωτήθηκαν τι θα γίνει με τις τηγανιτές πατάτες…
Ε, το εθνικό πιάτο του Βελγίου, ξέφυγε από τις απαγορεύσεις που έχουν επιβληθεί στη χώρα, καθώς οι αρχές επιτρέπουν στους πωλητές τους να λειτουργούν, παρά το γεγονός ότι όλες οι καφετέριες και τα εστιατόρια έχουν υποχρεωθεί να κλείσουν.
Η κυβέρνηση διέταξε το κλείσιμο σχολείων, μπαρ, γυμναστηρίων και απαγόρευσε όλες τις αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις για τρεις εβδομάδες, από σήμερα, ενώ περιόρισε τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων για να αναχαιτίσει την εξάπλωση του ιού.
Όμως, όπως παρατήρησαν πολλοί Βέλγοι, τα σημεία που πουλάνε τηγανιτές πατάτες δεν έχουν κλείσει, αρκεί ο πελάτης να τρώει τις πατάτες του αλλού. Οι τηγανιτές πατάτες συνήθως προσφέρονται στο Βέλγιο σε χάρτινους κώνους και πωλούνται σε καντίνες ή σε υπαίθρια σημεία πώλησης. Υπάρχουν περίπου 5000 τέτοιοι χώροι στο Βέλγιο.
Η διαμάχη με τους Γάλλους
Υποστηρίζεται ότι οι τηγανητές πατάτες έχουν καταγωγή από το Βέλγιο και η διαμάχη των Γάλλων και των Βέλγων για την προέλευση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με τις δύο χώρες να διεκδικούν την προέλευση. Από την πλευρά των Βέλγων η δημοφιλία του όρου «γαλλικές (french)» εξηγείται λόγω της «Ηγεμονίας της γαλλικής γαστρονομίας» με την οποία εξομοιώθηκε η κουζίνα τους, σε συνδυασμό με την κοινή γλώσσα και τη γεωγραφική εγγύτητα μεταξύ των δύο χωρών.
Ο Βέλγος δημοσιογράφος Jo Gérard ισχυρίζεται ότι ένα οικογενειακό χειρόγραφο του 1781 αφηγείται πως οι πατάτες τηγανίζονταν πριν από το 1680 στην κοιλάδα του Μόζα: «Οι κάτοικοι των περιοχών Ναμύρ, Andenne, και Ντινάντ, ειδικά οι φτωχοί, είχαν ως έθιμο την αλιεία μικρών ψαριών στον Μεύση τα οποία τηγάνιζαν. Αλλά, όταν το ποτάμι είχε παγώσει και η αλιεία έγινε επικίνδυνη, έκοβαν τις πατάτες στο μέγεθος μικρών ψαριών και τις έβαζαν σε ένα τηγάνι». Ο Gérard δεν έχει παρουσιάσει το χειρόγραφο που να πιστοποιεί τον ισχυρισμό του. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές συνθήκες του 18ου αιώνα: «Είναι απολύτως αδιανόητο ότι ένας αγρότης θα μπορούσε να έχει αφιερώσει μεγάλες ποσότητες λίπους για μαγείρεμα πατάτας. Στην καλύτερη περίπτωση τις είχε σοτάρει σε ένα τηγάνι… »
Κάποιοι πιστεύουν ότι ο όρος «γαλλικές» εισήχθη όταν οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφθασαν στο Βέλγιο και δοκίμασαν τις βελγικές πατάτες. Ενδεχομένως, τις αποκάλεσαν έτσι καθώς ήταν η τοπική γλώσσα και η επίσημη του βελγικού στρατού εκείνη την εποχή, θεωρώντας ότι βρίσκονται στη Γαλλία. Την περίοδο εκείνη ο όρος γίνονταν όλο και πιο δημοφιλής.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters
