Η Lamda Development, συμφερόντων Σπύρου Λάτση, ετοιμάζεται να συνάψει δάνειο-μαμούθ με τραπεζικούς οργανισμούς, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η «επένδυση», που ακούει στο όνομα «Ελληνικό»
Η σημερινή κυβερνητική παράταξη, σε όλους τους τόνους, εδώ και πολλά χρόνια, είχε ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη καμπάνια για την ανάγκη των επενδύσεων. Θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, θα βοηθήσουν την κοινωνία να ανακουφιστεί, θα έρθει η ανάπτυξη! Οι Σκουριές και το Ελληνικό ήταν τα δύο βασικά «όπλα» σ’ αυτόν τον αγώνα. Και το μότο παρέμενε το ίδιο μονότονο και κουραστικό: ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη!
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Βεβαίως, οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι απέφευγαν, όπως ο διάολος το λιβάνι, να μιλήσουν για κάποια πεζά ζητήματα. Για παράδειγμα, ποιες θα ήταν οι συνθήκες γαλέρας για τους «μαύρους», οι οποίοι θα εργάζονταν στη μεγάλη επένδυση. Δυο λεξούλες μόνο θα ήταν αρκετές: «εργασιακά δικαιώματα». Θα μου πείτε, και το δίκιο σας βουνό, τι σημασία έχουν αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, μπροστά στο μεγάλο deal; Τέλος πάντων, η κυβέρνηση είχε επενδύσει στα… ωραία λεφτά των επιχειρηματιών. Εγχώριων και διεθνών δεν έχει σημασία. Γιατί, ως γνωστόν, το επιχειρείν δεν γνωρίζει εμπόδια, φραγμούς, σύνορα…
Κάπως έτσι συμβαίνει και με το Ελληνικό. Μόνο που τελευταία προέκυψαν κάποια προβλήματα, τα οποία τα λες και σοβαρά. Οι Άραβες και οι Κινέζοι… επενδυτές την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Είδαν φως, μπήκαν, αλλά στο τέλος δεν μας προτίμησαν. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Έτσι, μέχρι τώρα, ο Όμιλος Λάτση παραμένει ο μοναδικός ενδιαφερόμενος για τη μεγάλη επένδυση της ανάπτυξης. Βεβαίως, εξακολουθεί να υπάρχει το μικρό προβληματάκι που λέγαμε. Το κόστος ανεβαίνει και δεν είναι εποχή για έξοδα και αλόγιστες δαπάνες.
Και σ’ αυτό ωστόσο βρέθηκε λύση. Η Lamda Development, συμφερόντων Σπύρου Λάτση, ετοιμάζεται να συνάψει δάνειο-μαμούθ με τραπεζικούς οργανισμούς, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η «επένδυση». Δηλαδή, οι τράπεζες, τις οποίες πληρώσαμε εμείς με την ανακεφαλαιοποίηση, δανείζουν έναν ιδιώτη, προκειμένου να αγοράσει κρατική περιουσία! Έτσι γίνονται οι δουλειές. Όμορφα, γρήγορα, παστρικά. Καλό είναι, επίσης, να μην ξεχνάμε ότι το Ελληνικό έχει παραχωρηθεί για 99 χρόνια, με συνολικό τίμημα 915 εκατ. ευρώ, περίπου 92 ευρώ ανά τ.μ. δόμησης! Α, επίσης, να θυμηθούμε ότι η παραχωρηθείσα έκταση στην επιχειρηματικότητα ήταν 6.200 στρέμματα στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού και 3,5 χιλιόμετρα της παραλίας του Αγίου Κοσμά. Βεβαίως, κάποιοι αμετανόητοι κραυγάζουν, ακόμη και σήμερα, ότι παραμένουμε κράτος σοβιετικού μοντέλου.
Ξεχνάνε ότι οι επιχειρηματίες, όλων των κατηγοριών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είχαν και έχουν ταυτίσει την επιχειρηματική υπόστασή τους, παίρνοντας δουλίτσες απ’ αυτό το… σοβιετικό κράτος. Εννοείται με όρους που σε καμιά περίπτωση δεν τους λες και επαχθείς. Γιατί το ακούσαμε και αυτό. Επίσης, οι τράπεζες, όλα αυτά τα χρόνια, χρηματοδοτούσαν με προκλητικό τρόπο επιχειρηματίες, χωρίς να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα εχέγγυα ότι τουλάχιστον θα πάρουν πίσω το κεφάλαιο. Η περίπτωση δανειοδότησης των μιντιαρχών είναι τόσο τραβηγμένη, που μας βάζει σε σκέψεις. Γιατί, αυτά τα παιδιά, όλα τούτα τα χρόνια, έκαναν… επίθεση φιλίας στην κοινωνία για την ανάγκη να προχωρήσει η «επένδυση» στο Ελληνικό. Εάν το τίμημα αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από εξευτελιστικό, αν οι τράπεζες λειτουργούν, στην περίπτωσή του, τουλάχιστον με προσβλητικό τρόπο για την πλειονότητα του ελληνικού λαού, ο οποίος στενάζει στην εποχή των μνημονίων, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Εδώ ταιριάζει γάντι η πιο κάτω ρήση: «Η θάλασσα ηρεμεί τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα, αν κρατάς μέσα της πολλή ώρα το κεφάλι τους»…
