Τα παλιά τα χρόνια, η εθελοντική εργασία ήταν σε ημερήσια διάταξη στη προσπάθεια των κατοίκων κυρίως στα ορεινά να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης – Σήμερα το ξανασυναντάμε και δη στην Κωμιακή Νάξου με την αναβάθμιση της αγροτικής οδοποιίας
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στις .. ρίζες μας. Και εννοούμε την αλληλεγγύη και την κοινωνική ευαισθησία και συνεργασία. Οι περισσότεροι όμως όταν το λένε, δύσκολο το εννοούν. Απλά μένουν στα λόγια και κυρίως λειτουργεί ως κάλυψης της αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να καλύψει τις ανάγκες των κατοίκων. Από την κατασκευή υποδομών (από σχολεία έως νοσοκομεία και δρόμους) έως ζητήματα καθημερινότητας, όπως ύδρευση ή καθαριότητα. Σήμερα, από την Κωμιακή μας έρχεται ένα καλό μάθημα. Ότι οι κάτοικοι εκεί δεν περιμένουν. Η τουλάχιστον κουράστηκαν να περιμένουν την αρωγή της Πολιτείας ή του Δήμου. Και όχι μόνο έφτιαξαν μόνοι τους έναν αγροτικό δρόμο μήκους 1.5 χιλιομέτρων αλλά τον συντηρούν σε ετήσια βάση. Αναγκαίος για τις γεωργικές τους καλλιέργειες. Και με την πρώτη ευκαιρία και πριν πιάσουν οι βροχές, η δουλειά έγινε.. Όλοι μαζί. Ενωμένοι. Για ένα δικό τους καλύτερο σήμερα και αύριο…
Δείτε αναλυτικά την ανάρτηση από την ιστοσελίδα του Giorgos Komiaki και με τίτλο ” Αγροτική Οδοποιία”
“Η κατασκευή και συντήρηση των δρόμων με ίδια μέσα και προσωπική εργασία παλιά, τότε που δεν υπήρχε σύγχρονο και οργανωμένο Κράτος, να….πηγαίνει μπροστά…!!! Μ’ αυτόν τον τρόπο, φτιάχνονταν και συντηρούνταν παλιά, οι δρόμοι του χωριού, εννοώντας τους δρόμους που περνούσαν οι άνθρωποι και τα ζώα..
Μετέπειτα, που κυκλοφόρησαν τα αυτοκίνητα, σε κάθε συνεπαρτό, μαζεύονταν αρκετοί και βάζοντας χρήματα από τη μια, δίνοντας και μέρος του χωραφιού του ο καθένας από την άλλη, ανοίγονταν δρόμος και πήγαινε το αυτοκίνητο εκεί..
Αρωγός και υποκινητής, ήταν σε πολλές περιπτώσεις η πρώην Κοινότητα, η οποία πάντα συμμετείχε με χρηματικό ποσό, οπότε και ο δρόμος χαρακτηρίζονταν δημόσιος.. Ταυτόχρονα με τη διάνοιξη, αναλάμβανε (η Κοινότητα) και τη συντήρηση, γιατί όπως ξέρουμε οι χωματόδρομοι, μετά από κάθε χειμώνα, θέλουν ξαναστρώσιμο..
Περνώντας τα χρόνια, με τις Κοινότητες να καταργούνται και τους Δήμους, με το νέο καθεστώς, να μην μπορούν να συντηρούν ούτε τους υπάρχοντες δρόμους, αναγκάστηκε ο κόσμος και αναλαμβάνει από μόνος του πρωτοβουλίες, προκειμένου να εξυπηρετείται στον τόπο του, το χωράφι του, την δουλεία του…
Κάτι τέτοιο έγινε και με ‘μας στην Προβόλα, ένα συνεπαρτό, το οποίο ήταν απομονωμένο και παρατημένο, χωρίς δρόμο.. Μαζευτήκαμε πριν μερικά χρόνια οι ντόπιοι εκεί, μαζέψαμε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, ώστε να ανοίξουμε 1,5 χιλιόμετρο δρόμο,και κάθε χρόνο τον συντηρούμε μόνοι μας…
Σε κάποιο σημείο, υπάρχει ένα απότομο τμήμα, καμιά διακοσαριά μέτρα, το οποίο ”θεραπεύεται” μόνο με μπετό.. Κάθε λίγο, λοιπόν, για να μην μας φαίνεται κιόλας, παίρνουμε καμιά 15αρια τσιμέντα και μερικά υλικά και ρίχνουμε ένα τμήμα..
Έτσι και σήμερα… Μαζευτήκαμε, πάλι…Κοντεύουμε.. Δυο-τρεις φορές ακόμη και θα ανεβαίνει πάνω….Mersedes…..!!!!”
