Η σχολική χρονιά 2018 -19 ολοκληρώθηκε και οι κάτοικοι της Σχοινούσας μέσα από τον Περιοδικό του Συλλόγου Νέων, λένε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους εκπαιδευτικούς που με τεράστιες θυσίες και υπομονή, υπηρετούν τα νησάκια στις Μικρές Κυκλάδες και όχι μόνο ε; στο σύνολο του Αιγαίου
Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Νάξος, Παξοί, Χανιά, Αμοργός, Σχοινούσα, Μήλος και φέτος… πάλι εδώ… στο μικρό μα συνάμα τόσο όμορφο νησί της Σχοινούσας! Ταξίδια εν μέρει από επιλογή. Ταξίδια που σου δίνουν το εισιτήριο με θέση: « Νομάδες της Εκπαίδευσης».
Γιατί, ως αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, παρόλο που προσλαμβανόμαστε προκειμένου να ‘’αναπληρώνουμε ‘’ κενά που δημιουργούνται απ’ την αρχή ή κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, καταλήγουμε στο να καλύπτουμε μόνιμες και πάγιες εκπαιδευτικές θέσεις, οπότε και η έννοια του αναπληρωτή δεν υφίσταται. Μέσα όμως στη γενικότερη πολιτικοοικονομικοκοινωνική κατάσταση, ο όρος έρχεται ξανά στο προσκήνιο, όταν σχετίζεται με τα εργασιακά δικαιώματα τα οποία καταστρατηγούνται και στόχο έχουν να την καθιερώσουν ως επισφαλή εργασία.
Μη γνωρίζοντας πότε και πού θα εργάζεσαι την επόμενη σχολική χρονιά- και με όλες τις επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται (από τη μία έκπτωση στις μαθησιακές ανάγκες των μαθητών αφού γνωρίζεις τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους και θα έπρεπε να δίνεται η δυνατότητα συνέχειας στο έργο σου, από την άλλη δεν μπορείς να ‘’αγκυροβολήσεις’’ σε ένα ‘’λιμάνι’’, αφήνοντας πίσω σου οικογένεια , φίλους), η γενικότερη αοριστία – ανασφάλεια των εκπαιδευτικών στα χρόνια των μνημονίων, έχει γίνει θεσμός.
Επιπρόσθετα, και οι αντικειμενικά χαμηλοί μισθοί που δε σου δίνουν τη δυνατότητα της αξιοπρεπούς διαβίωσης, αφού η διαμονή γίνεται πρόσκαιρα και μακριά από τον τόπο συμφερόντων σου… Και όλα αυτά συμβαίνουν λόγω της αδιοριστίας των εκπαιδευτικών εδώ και 10 χρόνια. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται με μεθόδους ‘’Ράβε-Ξήλωνε’’…
Σε αυτές λοιπόν τις δυσμενείς συνθήκες, εκεί που η 2η χρονιά στο ίδιο μέρος φαντάζει σαν ένα όνειρο (λόγια μαθητή μας), -αφού δεν προκύπτουν τα ίδια πάντα κενά κάθε χρόνο- είχαμε φέτος την τύχη να βρεθούμε ξανά στο ίδιο μέρος…
Δύο δάσκαλοι αναπληρωτές. Δύο εκπαιδευτικοί Νομάδες στο Δημοτικό Σχολείο Σχοινούσας. Πρωινό-Ολοήμερο. Υπόθεση σημαντική για τα 7 παιδιά αυτού του τόπου, όπου το Σχολείο είτε βρίσκεται σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό, είτε σε ένα απομακρυσμένο νησί μερικών δεκάδων κατοίκων, θα πρέπει κάθε χρόνο να είναι προτεραιότητα. Όπως και προτεραιότητα θα πρέπει να είναι και η υλικοτεχνική κάλυψή του και όχι να στηρίζεται στη διάθεση των εκάστοτε ευεργετών.
Παιδιά μας- τα αποδημοτικά* μας πουλιά, γνώριμα προσωπάκια, ζουν ελεύθερα στον τόπο τους , σε μια εποχή που η ελευθερία του παιχνιδιού και η εναρμόνιση με το φυσικό περιβάλλον είναι σπάνια. Σε μια εποχή όπου ο ρόλος του εκπαιδευτικού έχει εκπέσει, τα παιδιά αυτά έχουν πάντα μια ζεστή αγκαλιά που σε περιμένει να τα διδάξεις και να τα εμπνεύσεις… Και εκεί είναι η δυσκολία αλλά και η πρόκληση! Όραμά μας; Το Σχολείο των Ίσων και Διαφορετικών, με πυρήνα τον Άνθρωπο. Το Σχολείο που δεν περικλείεται μέσα σε 4 τοίχους και σ ’ένα αύλειο χώρο μόνο, αλλά και εκτός, όπου η διαδικασία της μάθησης δεν έχει τέλος…
Εδώ, ελεύθερα και απλά (όπως θα χαρακτηρίζαμε και τη Σχοινούσα), κοντά στη Φύση, έχουμε τη δυνατότητα να συμβάλλουμε στην καλλιέργεια των αυριανών Ανθρώπων- ενεργών πολιτών και να δημιουργήσουμε το Σχολείο της Αγάπης, της Ενσυναίσθησης, της Αλληλεγγύης. Να δημιουργήσουμε το Σχολείο με χρώματα, χαμόγελα, παιχνίδια, λαχανόκηπο και μπόλικα λουλούδια!
Με αγάπη και σεβασμό στον Άνθρωπο και τη Φύση,
ΚατερινΑλί
Τρίγκα Μουσταφάογλου
Από τον τόπο όπου οι πόρτες δε χρειάζονται τα κλειδιά τους…, 8-5-2018
Υ/Γ: Κι αν τα κλειδιά δε χρειάζονται στις πόρτες, είναι χρήσιμα στο να ξεκλειδώνουν τα όμορφα αυτού του τόπου και ό,τι όμορφο έχει ο καθένας μας να δώσει…
*τα αποδημοτικά πουλιά, αναφέρονται στα παιδιά του Δημοτικού και στα αποδημητικά πουλιά και συγκεκριμένα στα χελιδόνια που είναι τα πουλιά της ελευθερίας, τα οποία δεν αντέχουν την αιχμαλωσία.
@ Από την 2η έντυπη έκδοση του περιοδικού του Συλλόγου Νέων Σχοινούσας
