ΤΟ 1991 βρέθηκε στα Κουφονήσια ως εκπαιδευτικός… Ερωτεύτηκε και έμεινε στο νησί για πάντα… Και αποτελεί τον ιδανικό πρεσβευτή για τα Κάτω Κουφονήσια σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα… Ο λόγος για την Σερραία Χρυσάνθη Μούδιου που εξυμνεί τον παράδεισο των Μικρών Κυκλάδων και δη των Κουφονησιών
Τα κρυστάλλινα νερά του, η ηρεμία του και το πεντανόστιμο φαγητό του κάνουν το Κάτω Κουφονήσι κάθε χρόνο έναν ισχυρό πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν το μεγαλείο της φύσης μακριά από τους θορύβους , τις ταμπέλες και τον “βιομηχανοποιημένο τουρισμό”…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΛΕΝΗ ΛΑΖΑΡΟΥ (serraikanea.gr)
Το Κάτω Κουφονήσι που έχει έκταση έχει έκταση 4,3 τετρ. xιλιόμετρα έχει μείνει παρθένο από τις επενδύσεις και την οικοδόμηση επειδή από το 1992 έχει κηρυχθεί αρχαιολογική ζώνη και είναι ακατοίκητο .Το χειμώνα δεν συναντάς ανθρώπους στο Κάτω Κουφονήσι παρά μόνο ταξιδιάρικα πουλιά, κατσίκες ή πρόβατα να μασουλάνε διαρκώς τα χόρτα της περιοχής. Τους καλοκαιρινούς μήνες όμως η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Καθημερινά, πολλοί το επισκέπτονται για τις όμορφες παραλίες του με τα διάφανα νερά.
Στο νησί δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα σπίτια που είχαν χτιστεί πριν το 92 και μία και μοναδική ταβέρνα 200 μέτρα δίπλα στην Παναγιά – το όμορφο και λιτό, κυκλαδίτικο εκκλησάκι κτισμένο το 1651 σε ερείπια βυζαντινής Εκκλησίας. Η ταβέρνα ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ που φτιάχτηκε το 1992 από τους αδερφούς Γιάννη και Γιώργο Βενετσάνο με τις γυναίκες τους, Σοφία και Χρύσα.
Σε μία μονοήμερη εκδρομή από το Πάνω Κουφονήσι με την λάντζα του θρυλικού Καπετάν-Πράσινου συνάντησα την Χρύσα Μούδιου την Σερραία σύζυγο του ιδιοκτήτη της ταβέρνας. Με θέα τα κρυστάλλινα νερά και απολαμβάνοντας ένα πεντανόστιμο φαγητό με κατσικάκι Κέρου πιάσαμε την συζήτηση και μου είπε πως βρέθηκε από την Κάτω Καμήλα Σερρών στο Κάτω Κουφονήσι. “
Είμαι εκπαιδευτικός και για την ακρίβεια νηπιαγωγός. Το 1991 διορίστηκα στο Πάνω Κουφονήσι. Εδώ γνώρισα τον σύζυγό μου και αποφασίσαμε να παντρευτούμε και μαζί με τον αδερφό του και την σύζυγό του να ανοίξουμε αυτήν την ταβέρνα στο μέρος που λατρεύουμε. Με την οικογένειά μου μένουμε στο Πάνω Κουφονήσι. Τους θερινούς μήνες όμως πηγαινοερχόμαστε με την λάντζα καθημερινά. Ο γιος μου μάλιστα μένει εδώ μόνιμα το καλοκαίρι μαζί με τον ξάδερφο , την θεία και τον θείο του. “
“Πως είναι η ζωή σε ένα έρημο νησί” ; την ρώτησα . “Δεν είναι εντελώς έρημο “μου είπε. “Υπάρχουν λίγοι βοσκοί, λίγοι μόνιμοι κάτοικοι μεταξύ των οποίων ένα ζευγάρι Νορβηγών, ένας βιομήχανος, ένας ζωγράφος με την σύζυγό του αλλά και πολλοί κατασκηνωτές που μένουν σε σκηνές προσωρινά για να καταφέρουν να γευθούν το φως της αυγής και να πάρουν μια γεύση από την ατμόσφαιρα της ταβέρνας..”
