Η Αδέσμευτή Κίνηση Πολιτών Νάξου ΕΔΩ με το πέρας της καλοκαιρινής περιόδου και με αφορμή την ανάληψη της ηγεσίας του Δήμου από τη νέα δημοτική αρχή δίνει το στίγμα της κάνοντας έναν μίνι απολογισμό με βάση αυτά που “είδε” στο νησί, εκφράζει την απορία αλλά και το ερώτημα ” Μήπως τελικά δε θέλουμε αυτά που μας λένε ότι χρειαζόμαστε;
Δεν είναι η πρώτη χρονιά που είναι εμφανές σε όλους ανεξαιρέτως, ακόμα και στους ίδιους τους επισκέπτες ότι οι υποδομές και τα δίκτυα του νησιού δεν ήταν έτοιμα να δεχθούν τον αριθμό επισκεπτών και οχημάτων του καλοκαιριού.
Αρθρο από την ΕΔΩ (Αδέσμευτη Κίνηση Πολιτών Νάξου)
Από τις βασικές υποδομές όπως το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα και την υγιεινή, έως την κυκλοφορία των οχημάτων, την ηχορύπανση, την εξαθλίωση του δημόσιου χώρου, την εξευτελισμό του ίδιου του πολιτισμού, είναι σίγουρο ότι αυτό που συμβαίνει στο νησί είναι υβριστικό προς τους ανθρώπους που να ζουν ή τυχαίνει να επισκέπτονται τον τόπο μας.
Ειδικότερα, η καθαριότητα των δημόσιων χώρων στη Χώρα ήταν, τουλάχιστον, ντροπιαστική. Η λουστραρισμένη βρώμα στις πλακοστρώσεις με τη βοτσαλόστρωση να κολυμπά μέσα σε γράσα από σουβλακοζούμια, τα χιλιάδες ελεεινά αντικείμενα (δημόσια και ιδιωτικά, όπως κολώνες, αποχετεύσεις, παγκάκια, διακοσμητικά, ξέχειλοι κάδοι σκουπιδιών, δεκάδες καλύβες-πέργολες και θάλασσα χιλιάδων τραπεζοκαθισμάτων) ταιριάζουν περισσότερο σε βορειοευρωπαϊκό παζάρι του μεσαίωνα, εκεί όπου η τσίκνα από τα λίπη σε συνδυασμό με την υγρασία κολλάνε στα ρούχα και στο πρόσωπο και τα ημίγυμνα πόδια γλιστρούν πάνω σε πατημένα λάχανα-δραπέτες προκάτ σαλτσών. Ένας ολόκληρος οικισμός σε απόλυτη πολιτιστική παρακμή, ένα παζάρι που στέκει πλέον υπερφορτωμένο με αντικείμενα που καταναλώνονται ή πωλούνται, τίποτα δεν προσφέρεται, ένα μέρος όπου η φιλοξενία είναι διαδικτυακά συνδεδεμένη με POS.
Οι γειτονιές της παλιάς Χώρας και του Κάστρου παρατημένες στην τύχη τους, βρώμικες, με κάκοσμο νερό χαμηλής πίεσης στις βρύσες των σπιτιών και με καθημερινές διακοπές ρεύματος στο δημόσιο δίκτυο ηλεκτροφωτισμού. Τα σπίτια της Χώρας ανακαινίστηκαν φέτος καμπυλοτσιμεντοκονιακά, μονάχα για να νοικιαστούν, τα υπόλοιπα πωλούνται ή αφήνονται στο έλεος του χρόνου.
Τα μη τουριστικά χωριά, με τα περισσότερα να βρίσκονται σε πληθυσμιακή ύφεση, πασιφανώς αποτελούν βάρος για τον προϋπολογισμό της Δημοτικής Αρχής και έτσι παραμένουν στο έλεος του Θεού μέχρι να σβήσουν οριστικά από το χάρτη. Οι τελευταίοι κάτοικοι ανακαινίζουν, όπως-όπως, ό,τι κτίσμα βρουν, μήπως και ξεκλέψουν κανένα ψίχουλο από την τουριστική πίττα, μήπως βρεθεί κανένας κουζουλός να μείνει στο ισόγειο.
