Από το περασμένο Σάββατο και κάθε Σάββατο έως τα τέλη Αυγούστου θα είναι ανοιχτός ο αρχαιολογικός χώρος της Αγίας Ειρήνης στην Κέα – Από τις 8.30 το πρωί έως τις 15.30 το μεσημέρι
Από το περασμένο Σάββατο 16 Ιουνίου 2018 ξεκίνησε η λειτουργία του αρχαιολογικού χώρου της Αγίας Ειρήνης στην Κέα… Και ο χώρος θα είναι ανοιχτός κάθε Σάββατο καθόλη τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου και δη από τις 08:30 έως τις 15:30 δράση που θα διατηρηθεί έως το τέλος του Αυγούστου.
Ουσιαστικά μιλάμε για έναν υστεροκυκλαδικό οικισμός της Αγίας Ειρήνης (περίοδος V) που είναι κτισμένος σε ένα μικρό ακρωτήρι του βορειοδυτικού κόλπου της Κέας (πάνω από το λιμάνι του Αγίου Νικολάου), επάνω από τον οχυρωμένο οικισμό της Μέσης Χαλκοκρατίας. Κατά την οικιστική περίοδο V σημειώθηκαν πολλές σημαντικές αλλαγές. Τα κτήρια ξανακτίστηκαν βάσει ενιαίου πολεοδομικού σχεδίου, το οποίο προέβλεπε υδρευτικό και αποχετευτικό δίκτυο. Κατά το διάστημα αυτό επισκευάστηκαν και οι φθορές που υπήρχαν στα οχυρωματικά έργα της προηγούμενης περιόδου.
Ξεχωριστή θέση μεταξύ των κτηρίων του οικισμού καταλαμβάνει το ιερό που βρίσκεται πίσω ακριβώς από την κεντρική πύλη. Το ιερό είχε κατασκευαστεί το δέκατο όγδοο αιώνα π.Χ. δηλαδή κατά τη Μεσοκυκλαδική εποχή. Πρόκειται για ένα ανεξάρτητο ορθογώνιο κτίσμα που αποτελείται από έξι εσωτερικούς χώρους. Η νοτιοδυτική πλευρά του είναι σήμερα κατεστραμμένη από τη θαλάσσια διάβρωση. Από το χώρο του ιερού προέρχεται ένα σύνολο από μεγάλου μεγέθους πήλινα ειδώλια και πολυτελή αντικείμενα, προφανώς αφιερώματα των λατρευτών.
Στο τέλος της Υστεροκυκλαδικής ΙΙ περιόδου (Αγία Ειρήνη VII) ο οικισμός καταστράφηκε από σεισμό, από τον οποίο όλα τα κτήρια ισοπεδώθηκαν. Οι μετέπειτα οικοδομικές δραστηριότητες περιορίστηκαν σε επισκευές των κατεστραμμένων κτηρίων. Στο ιερό κτίστηκαν νέες εξέδρες και επεκτάσεις, η απουσία όμως των ειδωλίων είναι μια ένδειξη ότι η λατρεία είχε πάρει ένα διαφορετικό χαρακτήρα.
Κατά τα μέσα της Υστεροκυκλαδικής ΙΙΙ, μέσα στο κλίμα της γενικότερης ανασφάλειας που επικρατούσε στο Αιγαίο, η οχύρωση της Αγίας Ειρήνης φάνηκε χρήσιμη. Στο διάστημα αυτό η γειτονική πηγή συνδέθηκε με την οχύρωση για να είναι ασφαλής ο ανεφοδιασμός του οικισμού σε νερό, ένα φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί και στην ακρόπολη της Τίρυνθας.
Προς το τέλος της Ύστερης Χαλκοκρατίας, δηλαδή κατά το διάστημα της εξασθένησης της μυκηναϊκής ισχύος, έγιναν και στην Αγία Ειρήνη έντονα τα σημάδια της οικονομικής παρακμής. Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της περιόδου (VIII) είναι πολύ φτωχά και τα ευρήματα περιορίζονται σε κεραμική κακής ποιότητας. Η λειτουργία του ιερού περιορίστηκε σε ένα μικρό δωμάτιο, το οποίο κτίστηκε στη βορειοανατολική γωνία του παλαιότερου κτηρίου. Από αυτή την τελική περίοδο της χρήσης του δεν προέρχονται ειδώλια, θεωρείται όμως βέβαιο ότι η λειτουργία του ιερού συνεχίστηκε για ένα μακρό ακόμη διάστημα, ενώ στο χώρο του επισημαίνονται τελετουργικές δραστηριότητες που φθάνουν μέχρι την ελληνιστική εποχή.
Η συστηματική ανασκαφή του χώρου από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, άρχισε το 1960 υπό την διεύθυνση του καθηγητή J.I.Caskey του Πανεπιστημίου του Cincinnati (έως το 198Ο) και δεν έχει ολοκληρωθεί στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου. (Πηγή: Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού)
