Κυριακή του Ασώτου (24/02) και στην πλάτσα της Απειράνθου, μετά τις 12 το μεσημέρι θα στηθεί γλέντι (με την αρωγή και του Προοδευτικού Ομίλου Γλινάδου) και θα έχουμε …χοιροσφραϊσματα
Μπήκαμε εδώ και μία εβδομάδα στο Τριώδιο… Το καταλάβατε; Εάν όχι, δεν έχετε παρά να πάρετε την παρέα σας και να ανεβείτε έως την Απείρανθο, το μεσημέρι της Κυριακής 24 Φεβρουαρίου, του Ασώτου… Εκεί όπου στην πλάτσα (πλατεία) του χωριού όπως κάθε χρόνο, θα στηθεί τρικούβερτο γλέντι. Βλέπετε, στην Ορεινή Νάξο, το κέφι δεν λείπει ποτέ, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες…
Χαμόγελο, φαγητό, κρασί, χορός συνοδεύουν τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα που διατηρούνται και περνούν από γενιά σε γενιά…
Και στην Απείρανθο ή Απεράθου, το πρόγραμμα για την Κυριακή λέει «Χοιροσφραϊσματα»… Όπως αναφέρει δε, η σχετική πρόσκληση «ελάτε να φάμε, να πιούμε και να χορέψουμε». Εκδήλωση που διοργανώνεται από τον Απεραθίτικο Πολιτιστικό Σύλλογο «Τα Φανάρια», θα δώσουν το παρών τόσο τα μέλη του χορευτικού συλλόγου όσο και τα αντίστοιχα του Προοδευτικού Ομίλου Γλυνάδου… Κάθε χρόνο άλλωστε υπάρχει και μία εκλεκτή παρουσία. Όπως πέρυσι που είχαν έρθει, οι Νέοι Σχοινούσας…
Όσο για το τι είναι τα χοιροσφάγια; Σίγουρα, πάντως δεν θα δούμε την όλη διαδικασία (το σφάξιμο του χοίρου) αλλά από εκεί και πέρα θα απολαύσουμε όλα τα υπόλοιπα… κοινώς τους μεζέδες και το κρασί αλλά και το χορό..
Η ιστορία; Πρόκειται για ένα παραδοσιακό αποκριάτικο έθιμο της Νάξου. Έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, όταν το κρέας ήταν λιγοστό και η διαδικασία της σφαγής των ζώων ήταν ομαδική δουλειά. Τα χοιροσφάγια έχουν θυσιαστικό χαρακτήρα με τον χοίρο να έχει ιερό χαρακτήρα, καθότι και το αγαπημένο ζώο της θέας Δήμητρας. Απηχούν δε αρχαίες εξιλαστήριες και καθαρτήριες θυσίες που συνοδεύονταν από προσπάθεια πρόβλεψης του μέλλοντος (μάντεμα).Στη Νάξο οι εκδηλώσεις της λαϊκής λατρείας ενσωματώθηκαν στην αγροτική οικονομία. Η εκτροφή του χοίρου εξασφάλιζε στην οικογένεια κρέας και λίπος για ολόκληρη τη χρονιά. Για τη σφαγή του οι άνδρες κάθε χωριού ακολουθούσαν ιδιαίτερη εθιμοτυπία.
Τοποθετούσαν μεγάλα κομμάτια χοιρινού στα καζάνια που έβραζαν στο λίπος τους και αποθηκεύονταν στη συνέχεια σε δοχεία μέσα σε αυτό (γλίνα). Από τη διαδικασία αυτή παράγονταν συχνά λουκάνικα και ζαμπόν επίσης.
Με τον τρόπο αυτό το κρέας αποθηκευόταν για πολύ καιρό. Σε παλαιότερες εποχές στη διαδικασία συμμετείχε όλο το χωριό και η συνοδεία της μουσικής ήταν απαραίτητη. Σχηματίζονταν παρέες στα σπίτια και δοκίμαζαν τους χοιρινούς μεζέδες και παρασκεύαζαν τα λουκάνικα.
