Ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Απειράνθου αποχαιρετά με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο την “δασκάλα του” Ειρήνη Πολυκρέτη, η εξόδιος ακολουθία της οποίας πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Κύμη – Τι αναφέρει για την δασκάλα του
Το μεσημέρι της Τετάρτης στο Μοναστήρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Κύμη, πραγματοποιήθηκε η εξόδιος ακολουθία της εκπαιδευτικού Ειρήνης Β. Πολυκρέτη από την Απείρανθο Νάξου, η οποία εκοιμήθη δύο ημέρες νωρίτερα και σε ηλικία 72 ετών. Εκπαιδευτικός με σημαντικό λογοτεχνικό έργο, πολυγραφότατη όσον αφορά ύμνους αλλά και ποιήματα με έντονο στίγμα στην σύγχρονη κοινωνία μας. Μάλιστα, έως την τελευταία σχεδόν πνοή της έγραφε και ετοιμάζονταν για τη δημοσίευση ενός ακόμη βιβλίου του..
Στην προσωπική ιστοσελίδα του Γιώργου Μπάκαλου, του προέδρου της Απειράνθου, βρίσκουμε τον δικό του αποχαιρετισμό προς την δασκάλα του συνδυάζοντας μάλιστα όπως αναφέρει τρία βασικά στοιχεία…
Ας δούμε όμως τι αναφέρει:
Σε ατμόσφαιρα βαθιάς θρησκευτικής κατάνυξης και συγκίνησης , όπως άρμοζε στην περίσταση, εχθές στο μοναστήρι της «Μεταμόρφωσης του Σωτήρος » στην Κύμη, έγινε η κηδεία της Θεολόγου – καθηγήτριας – υμνογράφου Ειρήνης Β. Πολυκρέτη από την Απείρανθο.
Μετά από παράθεση καφέ και μοναστηριακού γεύματος στους παρευρισκόμενους, ευσυνήδειτα ως όφειλα απηύθηνα τα παρακάτω λόγια :
Σεβαστοί πατέρες – σεβαστές γερόντισσες
Πρωτίστως με την ευχή σας. Ως Πρόεδρος του χωριού μας, καταγωγής της αγαπημένης μας Θεολόγου Ειρήνης Πολυκρέτη, επιτρέψτε μου να σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΘΕΡΜΑ για την ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ σας.
Πρώτα επειδή στον ιερό ετούτο τόπο υποδεχθήκατε για πάντα τον δικό μας άνθρωπο. Αλλά και για τα υλικά και κυρίως πνευματικά αγαθά που μας προσφέρατε.
Δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ με ήσυχη τη συνείδησή μου εάν η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ μου παρουσία δεν συνοδευόταν έστω από δυό λόγια. Αυτή τη φορά ας με αξιολογήσει με επιοίκια η καθηγήτρια μου, διότι είναι λόγια της στιγμής, όμως από καρδιάς και αυθόρμητα, όπως μας έμαθε εκείνη με τη ζωή της.
Έχω την ΤΙΜΗ να συδιάζω τρία προνόμια, που με αξιώνουν να την γνωρίζω πολύ καλά. Πρώτον : Στα τρυφερά χρόνια της παιδικής μου ηλικίας, να ζω στην ίδια γειτονιά. Δεύτερον : Να είμαι ένας από τους πολλούς μαθητές της και να τους εκπροσωπώ, καθώς και την εκπαιδευτική κοινότητα. Και τρίτον : Ως Πρόεδρος του χωριού που αγάπησε και πόνεσε, να εκπροσωπώ ΟΛΟΥΣ εκείνους τους χωριανούς μας που ήθελαν να παραβρεθούν και οι συνθήκες δεν επέτρεψαν.
Οι σκάλες της Παναγίας σκοτείνιασαν – ορφάνεψαν με την απουσία σου. Και με δάκρυ στα μάτια οι περαστικοί συντοπίτες αφήνουν ένα κομμάτι δεντρολίβανο ή ένα αγριολούλουδο στο κατώφλι του σπιτιού σου.
Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας προς εδώ, έφερνα το χρόνο πίσω σε εικόνες εμπρός στα μάτια μου. Θυμάμαι όταν υπήρξα μαθητής της. Και τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτοπώ .
Μια φράση της θα μου μείνει αξέχαστη, στοιχιωμένη στο μυαλό μου, την οποία πολύ τακτικά χρησιμοποιούσε. « ΚΑΛΙΟ ΦΑΚΙΟΛΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΑΡΑ ΤΙΑΡΑ ΠΑΠΙΚΗ ». Εγώ αρχικά για να την ευχαριστήσω, αλλά και για να καρποθώ την εύνοια της, έβρισκα τον τρόπο και την ευκαιρία τεχνιέντως , να χρησιμοποιώ την φράση της ακόμα και χωρίς λόγο, όταν μ έβγαζε να πω το μάθημα. Αποτέλεσμα να έχω 19ρια και 20ρια από το πρώτο τρίμηνο.
Και έφτασα αγαπητοί μου τα 50 για να καταλάβω τι εννοούσε , όταν σήμερα εδώ και χρόνια πάνω από την πατρίδα μας γυροφέρνουν ύαινες και γύπες, γνωρίζοντας την εκ των ….. δυτικών προέλευσή τους.
Υπήρξε υπόδειγμα ήθους και ακεραιότητας χαραχτήρα. Δυναμική που δεν λύγιζε εύκολα τη σπονδυλική στήλη. Έντονη προσωπικότητα, ασυμβίβαστη, που ήθελε τα πράγματα με τους δικούς της όρους και κανόνες. Όπως ακριβώς ο άγιος πατέρας περιέγραψε πρωτίστως, συνοδευόταν όμως με αγάπη. Κι εγώ να προσθέσω με στοιχεία δικαιοσύνης .
Είχε βαθιά πίστη στο Θεό και γνώριζε καλά τους κανόνες που διέπουν την ελληνορθόδοξη πίστη, πράγμα που την έκαναν να έχει απαιτήσεις. Εμείς ….. στο γενικότερο πνεύμα της εποχής, αντιμετωπίζαμε τα πράγματα με ελαφρότητα και στα δικά μας μέτρα.
Αγωνιούσε και αγαπούσε τους νέους. Ανησυχούσε και λάτρευε τον τόπο και την πατρίδα.
Αγωνίστρια και μάλιστα ως το τέλος της ζωής της. Έρχονται στο νου μου τα λόγια του Αγίου Πορφυρίου που είχα την ευλογία από το Θεό να γνωρίσω το 1990. …. Ο Θεός διαλέγει τους επίλεκτους του σε αυτή τη δοκιμασία. Τα φάρμακο για τη σωτηρία του καρκίνου είναι εμπρός στα μάτια των γιατρών. Δεν επιτρέπει όμως να το βρουν, διότι …ο Παράδεισος θα ήταν άδειος……
Άφησε παρακαταθήκη εύχυμους πνευματικούς καρπούς στο πλούσιο συγγραφικό της έργο.
Αγαπητοί μου σας παρακαλώ θερμά
Όλοι μαζί να προσευχηθούμε σήμερα , ώστε οι επουράνιες πύλες να είναι ορθάνοιχτες να την υποδεχθούν και να υποσχεθούμε ότι θα δεσμευτούμε να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τις ΑΞΙΕΣ και τα ΙΔΑΝΙΚΑ που πρέσβευε σε μια δύσκολη εποχή.
Και κείνη από κει ψηλά θα μας παρακολουθεί χαρούμενη και υπερήφανη.
Καλό ταξίδι αγαπημένη μου καθηγήτρια».