Ο χώρος της ταβέρνας ζεστός, φιλόξενος και εναρμονισμένος με το φυσικό τοπίο. Το προσωπικό είναι φιλικό, ευγενικό και χαμογελαστό . Από φαγητά υπάρχει μια βιτρίνα με πεντανόστιμα μαγειρευτά όπου πρωταγωνιστεί το κατσικάκι της Κέρου και μια σκάρα για το ψήσιμο των ψαριών που έρχονται κάθε πρωί με το καΐκι. Μουσικές από παρέες φτιάχνουν καταστάσεις απογειωτικές.
Όσο μιλάμε οι μυρωδιές από την κουζίνα και τα πιάτα που πηγαινοέρχονται σπάνε την μύτη των θαμώνων. Έτσι την ρωτάω για την κουζίνα και τι σχέση έχει το φαγητό της ταβέρνας με το Σερραϊκό. ” Εδώ προσπαθούμε να κρατήσουμε τον παραδοσιακό χαρακτήρα της κουζίνας. Θέλουμε αυτός που θα έρθει να φάει εδώ να φάει ότι έτρωγαν παλιά εδώ. Έχουμε παραδοσιακή κουζίνα. Λαδερά φαγητά, κατσικάκι λεμονάτο στην γάστρα με αγριοκάτσικο Κέρου, ρεβιθάδα και την περίφημη κακκαβιά την οποία έρχονται πελάτες μας για να φάνε από πολύ μακριά ακόμη και από την Τουρκία. Όλα τα φαγητά μας μαγειρεύονται για ώρες στον ξυλόφουρνο της ταβέρνας γιαυτό οι γεύσεις είναι ιδιαίτερες και το άρωμα μοναδικό.
Όσο γιαυτό που με ρώτησες για την σχέση του τοπικού φαγητού με την Σερραϊκή κουζίνα δεν υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Εδώ λόγω και της μεγαλύτερης θερμοκρασίας δεν μαγειρεύουν πολύ με κόκκινες σάλτσες όπως εμείς στον Βορρά. Τα περισσότερα πιάτα είναι λευκά ακόμη και ο αρακάς. Επίσης δεν χρησιμοποιούν τόσα μπαχαρικά ενώ το καυτερό λείπει εντελώς από την κουζίνα. Δεν κατάφερα να τους πείσω να δοκιμάσουν ούτε την τηγανιά όπως την κάνουμε στις Σέρρες. Όπως σου είπα νωρίτερα προσπαθούμε να κάνουμε τα φαγητά όπως παλιά. Δεν παρεμβαίνουμε. Να φανταστείς πως ο ανιψιός μου τελείωσε την καλύτερη σχολή μαγειρικής και ξέρει φανταστικές συνταγές με ξένα στοιχεία και τις τελευταίες τάσεις της μαγειρικής αλλά δεν τις εφαρμόζουμε στο μαγαζί μας. Εκτός ίσως από την σαλάτα ταμπουλέ που έχει μεγάλη ζήτηση…χα!χα!”
“Σου λείπουν οι Σέρρες;” την ρωτάω. “Εννοείται. Πολύ. Εκεί βρίσκονται όλοι οι συγγενείς μου. Πηγαίνω τουλάχιστον 3-4 φορές τον χρόνο στην Κάτω Καμήλα. Χριστούγεννα, Πάσχα και μόλις κλείσουν τα σχολεία. Τώρα που ο 24χρονος γιος μου ετοιμάζεται να κάνει και το μεταπτυχιακό του στις Σέρρες ελπίζω να πηγαίνω και συχνότερα”. Αν βρεθείτε ποτέ στο Κουφονήσι μην χάσετε την μοναδική εμπειρία της εκδρομής στο Κάτω Κουφονήσι και το γεύμα στην ταβέρνα Βενετσάνος. Θα σας μείνει αξέχαστη…
