Νομίζω ότι είναι πιο επίκαιρη από ποτέ η άποψη της Αδέσμευτης Κίνησης Πολιτών Νάξου (ΕΔΩ) που μας θυμίζε ότι “αυτό που πραγματικά χρειάζεται η Νάξος όμως είναι Ναξιώτες”
Πολύ κουβέντα γίνεται εδώ και καιρό για το τι χρειάζεται ή δεν χρειάζεται το νησί της Νάξου.. Ο καθένας μας έχει γνώμη, άποψη. Αλλωστε υπάρχει και η γνωστή ρήση του Επιθεωρητή Κάλαχαν στην γνωστή κινηματογραφική σειρά όπου τονίζει “«Η γνώμη είναι σαν την κωλοτρυπίδα. Ο καθένας έχει κι από μία». Και στην Ελλάδα όλοι είμαστε τα πάντα: από προπονητές έως κριτικοί… Και από πολιτικοί έως οικονομικοί αναλυτές και βέβαια η αισθητική μας είναι αυτή που ξεχωρίζει έναντι όλων…
Ψάχνοντας όμως στο διαδίκτυο βρήκα μία άποψη που θεωρώ ότι αγγίζει λίγο περισσότερο τις ανάγκες μας όσον αφορά τη Νάξο. Μέσα από τη σελίδα της Αδέσμευτης Κίνησης Πολιτών Νάξου (ΕΔΩ) έχουμε μία απάντηση (πρώτη ή δεύτερη δεν έχει σημασία, αυτό που μετράει είναι η σωστή τεκμηρίωση) σχετικά με το τι χρειάζεται η Νάξος. Και βέβαια κάθε αντίρρηση είναι δεκτή ..
Αλήθεια… Τι χρειάζεται το νησί
«Να έρθει κόσμος στο νησί», λέμε μεταξύ μας. Να έρθει να δει τα καλά του τόπου μας, να δει τα χωριά μας, τα βουνά, τις παραλίες, τις εκκλησίες. Να ακούσει τη μουσική μας, να χορέψει, να ευχαριστηθεί. Να γευτεί τα καλά της γης, να περπατήσει στα περιβόλια δίπλα στους Κούρους, να λαχανιάσει στα σκαλοπάτια από τα σοκάκια. Να δει τους πύργους και τις κορυφές των βουνών, να κολυμπήσει και να στεγνώσει κάτω από τους κέδρους. Να ευχαριστηθεί και να το πει και σε άλλους, να το διαδώσει, να κάνει γνωστό το νησί σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που αποφεύγουμε να πούμε όμως είναι, ότι θέλουμε και να φύγει.
Αυτό που χρειαζόμαστε πάνω από όλα όμως, είναι να έρθει και να μείνει.
Τον χρειαζόμαστε να μείνει στα χωριά μας που σβήνουν, τον χρειαζόμαστε να δουλέψει τις ελιές, να ζωντανέψει την ντοπιολαλιά. Τον χρειαζόμαστε να φτιάξει βιολιά και τύμπανα, να τραγουδήσει για τα βουνά και τα όμορφα κορίτσια. Τον χρειαζόμαστε να ψάξει τη γης και την ιστορία, να γράψει για τις εκκλησίες, να ανάψει το κερί, να χτίσει. Τον χρειαζόμαστε να οργώσει και να πουλήσει, να ταΐσει. Τους χρειαζόμαστε, να φτιάξουν και να μεταποιήσουν και να μοιραστούν και να αράξουν και να γελάσουν εκεί που κανείς δεν μένει πια. Να ζωντανέψουν ένα νησί που έμαθε να περιμένει. Τους χρειαζόμαστε να μάθουν και να διδάξουν, να φύγουν και να ξανάρθουν, να γιατρέψουν, να βαρεθούν και να αγαπήσουν. Και μαζί με εκείνους να ξαναγαπήσουμε και εμείς τη Νάξο.
Δεν χρειαζόμαστε άλλους επισκέπτες, χρειαζόμαστε Ναξιώτες”.