Το κυκλοφοριακό δίκτυο που δεν είναι φτιαγμένο για να επιτρέπει την ασφαλή κυκλοφορία τέτοιου όγκου οχημάτων φορτώθηκε σε σημείο μη λειτουργικό. Τις μεσημεριανές και βραδινές ώρες, τα αυτοκίνητα έκαναν κύκλους στα χαμένα για μια θέση στα πάρκινγκ του κέντρου της Χώρας και στα χωριά. Η κυκλοφορία ήταν άκρως προβληματική μέχρι αργά το βράδυ. Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα έκλειναν παράδρομους, πεζόδρομους, ακόμα και αυλές σπιτιών σε σημείο αγανάκτησης των κατοίκων και επισκεπτών.
Αμετροέπεια και θλίψη στις παραλίες του νησιού με τους ελεύθερους χώρους για κολύμβηση να περιορίζονται σε διαδρόμους ανάμεσα σε χιλιάδες ενοικιαζόμενες ομπρέλες και ξαπλώστρες. Οι αμμοθίνες κρυμμένες κάτω από έπιπλα και πουφ, τσιμεντομένες από τη λάσπη των χυμένων κοκτέηλς, παλεύουν να φυτρώσουν κανένα τελευταίο κρινάκι μέσα στο σκοτάδι των εκατοντάδων νεοσκυλάδικων ντεσιμπέλ.
Η ανοικοδόμηση καλά κρατεί. Η «ανάπτυξη» συνεχίζεται παραλιακά όλο και πιο νότια με τουριστικά καταλύματα να ενώνουν σε ημιαστικό ιστό τη Χώρα με την Αγιασσό, εκεί που κάποια τελευταία στοιχεία του τοπίου αντιστέκονται ακόμα να «αναπτυχθούν». Οι τιμές της γης εκτοξεύονται και αποτρέπουν οποιαδήποτε σκέψη πέραν της τουριστικής χρήσης. Τα δίκτυα ηλεκτροφωτισμού, νερού και τηλεπικοινωνιών ακολουθούν την ανοικοδόμηση σε σημείο η δικτυακή κάλυψη να είναι αυτονόητη απαίτηση των κατοίκων σε οποιοδήποτε σημείο του νησιού, ακόμα και εκεί που έχουν χτίσει οι ίδιοι παράνομα.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάποιου είδους ατύχημα ή κάποιου είδους κακοτυχία. Όλα αυτά δεν είναι προβλήματα που πρέπει να λυθούν, ούτε είναι αποτελέσματα κάποιου είδους κακοδιαχείρισης της εξουσίας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν συνέβησαν απλά, αλλά ούτε αποτελούν ένδειξη κάποιας σκοτεινής συνομωσίας για να πλήξουν το νησί μας.
Όλα αυτά είναι, απλούστατα, αποτελέσματα της σύγχρονης εφαρμογής μιας παγκόσμιας πολιτικής, μιας πυραμίδας εξουσίας, πάνω στην οποία στέκουν τεράστια παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών του τουρισμού. Αυτές οι πολυεθνικές του τουρισμού βασίζουν την κερδοφορία τους στην προσωρινότητα και την εναλλαγή των τουριστικών προορισμών σε ένα πλαίσιο παροξυσμικού ευδαιμονισμού το οποίο απαιτεί ομογενοποίηση των τουριστικών παροχών ακόμα και αν αυτές οι παροχές φέρνουν τους εκάστοτε προορισμούς στο χείλος της κοινωνικής εξάλειψης. Η ομογενοποίηση των τόπων και των κοινωνιών μπορεί να γίνει φανερή με τον τρόπο που βαθμολογούνται διαδικτυακά. (Η τεχνητή ανάγκη για καλή βαθμολογία στις πλατφόρμες γίνεται ουσιαστική όταν βλέπει κανείς ότι η μικρή του επιχείρηση είναι αόρατη εάν δεν υφίσταται άυλη στην οθόνη ενός κινητού.)
Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε εάν δεν υπήρχε και ο συνδετικός κρίκος της αλυσίδας που λέγεται Δημοτική Αρχή. Η εφαρμογή αυτών των παγκόσμιων πολιτικών χρειάζεται την κρατική χρηματοδότηση, τα χρήματα δηλαδή των πολιτών. Οι υποδομές που υλοποιούνται στον τόπο μας είναι όλες προς την ίδια κατεύθυνση, πλήρως ευθυγραμμισμένες με την πολιτική της εφήμερης πολιτισμικής και οικονομικής αφαίμαξης των κοινωνιών. Το καινούριο πολιτισμικό κουστούμι φοριέται στον τόπο μας με τη βία της εξουσίας και με την δική μας εκλογική αβάντα στα τσιράκια της.
Η βρώμα που ζήσαμε όλο το καλοκαίρι υπήρξε γιατί η καθαριότητα δεν έφερε περισσότερα χρήματα, υπήρξε γιατί οι επικίνδυνοι για την υγεία κάδοι σκουπιδιών μέσα στον αστικό ιστό της Χώρας δεν μείωσαν τις αφίξεις. Η υβριστική και προγραμματισμένη διάλυση της ποιότητας ζωής των κατοίκων έγινε πραγματικότητα γιατί οι περσινή κατάντια με τις διακοπές του νερού δε σταμάτησε τους πολίτες από το να ψηφίσουν εκείνους που τους έφεραν τα ΜΑΤ στους αγρούς του Δαμαριώνα.
Συμπερασματικά, η κοινωνία του νησιού δεν πρέπει να περιμένει να γίνουν περισσότερα έργα υποδομής βάσει του σχεδίου που εφαρμόζεται ήδη. Δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αποδεχόμαστε άκριτα τα ψευτοδιλλήματα της εξουσίας της χώρας και του δικού μας τόπου. Το δίλλημα δεν μπορεί να είναι 800 ή 1000 μέτρα αεροδιάδρομος, δεν μπορεί να είναι 200 ή 500 μέτρα λιμάνι, δεν μπορεί να είναι μεγάλο ή τεράστιο φράγμα νερού, γιατί απλά τα αεροπλάνα για την ώρα πλουτίζουν τις πολυεθνικές και δε τρέφουν τους κατοίκους, γιατί απλά τα λιμάνια φτιάχνονται για τις εταιρίες της αρπαχτής του καλοκαιριού με τα πανάκριβα εισιτήρια και κάνουν απαγορευτική τη μετακίνηση των κατοίκων και τη διακίνηση εμπορευμάτων ανάμεσα στα νησιά και γιατί τα φράγματα φτιάχνονται για να γεμίζουν οι πισίνες των μεγαλοξενοδοχείων της παραλιακής ζώνης.
Εμείς αντί όλων αυτών, προτείνουμε την συνεννόηση ανάμεσα στους ανθρώπους που έχουν αναγνωρίσει κοινά προβλήματα και την εκπόνηση ενός πολιτικού σχεδίου από εμάς τους ίδιους. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το πρώτο βήμα είναι η συνεύρεση των ανθρώπων και η αξίωση να βγαίνει από κάθε κουβέντα ένα, έστω και ελάχιστο, συμπέρασμα. Από τη δική μας γωνιά, εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε και όπως τα ζούμε και θα συνεχίσουμε να καταθέτουμε ιδέες που αφορούν τη ζωή των ανθρώπων του νησιού και όχι τις τσέπες των πολυεθνικών.
Θα πρέπει όλοι μας, κάποια στιγμή, να κοιτάξουμε την εποχή μας κατάματα και να απαντήσουμε στο ερώτημα: «Αν σε χίλια χρόνια φτιαχνόταν ένα μουσείο για τον δικό μας τωρινό πολιτισμό, τι … θα είχε μέσα;»
