Άρθρο του Βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Νίκου Μανιού, στην “Εφημερίδα των Συντακτών” (της 8ης Φεβρουαρίου) με θέμα: «Μετά τις Πρέσπες τι;» – Τα επόμενα βήματα της Κυβέρνησης μέσα από την οπτική του Ναξιώτη βουλευτή
Η 25η Ιανουαρίου 2019 είναι πλέον ένα ιστορικό ορόσημο για την ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία των λαών της βαλκανικής χερσονήσου αλλά και για την ανάδειξη της Ελλάδας σε δύναμη που εγγυάται τη σταθερότητα στην περιοχή.
Του Νίκου Μανιού (*)
Είναι η μέρα που στα βάθη της λίμνης των Πρεσπών καταποντίστηκαν όσοι επέλεξαν να επενδύσουν στο ψέμα, στον εθνικισμό, στη διαστρέβλωση της ιστορίας, στην πατριδοκαπηλία και στην ακροδεξιά ρητορική, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αντιπολιτευτούν, χειραγωγώντας το θυμικό του ελληνικού λαού για το μικροκομματικό τους συμφέρον.
Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν ήρθε τυχαία. Επετεύχθη γιατί η ιστορική συγκυρία έφερε σε Ελλάδα και πΓΔΜ κυβερνήσεις που είχαν την πολιτική βούληση να λήξουν αυτό το ζήτημα χωρίς να υπολογίζουν το κόστος, ώστε να μπορέσει η «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», η βαλκανική χερσόνησος, να προχωρήσει μπροστά, σε ένα ασφαλές και ειρηνικό μέλλον. Πρόκειται για μια εθνική επιτυχία σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο, που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό διεθνώς και λύνει χρονίζοντα προβλήματα στρατηγικής απέναντι σε αντιπάλους και εθνικούς κινδύνους που εκπορεύονται από τον ανατολικό μας γείτονα.
Δυστυχώς, η αντιπολίτευση προσπάθησε να την παρουσιάσει στο εσωτερικό ως «εθνική ήττα», για τους δικούς της μικροπολιτικούς λόγους. Η Νέα Δημοκρατία επέλεξε να ταυτιστεί με την ακροδεξιά, να υποδαυλίσει τις αλυτρωτικές διαθέσεις των οργανωμένων εθνικιστών, να διασπείρει θεωρίες συνωμοσίας και ψέματα και να αγνοήσει την ιστορική αλήθεια. Ήταν μια στρατηγική επιλογή που έκανε ώστε να μπορέσει να αποσιωπήσει το σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόσωπό της, μπροστά στο οποίο θα βρεθεί ο ελληνικός λαός αν την επόμενη ημέρα των εκλογών η Νέα Δημοκρατία βρεθεί στην εξουσία.
Τον επικίνδυνο αυτό δρόμο ακολούθησαν τόσο το ΚΙΝΑΛ όσο και οι ΑΝ.ΕΛΛ., κι αυτή η τόσο παράλογη απομάκρυνσή τους από την αλήθεια τα οδήγησε στην εικόνα διάλυσης που παρουσιάζουν σήμερα.
Το ΚΚΕ, στην αγωνία του να αντιπολιτευτεί μια κυβέρνηση που έχει ως πρώτο της μέλημα την ανακούφιση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων, και για να κερδίσει λίγες ψήφους παραπάνω, επέλεξε να συστρατευτεί με το αφήγημα της δεξιάς σε σχέση με το «μακεδονικό», παραχαράσσοντας έτσι την ίδια του την ιστορία, στη μακρά διάρκεια της οποίας υπερασπίστηκε τον μακεδονικό αυτοπροσδιορισμό της γειτονικής χώρας και την ύπαρξη μακεδονικής – σλαβικής γλώσσας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό Κοινοβούλιο σηματοδοτεί ένα σημείο-καμπή για την πολιτική ζωή του τόπου. Λύθηκε ένα τεράστιο εθνικό ζήτημα που εκκρεμούσε επί 27 χρόνια δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό μέτωπο. Αφού έφυγε απ’ τη μέση αυτό το μεγάλο εμπόδιο, μένει ανοιχτό το πεδίο των πολιτικών επιλογών για μια κυβέρνηση που θα έχει στόχο τη δίκαιη κατανομή των βαρών και την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού και η κατάργηση του υποκατώτατου είναι δυο σημαντικά βήματα στη μάχη για την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων που λεηλατήθηκαν από την κρίση και τα μνημόνια. Με επίκεντρο πάντα τον κόσμο της εργασίας, η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της για να φέρει τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και να ελαφρύνει το δυσανάλογο βάρος που έπεσε στους ώμους του λαού.
Είναι η στιγμή που όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, είτε είναι ενταγμένες σε κόμματα είτε όχι, πρέπει να αποφασίσουν ποια στάση θα τηρήσουν στη νέα, μεταμνημονιακή εποχή. Θα επιλέξουν να συστρατευθούν για να ασκήσουν μια κοινωνική πολιτική που θα επιτρέψει στη χώρα όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά και να θωρακιστεί απέναντι σε ενδεχόμενους μελλοντικούς οικονομικούς κινδύνους;
Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για όλους. Είναι η ώρα να πάρουν θέση όσοι αγωνιούν για την τύχη αυτού του τόπου που άντεξε την πιο σκληρή επίθεση του νεοφιλελευθερισμού και αρχίζει να κάνει σταθερά βήματα μπροστά, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στις ανάγκες των πολλών και όχι στα προνόμια των λίγων.
Στο εξής, οδοδείκτες μας θα είναι οι πολιτικές επιλογές που οδηγούν στην δίκαιη ανάπτυξη και από αυτές θα κριθεί όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και όλες οι προοδευτικές δυνάμεις.
# Αρθρο του Νίκου Μανιού (βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ) στην “Εφημερίδα των Συντακτών”
